Της Μαρίας Μπουτζαρέλου – Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ τα 30 χρόνια «δράσης» της στα πανεπιστήμια έχει φροντίσει να διαστρεβλώσει την έννοια του φοιτητικού συνδικαλισμού μετατρέποντας τα Διοικητικά Συμβούλια στα οποία πλειοψηφεί σε εκδρομικούς συλλόγους ή σε διοργανωτές «χοροεσπερίδων». Με άλλα λόγια, προσφέρει «άρτο και θεάματα» στους φοιτητές την στιγμή που τόσο η εκπαίδευση συνολικά όσο και τα πανεπιστημιακά ιδρύματα αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα.
Το φαινόμενο αυτό αναμένεται να ενταθεί την επόμενη περίοδο δεδομένου πως στη κυβέρνηση βρίσκεται η ΝΔ την οποία η ΔΑΠ στηρίζει και εκπροσωπεί μέσα στα πανεπιστήμια. Οι θέσεις που κυκλοφόρησε σε φυλλάδιο στα πανεπιστήμια της δεν είναι τίποτα παραπάνω από τις θέσεις της ΝΔ για τη εκπαίδευση. Βασικός τους στόχος είναι να μετατραπεί η εκπαίδευση σε κερδοφόρο, εμπορεύσιμο αντικείμενο και να αφεθεί στα χέρια της αγοράς.
Μη κρατικά πανεπιστήμια και οικονομική αυτοτέλεια
Στα πλαίσια λοιπόν της δημιουργίας μιας νέας, προσοδοφόρας αγοράς, προτείνει την ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων. Με αυτό τον τρόπο σύμφωνα με τη ΔΑΠ θα «ανέβει» το επίπεδο των σπουδών στα κρατικά πανεπιστήμια αφού θα πρέπει να ανταγωνιστούν τα μη κρατικά. Απαραίτητη προϋπόθεση όμως γι’ αυτό είναι η οικονομική αυτοτέλεια των ιδρυμάτων. Αυτό σημαίνει πως τα πανεπιστήμια θα τείνουν να χρηματοδοτούνται όλο και λιγότερο από τον κρατικό προϋπολογισμό και θα φροντίζουν να βρίσκουν μόνα τους πόρους για την κάλυψη των λειτουργικών τους αναγκών.
Και από πού θα βρίσκουν άραγε πόρους; Η απάντηση σε αυτό, αν και δε μας τη δίνει η ΔΑΠ, είναι είτε με εισαγωγή διδάκτρων τόσο σε προπτυχιακό όσο και σε μεταπτυχιακό επίπεδο, είτε με την κυριολεκτική εισβολή του ιδιωτικού τομέα στα πανεπιστήμια, είτε και με τα δυο. Ήδη, εξαιτίας της υποχρηματοδότησης, πολλά μεταπτυχιακά προγράμματα έχουν δίδακτρα, αρκετά συγγράμματα τα πληρώνουν οι ίδιοι οι φοιτητές, τα κυλικεία και εστιατόρια, τα διαχειρίζονται ιδιώτες. Αν αφήσουμε λίγο τη φαντασία μας ελεύθερη θα δούμε τι θα συμβεί αν τα πανεπιστήμια αποκτήσουν την οικονομική αυτοτέλεια που προτείνει η ΔΑΠ.
Διακήρυξη της Μπολώνια και Αξιολόγηση
Η διακήρυξη της Μπολώνια, που στόχο έχει την προώθηση της ανταγωνιστικότητας των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, καθώς και η αξιολόγηση τους, που θα ορίζει και τη χρηματοδότηση που θα λαμβάνουν με βάση την προσαρμογή τους στις συνθήκες της αγοράς, βρίσκουν σύμφωνη τη ΔΑΠ. Το γεγονός πως οι σχολές θα κατηγοριοποιηθούν και μαζί με αυτές τα εργασιακά δικαιώματα φαίνεται να μην την απασχολεί. Και γιατί άλλωστε να την απασχολεί αφού αυτό που θέλει η κυβέρνηση είναι ευέλικτοι εργαζόμενοι, χωρίς κοινά εργασιακά δικαιώματα και κατ΄ επέκταση χωρίς κοινές διεκδικήσεις.
Πανεπιστημιακό άσυλο
Η ΔΑΠ δε θα μπορούσε παρά να συμφωνεί με την πρόταση της ΝΔ για την επανεξέταση του πανεπιστημιακού ασύλου. Η ΔΑΠ ονειρεύεται ένα πανεπιστημιακό άσυλο πιο ευέλικτο, που θα μπορεί να αρθεί ανά πάσα στιγμή μόνο με απόφαση του Πρυτανικού Συμβουλίου χωρίς να μετράει στην ουσία η γνώμη των φοιτητών. Ή, καλύτερα, σε περιόδους που η κυβέρνηση θα αισθάνεται την απειλή του φοιτητικού κινήματος που θα αντιδρά στην πολιτική της.
Αν σκεφτεί κανείς ότι αυτές είναι μόνο κάποιες από τις θέσεις τις ΔΑΠ η απάντηση στα «όνειρα» της δεν μπορεί παρά να είναι το ίδιο το φοιτητικό κίνημα που, μαζικά, θα υπερασπιστεί τα κεκτημένα του και θα διεκδικήσει δημόσια, δωρεάν παιδεία και πτυχία με πραγματικό αντίκρισμα.
