Αναδημοσίευση από το Antinazi Zone
Ελευθερία Κουμάντου
δημοσιογράφος στον Αθήνα 9.84 και μέλος του παρατηρητηρίου Golden Dawn Watch
Στο κλείσιμο της χρονιάς που έφυγε, έγιναν ίσως οι πιο λίγες ανασκοπήσεις των τελευταίων ετών. Σχεδόν σε όλες απουσίαζε οποιαδήποτε αναφορά στη δίκη της Χρυσής Αυγής. Σαν να μην γίνεται, σαν να έχει τελειώσει, ή σαν να μην έχει αρχίσει καν. Οι αναφορές στα μεγάλα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης ήταν ελάχιστες και αυτές μόνο αν στο δικαστήριο υπήρχε ένταση ή συναισθηματική φόρτιση.
Η διαδικασία θα αρχίσει ξανά στις 11 Ιανουαρίου μετά τη διακοπή των Χριστουγέννων, λίγο πριν συμπληρωθούν 9 μήνες από τις 20 Απριλίου ημερομηνία έναρξης της δίκης. Έως τώρα μετράμε μόλις 42 δικασίμους, από τις οποίες δυο δεν έγιναν λόγω απουσίας του αναπληρωτή εισαγγελέα και άλλη μια λόγω της γενικής απεργίας του Νοεμβρίου.
Στο πρώτο διάστημα, οι συνεδριάσεις ήταν πολύ αραιές, τώρα όμως προγραμματίζονται τρεις με τέσσερις συνεδριάσεις την εβδομάδα.
Η πρόεδρος σε στιχομυθία με έναν εκ των δικηγόρων της Πολιτικής Αγωγής, είπε πως ακόμη θεωρεί ότι η διαδικασία προχωρά αργά. Μάλιστα όταν αρχίζει η εξέταση των μαρτύρων από τους συνηγόρους, πιέζει για επίσπευση της διαδικασίας των ερωτήσεων, με βασικό επιχείρημα ότι θα φτάσει ο Φεβρουάριος και θα αποφυλακιστεί ο Γιώργος Ρουπακιάς. Από την πλευρά τους οι δικηγόροι της Πολιτικής Αγωγής υποστηρίζουν ότι δεν πρόκειται να εκχωρήσουν κανένα δικαίωμα των εντολέων τους.
Σχεδόν 9 μήνες μετά, έχουν ολοκληρωθεί οι καταθέσεις 15 μαρτύρων για την υπόθεση της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα, ενώ αναμένεται να ολοκληρωθεί στην επόμενη δικάσιμο η εξέταση του αστυνομικού της ομάδας ΔΙΑΣ, Δημήτρη Μπάγιου, ο οποίος, κατά τη διάρκεια της κατάθεσής του δέχθηκε έως και τα ειρωνικά σχόλια της προέδρου για όσα έλεγε σχετικά με όσα έκαναν ή μάλλον όσα δεν έκαναν το βράδυ της δολοφονίας οι αστυνομικοί. Μάλιστα ήταν τέτοια η πίεση που ένιωσε, που ο ίδιος ζήτησε ολιγόλεπτη διακοπή της διαδικασίας και λίγο μετά λιποθύμησε μπροστά στα έδρανα της Πολιτικής Αγωγής.
Οι καταθέσεις των μαρτύρων άρχισαν τον Σεπτέμβριο, με πρώτη αυτή του Παναγιώτη Φύσσα, πατέρα του Παύλου Φύσσα. Ακολούθησε η συγκλονιστική κατάθεση της μητέρας του.
Έως τώρα οι μάρτυρες που έχουν καταθέσει έχουν διαφορετικά χαρακτηριστικά, θα μπορούσαν να χωριστούν σε κατηγορίες. Η μία είναι οι άνθρωποι του Παύλου. Οι γονείς του που κατέθεσαν τη δική τους μαρτυρία, που είχε να κάνει με όσα έζησαν με το παιδί τους πριν φύγει από το σπίτι τους, και ό,τι ακολούθησε μετά την τραγική είδηση της δολοφονίας του γιού τους από τον Γιώργο Ρουπακιά.
Οι φίλοι του Παύλου, που ήταν μαζί του εκείνο το βράδυ έχουν βάλει ο καθένας το δικό του κομμάτι στο πάζλ… γιατί ο καθένας είχε να εισφέρει διαφορετικές πληροφορίες για ό,τι συνέβη στις 17 προς 18 Σεπτεμβρίου 2013.
Μια άλλη κατηγορία είναι αυτή των ιδιοκτητών καταστημάτων της περιοχής, που χαρακτηρίζονται από το αποφατικό μόριο «δεν». «Δεν θυμάμαι», «δεν ξέρω», «δεν είδα», «δεν άκουσα»… Αυτές ήταν οι αγαπημένες φράσεις της ιδιοκτήτριας καταστήματος καλλυντικών που κλήθηκε να καταθέσει αλλά και των αδελφών που έχουν την καφετέρια «Κοράλλι». Και οι δυο δεν ενδιαφέρθηκαν ή τουλάχιστον αυτό κατέθεσαν, να βγουν έξω από το μαγαζί τους και να δουν ή να ρωτήσουν τι γινόταν όταν πελάτης της καφετέριας παίζει το ρόλο του μεσολαβητή ανάμεσα στις δυο πλευρές, των χρυσαυγιτών και της παρέας του Π. Φύσσα και ενημερώνει τους αστυνομικούς ότι ο καυγάς μεταξύ αναρχικών και χρυσαυγιτών τελείωσε. Όταν 50 άτομα τρέχουν, φωνάζουν, βρίζουν και κυνηγούν κάποιους έξω από το μαγαζί τους, όταν έρχονται 4 μηχανές ΔΙΑΣ, περιπολικά, ασθενοφόρο.
