Ανακοίνωση του «Ξ»
36 νεκροί και 66 τραυματίες που παραμένουν στα νοσοκομεία, είναι ο (μέχρι στιγμής) τραγικός απολογισμός της μετωπικής σύγκρουσης των τρένων που συνέβη το βράδυ της Τρίτης 28/2 στα Τέμπη της Λάρισας. Τα σωστικά συνεργεία δίνουν μάχη να απεγκλωβίσουν τον κόσμο που βρίσκεται ακόμα στα συντρίμμια των βαγονιών, με τους φόβους να αυξηθούν οι παραπάνω αριθμοί να εντείνονται.
Πρόκειται για το χειρότερο σιδηροδρομικό δυστύχημα που έχει συμβεί ποτέ στην Ελλάδα (τα δύο προηγούμενα έγιναν την περίοδο της Χούντας, δηλαδή πάνω από 50 χρόνια πριν)!
«Δε λειτουργεί τίποτα»
Κάθε λογικός άνθρωπος θα αναρωτηθεί: πως είναι δυνατόν εν έτει 2023, όταν η διαδρομή Αθήνα-Θεσσαλονίκη έχει διπλές γραμμές στο σύνολό της, δύο τρένα να κινούνται αντίθετα για χιλιόμετρα στην ίδια γραμμή και να καταλήγουν να συγκρούονται μετωπικά, χωρίς να υπάρχει κάποιο σύστημα ασφαλείας που να προειδοποιεί;
Οι δηλώσεις του προέδρου των Μηχανοδηγών του ΟΣΕ, Κώστα Γενιδουνιά, στην ΕΡΤ είναι αποστομωτικές:
«Δε λειτουργεί τίποτα. Ούτε οι ενδείξεις, τα φωτοσήματα, ούτε ο έλεγχος κυκλοφορίας. Αν αυτά λειτουργούσαν οι μηχανοδηγοί θα βλέπαν την κόκκινη ένδειξη, τα τρένα θα σταμάταγαν σε απόσταση. Μάλλιασε η γλώσσα μας να το λέμε.
»Γίνονται όλα με ανθρώπινο παράγοντα, χειροκίνητα, manual. Αν λειτουργούσαν… Δεν λειτουργούν ούτε οι ενδείξεις, τα φωτοσήματα. Ούτε ο έλεγχος της κυκλοφορίας. Αν αυτά λειτουργούσαν, οι μηχανοδηγοί θα έβλεπαν την κόκκινη ένδειξη και τα τρένα θα σταματούσαν σε απόσταση 500 μέτρων μεταξύ τους.
» …οι πληροφορίες δίνονται από σταθμάρχη σε σταθμάρχη μέσω ασυρμάτου. Μας λέει ο σταθμάρχης στην Αθήνα θα πάτε μέχρι το Μενίδι, μετά μέχρι την Οινόη, συνολικά αυτό γίνεται 15 φορές από Αθήνα για Θεσσαλονίκη…».
Αυτές οι εγκληματικές ελλείψεις δεν βλέπουν το φως της δημοσιότητας παρά μόνο κατόπιν εορτής.
Οι σιδηροδρομικοί αναδεικνύουν εδώ και χρόνια αυτήν την προβληματική κατάσταση, ενώ μόλις λίγους μήνες πριν, τον Οκτώβρη του 2022, είχαν αποστείλει εξώδικο στον ΟΣΕ, το Υπουργείο Μεταφορών και άλλους αρμόδιους φορείς καταγγέλλοντας μεταξύ άλλων ότι:
- Δεν λειτουργούν εδώ και πολλά έτη φωτοσήματα και τηλεδιοίκηση.
- Δεν λειτουργεί το σύστημα ETCS το οποίο προστατεύει απέναντι στο ανθρώπινο λάθος, παρά το γεγονός ότι έχει εγκατασταθεί στις μηχανές!
- Κλείνουν σταθμοί σε περιφερειακές πόλεις λόγω έλλειψης σταθμαρχών και αυτό δημιουργεί προβλήματα στα τρένα και στην πύκνωση των δρομολογίων.
