Αλέξανδρος Πραντούνας
Όταν στις 18 Απρίλη η πρωθυπουργός της Βρετανίας Τερέζα Μέι ανακοίνωνε ότι η χώρα πάει για πρόωρες εκλογές το έκανε πιστεύοντας πως θα καταφέρει να αποκτήσει μια ισχυρή πλειοψηφία στο κοινοβούλιο (δείτε επίσης, «Βρετανία: Η Τερέζα Μέι πέφτει στην παγίδα που έστησε για τον Τζέρεμι Κόρμπιν;»). Μέχρι τότε είχε πλειοψηφία μόλις τεσσάρων εδρών (330, όταν το όριο για την αυτοδυναμία είναι οι 326). Οι δημοσκοπήσεις που έδειχναν το κόμμα της μέχρι και 22 μονάδες μπροστά από τους Εργατικούς ενίσχυαν αυτή της την πεποίθηση.
Την ίδια στιγμή, στο στρατόπεδο του κόμματος των «Εργατικών», η δεξιά, νεοφιλελεύθερη, Μπλερική πτέρυγα του κόμματος περίμενε με ανυπομονησία την διαφαινόμενη εκλογική συντριβή του Τζέρεμι Κόρμπιν προκειμένου να μπορέσει επιτέλους να τον ξεφορτωθεί.
Τα αποτελέσματα όμως των εκλογών της 8ης Ιούνη αποτέλεσαν ένα χαστούκι, τόσο για την Μέι, όσο και για την δεξιά πτέρυγα των Εργατικών. Οι Συντηρητικοί περιορίστηκαν στις 318 έδρες και έχασαν την πλειοψηφία, ενώ οι Εργατικοί υπό τον Τζέρεμι Κόρμπιν αύξησαν τις έδρες τους από 230 σε 261. Την ίδια στιγμή, η διαφορά στα ποσοστά των δυο κομμάτων περιορίστηκε μόλις στο 2,4% με τους Εργατικούς να φτάνουν το 40% (από 30,4% στις εκλογές του 2015).
Αυτή τη στιγμή όλα τα σενάρια είναι στο τραπέζι, μεταξύ των οποίων και η διενέργεια επαναληπτικών εκλογών. Σε διαφορετική περίπτωση, όλα δείχνουν πως είτε οι Συντηρητικοί είτε οι Εργατικοί θα προχωρήσουν στην εγκαθίδρυση κυβέρνησης μειοψηφίας. Ο Κόρμπιν έχει ήδη ζητήσει την παραίτηση της Μέι και δηλώνει πρόθυμος να ηγηθεί μιας κυβέρνησης μειοψηφίας.
Η περιπλοκή σε ένα τέτοιο σενάριο βέβαια είναι ότι η πλειοψηφία της κοινοβουλευτικής ομάδας των Εργατικών αποτελείται από ορκισμένους εχθρούς του ριζοσπαστικού του προγράμματος, αλλά και του ίδιου του Κόρμπιν.
Τα βασικά σημεία του προγράμματος του Κόρμπιν είναι η αύξηση του βασικού μισθού, η κατάργηση των διδάκτρων στα πανεπιστήμια, η αύξηση της φορολογίας στις επιχειρήσεις, η μαζική κατασκευή εργατικών κατοικιών και η επανεθνικοποίηση των σιδηροδρόμων και των εταιρειών ενέργειας. Τίποτα από τα παραπάνω δεν βρίσκει σύμφωνη την δεξιά πτέρυγα του κόμματος που θα θελήσει να τον σαμποτάρει.
Φυσικά αυτή τη στιγμή το σενάριο της απομάκρυνσης του έχει φύγει προσωρινά από την ατζέντα, όμως το βέβαιο είναι πως δεν υπάρχει κανένα περιθώριο συμβιβασμού με την δεξιά πτέρυγα. Σε περίπτωση που οι Μπλερικοί δεν καταφέρουν την επόμενη περίοδο να ξεφορτωθούν τον Κόρμπιν, είναι πιθανό να πάρουν την πρωτοβουλία για διάσπαση του κόμματος, όπως άλλωστε έχει ξανακάνει η δεξιά πτέρυγα του κόμματος πίσω στο 1981.
Η πραγματική δύναμη του Κόρμπιν βρίσκεται στις δεκάδες χιλιάδες των υποστηρικτών του, κυρίως νεολαίων, που μπήκαν μαζικά στο Εργατικό Κόμμα καθώς και στην εκστρατεία των εκλογών προκειμένου να στηρίξουν τον ίδιο και το ριζοσπαστικό πρόγραμμα του ενάντια στη λιτότητα.
Η βασική του αδυναμία βρίσκεται στο γεγονός πως δεν είναι έτοιμος για μια μετωπική σύγκρουση με τη δεξιά πτέρυγα, αντίθετα προσπαθεί μάταια να βρει δρόμους συμβιβασμού μαζί τους. Αντί να προσπαθεί μάταια να πετύχει κάτι τέτοιο, θα έπρεπε να προετοιμάζει τη βάση του κόμματος, που είναι μαζί του, για την αναπόφευκτη σύγκρουση μέσα σ’ αυτό. Αυτή η «οργανωτική» προετοιμασία, βέβαια θα έπρεπε να συνοδεύεται από τη στροφή του σε ένα ολοκληρωμένο σοσιαλιστικό πρόγραμμα που να απευθύνεται στη βρετανική εργατική τάξη και να συνοδεύεται από διεθνιστικά καλέσματα στους Ευρωπαίους εργαζόμενους.
Σε κάθε περίπτωση, τα αποτελέσματα των εκλογών δείχνουν πως ένα πολύ σημαντικό στρώμα μέσα στη βρετανική κοινωνία, ιδιαίτερα ανάμεσα στα πιο νεολαιίστικα στρώματα που στράφηκαν μαζικά προς τους Εργατικούς, αναζητά τρόπους να αντιπαλέψει τις πολιτικές λιτότητας και να περάσει στην αντεπίθεση. Αυτή η ριζοσπαστικοποίηση εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων είναι το πιο σημαντικό στοιχείο που αναδεικνύεται από το αποτέλεσμα των εκλογών.
Η μάχη στο εσωτερικό του Εργατικού Κόμματος θα ενταθεί την επόμενη περίοδο. Το τι συμπεράσματα θα βγάλουν και σε ποια κατεύθυνση θα κινηθούν οι υποστηρικτές του Κόρμπιν μπροστά σε αυτή τη μάχη είναι ένα μεγάλο στοίχημα στο οποίο η επαναστατική Αριστερά στη Βρετανία έχει να παίξει σημαντικό ρόλο. Το βέβαιο είναι ότι έχουμε μπει σε μια πολύ ενδιαφέρουσα εποχή.
Σχετικά άρθρα
- Βρετανία: Η Τερέζα Μέι πέφτει στην παγίδα που έστησε για τον Τζέρεμι Κόρμπιν;
- Bρετανικές εκλογές: ο Κόρμπιν, η δεξιά πτέρυγα και μια ιστορική ευκαιρία
- Πρόωρες εκλογές στην Αγγλία: άνω κάτω πάλι η Ευρώπη!
- Βρετανία: Στον 1ο γύρο του εμφυλίου μέσα στο Εργατικό Κόμμα, νικητής ο Κόρμπιν
- Το Brexit και οι αντιπαραθέσεις στη γερμανική Αριστερά
- Βρετανία: οι βάρβαροι προ των πυλών;
