Μπροστά στις εκλογές του επόμενου μήνα, όλη η Αριστερά έχει ευθύνη να ανταποκριθεί στο ενωτικό κάλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ. Η μάχη για την ανατροπή της βαρβαρότητας του Μνημονίου, η μάχη για τη συντριβή των κομμάτων που κατάστρεψαν τις ζωές της μεγάλης πλειοψηφίας των Ελλήνων εργαζομένων, νέων, κλπ, μεταφράζεται σ’ αυτή τη φάση, στην στήριξη του μόνου πολιτικού φορέα που μπορεί να λειτουργήσει σαν το «εργαλείο» για να επιτευχθούν αυτοί οι άμεσοι στόχοι και να προκύψει μια αριστερή διακυβέρνηση – κι αυτό το «εργαλείο» είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.
Κομμάτια της Αριστεράς και αγωνιστές της βάσης έχουν σημαντικές επιφυλάξεις για το πολιτικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές με τον ΣΥΡΙΖΑ ασφαλώς υπάρχουν – και φυσιολογικά η υπόλοιπη Αριστερά αναφέρεται σ’ αυτές και ασκεί την κριτική που αντιλαμβάνεται σαν σωστή προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Η εκλογική συνεργασία της Αριστεράς όμως αποτελεί το μόνο τρόπο για να εμποδιστούν τα κόμματα του δικομματισμού και του Μνημονίου, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, να αποκτήσουν ξανά το πάνω χέρι και να συνεχίσουν το ανελέητο και καταστροφικό τους έργο. Αποτελεί το μόνο δρόμο για να εμποδιστεί ο δρόμος στην ακροδεξιά και ειδικά τη φασιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής.
Μια εκλογική συνεργασία της Αριστεράς δεν στερεί από κανένα κομμάτι της, την ανεξαρτησία – ιδεολογική, πολιτική, οργανωτική. Η ανεξαρτησία πρέπει να θεωρείται δεδομένη και η διαπάλη μέσα στις γραμμές της Αριστεράς απαραίτητη για να μπορέσει το μαζικό κίνημα της χώρας μας να βρει το δρόμο του και να ξεφύγει από τα καταστροφικά δεσμά του καπιταλιστικού συστήματος. Όμως η διαπάλη αυτή πρέπει να γίνεται μέσα στα πλαίσια των κοινών ενωτικών αγώνων για να μπορέσει η κοινωνία να αντιμετωπίσει τις επιθέσεις που δέχεται, να σημειώσει νίκες, σε μια εποχή απανωτών ηττών – και να μπει στην αντεπίθεση. Και η εκλογική μάχη είναι αναμφισβήτητα ένα από τα πιο σημαντικά πεδία που σήμερα απαιτούν συνεργασία και ενωτικές πρωτοβουλίες.
Σήμερα η κοινωνία απαιτεί απαντήσεις για το πώς θα ξεφύγει η οικονομία μας από την δίνη της κρίσης στην οποία βρίσκεται. Για το «Ξ», μέτρα όπως η άρνηση αποπληρωμής του χρέους στους τοκογλύφους δανειστές, η εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος, η εθνικοποίηση των μεγάλων στρατηγικών επιχειρήσεων, ο εργατικός και κοινωνικός έλεγχος και διαχείριση, οι μαζικές δημόσιες επενδύσεις στους τομείς στους οποίους έχει συγκριτικά πλεονεκτήματα η ελληνική οικονομία, κλπ, αποτελούν κρίσιμες προϋποθέσεις για να μπορέσει η ελληνική οικονομία να «συνέλθει» από την καταστροφική ύφεση στην οποία βρίσκεται και να «σωθούν» οι εργαζόμενοι και η κοινωνία από την διάλυση. Η πάλη για αυτά τα ζητήματα πρέπει να συντονιστεί με την πάλη με τους εργαζόμενους της υπόλοιπης Ευρώπης, ενάντια στην Ευρώπη του κεφαλαίου και των πολυεθνικών, για την Ευρώπη των εργαζομένων και του σοσιαλισμού. Αυτά δεν αποτελούν κάποιου είδους εμμονές σε ιδεολογικά στερεότυπα, αποτελούν το μόνο πρακτικό δρόμο εξόδου από την κρίση και για την ικανοποίηση των πιο στοιχειωδών αναγκών των εργαζομένων και της κοινωνίας.
Ο μόνος τρόπος να διασωθεί το βιοτικό επίπεδο, το δικαίωμα στην απασχόληση, η Υγεία, η Παιδεία, οι συντάξεις, το κοινωνικό κράτος, κλπ, είναι η πάλη γι’ αυτά τα «καθημερινά» να συνδυαστεί με μέτρα που να αφαιρούν την εξουσία από το μεγάλο κεφάλαιο και να την δίνουν στην κοινωνία. Το «Ξ» επιμένει πως οποιαδήποτε προσπάθεια να βρεθούν λύσεις στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος αποτελεί αυταπάτη.
Αυτή η πάλη δεν είναι απλά ελληνική. Είναι όρος επιβίωσης για όλη την Ευρώπη, ξεκινώντας από το Νότο και τις χώρες που μαστίζονται από την κρίση του χρέους. Είναι όρος επιβίωσης για όλο τον κόσμο, για να ξεπεραστεί το αναχρονιστικό, αντιδραστικό, απάνθρωπο σύστημα του κέρδους – ο καπιταλισμός. Στο όνομα της ακόρεστης δίψας και του αδίστακτου κυνηγητού του κέρδους, η διεθνής οικονομία ζει, από την κρίση της αγοράς κατοικίας στις ΗΠΑ το 2007 και μετά, στη δίνη της χειρότερης ύφεσης από τη δεκαετία του ’30. Αυτά πληρώνουμε σήμερα, κι ειδικά η Ελλάδα σαν ένας αδύναμος κρίκος.
Χωρίς ένα πρόγραμμα όπως το πιο πάνω η Αριστερά γενικά και ο ΣΥΡΙΖΑ πιο ειδικά δεν θα μπορέσει να ανταποκριθεί στα ιστορικά καθήκοντα που προκύπτουν. Η Αριστερά είχε ξανά ιστορικές ευκαιρίες στο παρελθόν. Δυστυχώς χάθηκαν όλες, οδηγώντας σε τραγωδίες του ενός ή του άλλου είδους. Η βασική αιτία πίσω απ’ όλες αυτές δεν ήταν άλλη από την άρνηση της Αριστεράς να συνδέσει τους καθημερινούς αγώνες με ένα πρόγραμμα ρήξης με την εξουσία του κεφαλαίου και με την πρόταση για μια εναλλακτική σοσιαλιστική κοινωνία, στηριγμένη στην εργατική δημοκρατία και τον πολυκομματισμό.
Με αυτά τα δεδομένα και μέσα σ’ αυτά τα πλαίσια, το «Ξ» θα στηρίξει τον ΣΥΡΙΖΑ και το ενωτικό του κάλεσμα στις ερχόμενες εκλογές σαν το απαραίτητο άμεσο βήμα για να συντριβεί ο δικομματισμός και να ανακάμψει το κίνημα από την συντριπτική επίθεση που δέχεται όλο αυτό το διάστημα. Για να πάρει δρόμο η Τρόικα και για να στείλουμε μήνυμα αντίστασης και ελπίδας στους εργαζόμενους σε όλη την Ευρώπη.
