Η φετινή επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης είναι εντελώς διαφορετική από κάθε άλλη χρονιά, όπου ο πρωθυπουργός βρίσκεται στα εγκαίνια για να ανακοινώσει την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης για τη νέα σεζόν.
Πριν από τις καταστροφικές πλημμύρες στη Θεσσαλία, ο Μητσοτάκης σχεδίαζε μια σχετικά ευρεία δέσμη μέτρων, που θα προσπαθούσε να την παρουσιάσει ως πλουσιοπάροχη. Αυτή θα περιείχε «στήριξη» ευάλωτων πολιτών, μικρές αυξήσεις συντάξεων και μισθών δημοσίου (πάντα κάτω από τα όρια του πληθωρισμού – δηλαδή όχι πραγματική αύξηση της αγοραστικής δύναμης), χτύπημα της φοροδιαφυγής με στόχο τη μείωση της φορολογίας (γενικά, χωρίς κάτι πιο συγκεκριμένο) κλπ.
Οι παραπάνω σχεδιασμοί, ωστόσο, ανατράπηκαν σε όλα τα επίπεδα λόγω των πλημμυρών, με αποτέλεσμα ο πρωθυπουργός να ανεβαίνει στη ΔΕΘ μια εβδομάδα αργότερα, το Σάββατο 16 Σεπτέμβρη, ανακοινώνοντας ένα αρκετά διαφορετικό πακέτο μέτρων.
Οι εξαγγελίες πρόκειται να λύσουν τα προβλήματα;
Σύμφωνα με δημοσιεύματα, πρόκειται να κατατεθεί ένας συμπληρωματικός προϋπολογισμός από το Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών για την αντιμετώπιση των συνεπειών της πρόσφατης κακοκαιρίας. Αυτός θα έχει ύψος 600 εκατομμύρια ευρώ, εκ των οποίων τα 450 εκ. θα χρησιμοποιηθούν για την κρατική αρωγή και τα 150 εκ. για την κάλυψη αγροτών μέσω του ΕΛΓΑ.
Βέβαια, σύμφωνα με εκτιμήσεις και χωρίς να έχει γίνει πλήρης καταγραφή και καταμέτρηση, το κόστος των καταστροφών αγγίζει τα 10 δισ. ευρώ, εκ των οποίων τα 2,5 δισ. εκτιμάται ότι θα είναι μόνο οι αποζημιώσεις!
Για ακόμα μια φορά δηλαδή, αναμένεται να ανακοινωθούν κονδύλια εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ που θα παρουσιαστούν ως «τεράστια», τα οποία όμως στην πραγματικότητα θα βρίσκονται πολύ μακριά από τις ανάγκες των πλημμυροπαθών.
Αυτά θα συνοδεύονται από αναφορές περί ριζικής αλλαγής της Πολιτικής Προστασίας και του Συντονιστικού Κέντρου Επιχειρήσεων και Διαχείρισης Κρίσεων που, όπως συμβαίνει σε κάθε αντίστοιχη κρίση, δεν αντιστοιχούν σε καμία αποφασιστική ενίσχυση των ανάλογων δομών για την πρόληψη και την αντιμετώπιση των καταστροφών. Δηλαδή, ζήσε Μάη μου…
Έτσι, η κυβέρνηση της ΝΔ προσανατολίζεται στο να μην επεκταθεί το market pass, ούτε να ενισχυθεί και να επεκταθεί το επίδομα θέρμανσης, να μην παραταθεί ο μειωμένος ΦΠΑ για ακόμα 6 μήνες στο τουριστικό πακέτο, τις μεταφορές, την εστίαση και τον πολιτισμό και να μην καταβληθεί επίδομα στους συνταξιούχους που δεν έλαβαν αυξήσεις – μέτρα που σχεδίαζε πριν τις καταστροφές.
Ανασχηματισμός = στάχτη στα μάτια του κόσμου
Σε μια προσπάθεια να φύγουν από το επίκεντρο οι πλημμύρες και η ανυπαρξία του κρατικού μηχανισμού σε όλα τα επίπεδα, είχαμε τα σενάρια περί ανακοινώσεων ανασχηματισμού της κυβέρνησης.
Λες και μια εναλλαγή στα πρόσωπα που θα εφαρμόσουν ακριβώς την ίδια πολιτική, πρόκειται να αλλάξει κάτι…
Είχε προηγηθεί βέβαια η αναγκαστική παραίτηση Μηταράκη, όταν επέλεξε να πάει διακοπές κατά τη διάρκεια της πυρκαγιάς στο Δάσος της Δαδιάς και αρχές Σεπτέμβρη η παραίτηση του Βαρβιτσιώτη από Υπουργός Ναυτιλίας, λόγω της υπόθεσης δολοφονίας του Αντώνη Καρυώτη στον καταπέλτη του Blue Horizon των Blue Star Ferries.
Ασφαλώς πρόκειται για παραιτήσεις που δεν έχουν καμία ουσιαστική κύρωση, καθώς σε επόμενη φάση είναι πολύ πιθανό να επαν-υπουργοποιηθούν, και όλα μέλι-γάλα. Τρανή απόδειξη των παραπάνω αποτελεί η διαδοχή του Βαρβιτσιώτη από τον Ευριπίδη Στυλιανίδη, ο οποίος είχε απομακρυνθεί από Υπουργός φέροντας ευθύνες για τον εγκλωβισμό χιλιάδων οδηγών στην Αττική Οδό λόγω του χιονιά τον Γενάρη του 2022. Δηλαδή, ωμή κοροϊδία!
Κάθε μήνα και μια καταστροφή
Σιδηροδρομικό δυστύχημα-έγκλημα στα Τέμπη, πινγμός εκατοντάδων προσφύγων στην Πύλο, πρωτοφανείς καταστροφικές πυρκαγιές με δεκάδες νεκρούς στον Έβρο και τώρα οι πλημμύρες, είναι μόνο ένα μέρος του τραγικού απολογισμού του 2023.
Ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας παρακολουθεί οργισμένο και ταυτόχρονα απελπισμένο και παροπλισμένο τη μια καταστροφή να διαδέχεται την άλλη. Πρόκειται για τα αποτελέσματα των εγκληματικών κυβερνητικών πολιτικών που υπηρετούν πιστά τα συμφέροντα του κατασκευαστικού-χρηματιστηριακού-εφοπλιστικού κεφαλαίου, εις βάρος των ζωών της πλειοψηφίας του κόσμου. Από την άλλη, η απουσία μιας ανατρεπτικής προοπτικής από την πλευρά της Αριστεράς που να βρίσκει πραγματικά μαζική απήχηση και να δίνει όραμα, είναι τεράστια – κι αυτό καθορίζει και το γεγονός ότι εργαζόμενοι και λαϊκά στρώματα δεν βλέπουν προοπτική και φως.
