Την περίοδο 1835-1842 έλαβε χώρα ο «Δεύτερος Πόλεμος των Σεμινόλ» (Second Seminole War) ανάμεσα σε Ινδιάνους και Αφρικανούς από τη μία πλευρά, και στον στρατό των ΗΠΑ από την άλλη. Ο πόλεμος αυτός διεξήχθη στη Φλόριντα και πήρε το όνομά του από την ινδιάνικη φυλή «Σεμινόλ».
Σε περιοχές της Φλόριντα κατοικούσαν μαύροι σκλάβοι που είχαν δραπετεύσει ή αφεθεί ελεύθεροι από τους Ισπανούς. Αυτοί υποδέχτηκαν τις φυλές των Ινδιάνων που, κατατρεγμένοι από τους εποίκους, αναζητούσαν ανεξαρτησία και τόπο για να στεριώσουν. Οι μαύροι σκλάβοι έγιναν αργότερα γνωστοί ως «Μαύροι Σεμινόλ».
***
Έτσι, στη Φλόριντα βρέθηκαν να κατοικούν πρώην σκλάβοι και Ινδιάνοι, οι πιο κατατρεγμένοι από τους λαούς της Αμερικής και να ζουν ειρηνικά, με διάθεση στήριξης και αλληλεγγύης μεταξύ τους. Η συμβίωση ξεκίνησε με τους Αφρικανούς να υποδέχονται τους Ινδιάνους και να τους διδάσκουν τεχνικές καλλιέργειας ρυζιού και εξελίχτηκε σε ένα άτυπο, πολυπολιτισμικό έθνος και μια στρατιωτική συμμαχία ενάντια στους δυτικούς εισβολείς και στους δουλεμπόρους.
Προφανώς όμως, μία τέτοια συμμαχία και συνύπαρξη αποτελούσε απειλή για τους δουλοκτήτες, που έβλεπαν τους Σεμινόλ να οργανώνονται σε δικές τους δομές, να αποκτούν τον δικό τους στρατό και ταυτόχρονα να υποδέχονται και να προστατεύουν όσους σκλάβους κατάφερναν να δραπετεύσουν και αναζητούσαν ασφαλή τόπο για να μείνουν. Ταυτόχρονα χαλούσαν και την προπαγάνδα τους, που έλεγε ότι οι μαύροι επειδή είναι κατώτεροι, για να μπορέσουν να επιβιώσουν χρειάζονται να είναι υπό τον έλεγχο των λευκών!
Και όλα αυτά συνέβαιναν σε μία εποχή που η ύπαρξη σκλάβων θεωρούταν ακόμα αυτονόητη και απαραίτητη, με το Σύνταγμα του 1789 να υπερασπίζεται τα δικαιώματα των δουλεμπόρων. Για αυτόν τον λόγο οι Ινδιάνοι δέχτηκαν ισχυρές πιέσεις να εγκαταλείψουν την Φλόριντα και η άρνησή τους οδήγησε στον Δεύτερο Πόλεμο των Σεμινόλ. Μέχρι το τέλος του πολέμου, το μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού των Σεμινόλ είχε σκοτωθεί στις μάχες, είχε πεθάνει από πείνα ή αρρώστιες ή είχε εκτοπιστεί.
***
Η ιστορία της συγκρότησης του κράτους των Ηνωμένων Πολιτειών είναι ουσιαστικά η ιστορία της εγκαθίδρυσης του καπιταλισμού στη Βόρεια Αμερική. Η διαδικασία αυτή σήμαινε την καταστροφή των κοινοτήτων των γηγενών Ινδιάνων.
Παράλληλα όμως, υπάρχουν και ιστορίες λιγότερο γνωστές, όπου οι Ινδιάνοι σημείωσαν σημαντικό πλήγμα στους πολέμους με τους κατακτητές τους.
Τέτοια είναι και η μάχη στην Λίμνη Οκιτσόμπι, ανήμερα των Χριστουγέννων του 1837.