Οι αστυνομικοί που έχουν καταθέσει έως τώρα, όσοι είναι της ΔΙΑΣ που έσπευσαν στο σημείο έχουν πέσει σε πολλές αντιφάσεις που έχουν επισημανθεί στη διαδικασία, ενώ από τις περισσότερες καταθέσεις προκύπτει και αδράνεια από πλευράς τους, συμπεριφορά που έχει προκαλέσει ακόμη και την αντίδραση της Προέδρου για το ρόλο της αστυνομίας. Μόνο ο αστυνομικός Δημήτρης Κουρεντζής, της Αμέσου Δράσεως, φαίνεται να έχει επιδείξει διαφορετική συμπεριφορά, ενώ κατέθεσε στο δικαστήριο ότι έχει απειληθεί ο ίδιος και μέλη της οικογένειάς του και ζήτησε προστασία από την έδρα.
Δυο είναι οι μάρτυρες που ήταν αυτόπτες και δεν είχαν καμία εμπλοκή με ό,τι έγινε στο Κερατσίνι. Πρόκειται για δυο φίλες οι οποίες γυρίζοντας από τη βόλτα τους κάθισαν σε ένα παγκάκι κουβεντιάζοντας στην Π. Τσαλδάρη, (Π. Φύσσα πια) και τους έτυχε να δουν ό,τι συνέβη από την αρχή έως το τέλος.
Κατά τη διάρκεια αυτών των δυο καταθέσεων οι εντάσεις και οι αντεγκλήσεις εντός και εκτός της αίθουσας δεν έλειψαν. Μάλιστα την μια μάρτυρα, έφτασε να την απειλήσει ένας κατηγορούμενος όταν αυτή αναγνώρισε τον σωματότυπό του και τον τοποθέτησε στη σκηνή της δολοφονίας ως τον συνοδηγό του Ρουπακιά.
Απειλές όμως εξαπέλυσε και προς φωτορεπόρτερ ένας συνήγορος της Χρυσής Αυγής, λέγοντας ότι θα της σπάσει τη μηχανή αν ξανατραβήξει φωτογραφίες.
Χαρακτηριστικό περιστατικό της συμπεριφοράς των συνηγόρων της Χρυσής Αυγής, είναι και αυτό που έγινε σε διακοπή της διαδικασίας, όταν συνήγορος της ΧΑ έσπρωξε έναν γερμανό δημοσιογράφο, επειδή όπως είπε βρισκόταν στο χώρο που χρησιμοποιούν οι δικηγόροι της ΧΑ και οι κατηγορούμενοι, και στη συνέχεια χαστούκισε μια νεαρή κοπέλα από το ακροατήριο, όταν έσπευσε να δει τι συμβαίνει.
Μετά από αυτό το περιστατικό αναδείχθηκαν για μια ακόμη φορά οι κακές συνθήκες διεξαγωγής της δίκης, και η αποτυχημένη επιλογή της συγκεκριμένης αίθουσας εντός των φυλακών Κορυδαλλού. Από το φαιδρό περιστατικό της πλημμύρας της αίθουσας από μια νεροποντή, από τα συνήθως χαλασμένα μικρόφωνα, έως την απουσία ξεχωριστών χώρων για την Πολιτική Αγωγή, την υπεράσπιση, τους μάρτυρες. Έτσι όταν πχ. κάποια στιγμή χρειάστηκε να επισκεφθεί την τουαλέτα η κ. Μάγδα Φύσσα, έπρεπε να περάσει ανάμεσα από τους κατηγορούμενους για τη δολοφονία του γιού της και τους δικηγόρους τους.
Βέβαια, μπορεί να υπάρχει αυτορρύθμιση και η κάθε πλευρά να έχει επιλέξει ξεχωριστά σημεία στους κοινόχρηστους χώρους, αλλά αυτό δεν είναι λύση. Και η λύση πρέπει να δοθεί από τους αρμόδιους φορείς που πρέπει, επιτέλους, να απαντήσουν στα αιτήματα της προέδρου, των δικηγόρων της Πολιτικής Αγωγής και της τοπικής κοινωνίας για μεταφορά της δίκης στο Εφετείο Αθηνών. Μέχρι πριν λίγο καιρό, δεν επιτρεπόταν η είσοδος κόσμου στο ακροατήριο, ενώ με απόφαση της έδρας η διαδικασία όχι απλώς δεν βιντεοσκοπείται, δεν ηχογραφείται καν.
Η αίθουσα πάντως του Κορυδαλλού, αποδεικνύεται πολύ «λίγη» για να φιλοξενήσει τα μεγέθη μιας τέτοιας δίκης και από την πλευρά των αριθμών αλλά κυρίως από την πλευρά της σημασίας της…