- Εδώ και 15 χρόνια δεν λειτουργούν τα συστήματα ασφαλείας και φωτισμού εντός των σηράγγων στον Προαστιακό Αθήνας (Μέγαρα) και είναι αδύνατη η επικοινωνία όταν τρένο βρίσκεται μέσα σε αυτές!
Η ιδιωτικοποίηση των τρένων είναι έγκλημα!
Αν και ακόμα δεν έχουν ξεκαθαριστεί οι λεπτομέρειες αυτής της τραγωδίας, η κατάσταση του σιδηροδρομικού δικτύου και των υποδομών, όπως μεταφέρεται από τους ανθρώπους που εργάζονται σε αυτό και έχουν την πλήρη εικόνα, δείχνει το που έχει οδηγήσει η χρόνια συνειδητή υποβάθμιση των τρένων με αποκορύφωμα (και στόχο) την ιδιωτικοποίησή τους.
Η ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ είχε ξεκινήσει σταδιακά εδώ και πάνω από μία δεκαετία, με όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις να έχουν βάλει το χεράκι τους. Αρχικά «σπάζοντας» τον ΟΣΕ σε κομμάτια (ΤΡΑΙΝΟΣΕ, ΓΑΙΑΟΣΕ, ΕΡΓΟΣΕ κλπ), μεταφέροντάς τον την περίοδο των μνημονίων στο ΤΑΙΠΕΔ προς ξεπούλημα, για να έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ και να ολοκληρώσει το «έργο» το 2017.
Τελικά ο ΟΣΕ δόθηκε «κοψοχρονιά» στην κρατική ιταλική εταιρεία «Ferrovie» για μόλις 45 εκατομμύρια ευρώ, παρότι η αξία της υπολογίζονταν στα 300 εκ. ευρώ, ενώ επιδοτείται με 50 εκ. ευρώ τον χρόνο απ’ το ελληνικό δημόσιο!
Τα αποτελέσματα των παραπάνω πολιτικών τα βλέπουμε σήμερα με τον πιο τραγικό τρόπο. Τι κι αν το παράδειγμα της ιδιωτικοποίησης των σιδηροδρόμων στη Βρετανία είχε ανάλογα τραγικά αποτελέσματα, τόσο στην ποιότητα των υπηρεσιών όσο και στην ασφάλεια των μεταφορών, οι θιασώτες του νεοφιλελευθερισμού προωθούσαν λυσσασμένα την ιδιωτικοποίηση των τρένων (και όχι μόνο).
Όσο οι βασικές υπηρεσίες που έχει ανάγκη η κοινωνία, οι επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας, κλπ, βρίσκονται στα χέρια ιδιωτών, όλα θα υποτάσσονται στο «δικαίωμα» των εταιρειών στην κερδοφορία. Αυτό ισχύει και για τις αστικές συγκοινωνίες και τα τρένα. Σαν αποτέλεσμα, η ασφάλεια των μετακινήσεων, η ποιότητά τους και τελικά οι ανθρώπινες ζωές θα θυσιάζονται στο βωμό του κέρδους.
Γι’ αυτό, πέρα από το αίτημα για ανεξάρτητη έρευνα με τη συμμετοχή των εργαζομένων πέρα από το αίτημα για σκληρή τιμωρία των υπεύθυνων γι’ αυτό το έγκλημα, χρειάζεται να παλέψουμε για την επαν-εθνικοποίηση των τρένων, χωρίς καμία αποζημίωση των μεγαλομετόχων και να λειτουργούν υπό τον έλεγχο των εργαζομένων και της κοινωνίας.
Έτσι ώστε να μην ξεκινάει κανένας συρμός έχοντας κενά ασφαλείας, η κρατική χρηματοδότηση να πηγαίνει στην πραγματική αναβάθμιση των υποδομών και όχι στις τσέπες των καπιταλιστών, για να μπορεί ο κόσμος να μετακινείται με ασφάλεια και να μην ακούει από τους ασυρμάτους των μηχανοδηγών (όπως αναφέρει το ρεπορτάζ του CNN) «πάμε και όπου βγει».