380-480 Σεμινόλ έστησαν ενέδρα και επιτέθηκαν στον συνταγματάρχη Ζάκαρι Τέιλορ και τον στρατό του. Ο Τέιλορ ήταν ένας φιλόδοξος «καριερίστας» στρατηγός και δουλέμπορος, που είχε γίνει γνωστός ως «δολοφόνος Ινδιάνων». Η έκβαση της μάχης αποτέλεσε σκληρή ήττα για τον πολύ ισχυρότερο στρατό των ΗΠΑ που μετρούσε 7 νεκρούς για κάθε νεκρό Σεμινόλ, ενώ δεν υπήρξε ούτε ένας κρατούμενος Σεμινόλ. Οι ινδιάνοι με το τέλος της μάχης έφυγαν ως νικητές με τα κανό τους.
***
Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον της ιστορίας όμως δεν είναι αυτό. Είναι το γεγονός ότι ενώ η μάχη στην Λίμνη Οκιτσόμπι αποτέλεσε την πιο αποφασιστική ήττα των ΗΠΑ κατά την διάρκεια των πολέμων στη Φλόριντα, η έκβαση της μάχης διαστρεβλώθηκε, με τον Τέιλορ να περιγράφει ότι «οι Σεμινόλ τράπηκαν σε φυγή προς πάσα κατεύθυνση». Μάλιστα, όταν ο Τέιλορ πέθανε, ο Αβραάμ Λίνκολν δήλωσε για αυτόν: «δεν ηττήθηκε ποτέ», για να προσθέσει: «το 1837 πολέμησε και νίκησε στην αλησμόνητη μάχη της λίμνης Οκιτσόμπι, έναν από τους πιο απελπισμένους αγώνες που έχουν καταγραφεί στα χρονικά των πολέμων με τους Ινδιάνους»!
Για μία ακόμα φορά το γνωμικό «η ιστορία γράφεται από τους νικητές» επιβεβαιώνεται. Σήμερα, στην ιστορία των ΗΠΑ, οι πόλεμοι των Σεμινόλ όταν αναφέρονται, αναφέρονται σαν μικρές λεπτομέρειες στον αγώνα της «Μεγάλης Ιδέας» των Αμερικάνων, της προπαγάνδας δηλαδή ότι οι άποικοι της Αμερικής ήταν προορισμένοι να επεκταθούν σε ολόκληρη την Βόρεια Αμερική λόγω των ιδιαίτερων αρετών τους. Και όταν ένα έθνος χτίζεται πάνω σε αυτήν την προπαγάνδα, οι ήττες από τους «κατώτερους» εχθρούς δεν μπορούν παρά να βαφτιστούν νίκες και επιτυχίες!
Ο Δεύτερος Πόλεμος των Σεμινόλ κόστισε από μεριά των Ηνωμένων Πολιτειών 1500 νεκρούς, χιλιάδες τραυματίες και αρρώστους και το αμύθητο για την εποχή ποσό των 40 εκατομμυρίων δολαρίων! Οι απώλειες από την πλευρά των Σεμινόλ, δεν έχουν καταγραφεί.
***
Από το 1490 μέχρι και τις αρχές του 1900 υπήρξαν μια σειρά από πολεμικές συγκρούσεις ανάμεσα στους Ινδιάνους και τους Ευρωπαίους εποίκους. Σε αυτούς τους πολέμους, παρόλο που δεν μπορούν να υπάρξουν ακριβή στοιχεία, φαίνεται ότι πέθανε το 90% των γηγενών πληθυσμών. Όχι μόνο από τις μάχες, αλλά και από ασθένειες που κουβαλούσαν οι άποικοι. Ασθένειες για οποίες ο πληθυσμός στην Ευρώπη είχε αποκτήσει αντισώματα, αλλά για τους ινδιάνους ήταν θανατηφόρες. Μάλιστα, οι Ευρωπαίοι άποικοι χρησιμοποίησαν τις ασθένειες αυτές ως όπλο, χαρίζοντας μολυσμένες κουβέρτες στους ινδιάνους και ξεκληρίζοντας με αυτόν τον τρόπο ολόκληρες φυλές και περιοχές.
