Του Γιώργου Λυγουριώτη
Μετά το τέλος της διαδήλωσης για τα 31 χρόνια της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, και καθώς εγώ και μερικοί φίλοι μου είχαμε πάρει το δρόμο του γυρισμού, μια ομάδα των ΜΑΤ μας σταμάτησε (έξω από τον Άρειο Πάγο) για σωματικό έλεγχο. Αφού και η επίδειξη της ταυτότητας δεν τους ικανοποίησε, θεωρηθήκαμε “ύποπτοι”, μας έβαλαν χειροπέδες (για την προσωπική τους ασφάλεια όπως μας είπαν) και χωρίς να μας εξηγήσουν το λόγο, μας οδήγησαν στις Αστυνομικές Σχολές της Μεσογείων όπου μας ενημέρωσαν ότι θα μας πήγαιναν για μια ολιγόλεπτη εξακρίβωση στοιχείων.
Από εκεί, αφού μας αποκάλεσαν με διάφορα “κοσμητικά” επίθετα, μας μετέφεραν στην Γ.Α.Δ.Α., όπου περάσαμε από ψυχολογικά τεστ (του τύπου: “μην κάθεσαι”, “βγάλε τα χέρια από τις τσέπες”, κλπ). Στη συνέχεια μας πήραν δακτυλικά αποτυπώματα (κάτι που θεωρείται παράνομο κατά την διάρκεια της εξακρίβωσης στοιχείων).
Φεύγοντας από την Γ.Α.Δ.Α., “ελεύθεροι” πλέον, προσπάθησαν να μας τρομοκρατήσουν λέγοντάς μας πως την επόμενη φορά που θα μας πιάσουν δεν θα ξεμπερδέψουμε τόσο γρήγορα. Είναι μια κλασσική τακτική που ακολουθούν οι μπάτσοι, προσπαθώντας να εκφοβίσουν τους νεολαίους διαδηλωτές κυρίως, με σκοπό να αποδυναμώσουν το κίνημα και όποιον θέλει να διαδηλώσει και να αγωνιστεί.
Βέβαια, από τα παραπάνω διαπιστώνεται ότι η στάση που κρατήθηκε από τις Αστυνομικές Αρχές, ήταν παράνομη, σύμφωνα με το Κώδικα Δεοντολογίας για τη συμπεριφορά των Αστυνομικών. Οι βασικές αρχές του Κώδικα, προβλέπουν ότι οι αστυνομικοί πρέπει:
– Να εξηγούν τους λόγους σύλληψης σε όσους συλλαμβάνονται
– Να παρέχουν στους κρατούμενους ασφάλεια, ιατρική περίθαλψη και διατροφή
– Να παρέχουν το δικαίωμα στον κρατούμενο να ειδοποιήσει ένα πρόσωπο της επιλογής του, καθώς να του παρέχουν το δικαίωμα της νομικής βοήθειας
– Επίσης δεν πρέπει να προκαλούνται ή να γίνονται βασανιστήρια ή πράξεις απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης
