Σε ολόκληρο τον κόσμο, ο κορονοϊός και η καραντίνα έφεραν αμέτρητους ανθρώπους στα όρια των οικονομικών τους αντοχών, ενώ ένα ενδεχόμενο νέο κύμα έξαρσης της πανδημίας μέσα στους επόμενους μήνες αποτελεί εφιάλτη για τις κοινωνίες και τις οικονομίες του πλανήτη. Το παράδειγμα της Βρετανίας όμως, δείχνει ότι όσο υψηλότερο είναι το βιοτικό επίπεδο ενός νοικοκυριού, τόσο πιθανότερο είναι, όχι απλά να περάσει την καραντίνα σχετικά εύκολα, αλλά και να βγει από αυτήν με «κέρδη».
Οι πλουσιότεροι, πιο κερδισμένοι
Σύμφωνα με έρευνα που δημοσίευσε πρόσφατα το BBC, τα βρετανικά νοικοκυριά που ήδη πριν την κρίση αντιμετώπιζαν οικονομικές δυσκολίες ήταν δυο φορές πιθανότερο να καταλήξουν χρεωμένα, ή με αυξημένα τα ήδη υπάρχοντα χρέη τους βγαίνοντας από αυτή.
Προκειμένου να επιβιώσουν το διάστημα του εγκλεισμού και της αποχής από τη δουλειά αναγκάστηκαν να ξοδέψουν όλες τις οικονομίες τους, ή και να δανειστούν. Αντίθετα, ο εγκλεισμός για τα πιο ευκατάστατα στρώματα ήταν μια… ευκαιρία για αποταμίευση. Η απαγόρευση των ταξιδιών, τα κλειστά κέντρα διασκέδασης και εστίασης, έδωσαν τη δυνατότητα εξοικονόμησης σημαντικών ποσών για αυτούς που υπό άλλες συνθήκες θα είχαν τη δυνατότητα να τα ξοδέψουν.
Η ίδια έρευνα δείχνει ότι το χάσμα μεταξύ φτωχών και πλούσιων στη Βρετανία έχει αυξηθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια, με το Λονδίνο και την ανατολική ακτή της χώρας να συγκεντρώνουν το 38% του συνόλου του πλούτου μεταξύ 2016-18, ενώ μια δεκαετία πριν συγκέντρωναν το 32%.
Μέσα στην ίδια δεκαετία (από το 2008 δηλαδή) το συνολικό ποσό της εισοδηματικής διαφοράς ανάμεσα στο πλουσιότερο και το φτωχότερο 10% αυξήθηκε από 370.000 σε 1,4 εκατομμύρια λίρες – δηλαδή σχεδόν τετραπλασιάστηκε!
Η πανδημία χτυπάει τις μειονότητες
Δεν είναι όμως μόνο οι πιο φτωχοί Βρετανοί που πληρώνουν ακριβότερα την κρίση του κορονοϊού. Πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι οι εθνικές και φυλετικές μειονότητες στη Βρετανία κινδυνεύουν πολύ περισσότερο από την ασθένεια, αλλά και από τις οικονομικές επιπτώσεις της πανδημίας.
Ο μαύρος πληθυσμός της χώρας έχει νοσήσει από covid19 σε πολύ υψηλότερα ποσοστά σε σχέση με το λευκό πληθυσμό , γεγονός που δείχνει ότι οι πιο επικίνδυνες και με τη μεγαλύτερη έκθεση στον ιό θέσεις εργασίας, καταλαμβάνονται κατά κανόνα από μαύρους, ενώ οι λευκοί είναι πιθανότερο να βρίσκονται σε κάποιο πιο προστατευμένο πόστο.
Ταυτόχρονα, υπολογίζεται ότι Βρετανοί με καταγωγή από το Πακιστάν και το Μπαγκλαντές είναι πιθανότερο να δουλεύουν σε θέσεις που επηρεάζονται περισσότερο από την καραντίνα, με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν περισσότερο με σοβαρές απώλειες στα εισοδήματά τους.
Οι ίδιες ομάδες, αυτές δηλαδή με καταγωγή από τη νότια Ασία, αντιμετωπίζουν και μεγαλύτερο κίνδυνο θανάτου σε περίπτωση που προσβληθούν από τον ιό. Για την ακρίβεια, ο πιθανότητες να πεθάνουν από κορονοϊό μετά την εισαγωγή τους στο νοσοκομείο είναι κατά 20% αυξημένες σε σχέση με το λευκό πληθυσμό.
Ενδιαφέρον παρουσιάζουν και τα στοιχεία για τις πιθανότητες να νοσηλευτεί με κορονοϊό μια γυναίκα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της. Για τις μη λευκές οι πιθανότητες είναι αυξημένες κατά 8,1% σε σχέση με τις λευκές Βρετανίδες.
Εντυπωσιακό είναι επίσης το γεγονός ότι το νοσηλευτικό προσωπικό που ανήκει σε κάποια εθνική μειονότητα αντιμετωπίζει αυξημένο κίνδυνο να προσβληθεί από τον ιό. Ενώ το 66% των λευκών νοσηλευτών και νοσηλευτριών δηλώνει ότι έχει πάρει επαρκή προστατευτικό εξοπλισμό (ποσοστό έτσι κι αλλιώς ανεπαρκές) ανάμεσα στους μη λευκούς νοσηλευτές και νοσηλεύτριες, μόλις το 43% δηλώνει ότι έχει στη διάθεσή του επαρκή μέσα προστασίας. Όλα αυτά συμβαίνουν στη Βρετανία, μια από τις πλουσιότερες χώρες του κόσμου!
Μια νέα κρίση, που αναδεικνύει τις παλιές
Η κρίση του κορονοϊού έχει σε πολλές περιοχές του πλανήτη αναδείξει τις ακραίες ανισότητες του συστήματος. Τόσο σε επίπεδο οικονομικής επιβίωσης, όσο και ως προς τις αυξημένες πιθανότητες έκθεσης στον ιό, αλλά και τη μειωμένη πρόσβαση σε μέσα προστασίας και ιατροφαρμακευτική φροντίδα, τα φτωχότερα στρώματα, οι μετανάστες, οι εθνικές μειονότητες αποδεικνύονται και σε αυτή την περίπτωση πιο ευάλωτα απέναντι στην πανδημία.
Την ίδια ώρα τα πλουσιότερα στρώματα όχι μόνο δεν κινδυνεύουν να χάσουν τη δουλειά ή τα μέσα για την επιβίωσή τους, όχι μόνο έχουν πιο εύκολη πρόσβαση στα συστήματα υγείας –οι υπερπλούσιοι μάλιστα αν αρρωστήσουν μπορούν να έχουν υψηλού επιπέδου φροντίδα σε συνθήκες πολυτελούς ξενοδοχείου– αλλά η πανδημία τους έδωσε τη δυνατότητα να ενισχύσουν τις αποταμιεύσεις τους, σε αντίθεση με τη συντριπτική πλειοψηφία του πλανήτη που οδηγείται πιο βαθιά στη φτώχεια, την υπερχρέωση ή και την πείνα στις φτωχές χώρες.
