ΔιεθνήΤεύχος 436

Βρετανία: είναι έτοιμος ο Κόρμπιν να προχωρήσει σε διάσπαση των «Εργατικών»;

Ξεκίνημα
Ξεκίνημα
Σχόλιο από το Ξεκίνημα

 

Σύμφωνα με τη Σάρα Ο Κόνορ, αδελφή ενός από τους Βρετανούς στρατιώτες που σκοτώθηκαν στον πόλεμο του Ιράκ, «Ο Τόνι Μπλερ είναι ο χειρότερος τρομοκράτης στον κόσμο». Την ίδια γνώμη αρχίζουν να αποκτούν όλο και περισσότεροι Βρετανοί, μετά τη δημοσίευση της «έκθεσης Σίλκοτ» σχετικά με την εμπλοκή της χώρας τους στον πόλεμο του Ιράκ, επί πρωθυπουργίας Τ. Μπλερ, που επιρρίπτει στον πρώην πρωθυπουργό της Βρετανίας ευθύνες για το γεγονός ότι δεν εξάντλησε τα ενδεχόμενα ειρηνικών λύσεων πριν καταφύγει στην εισβολή.

Ό ίδιος ο Τόνι Μπλερ, σχολιάζοντας την έκθεση, ανέλαβε την ευθύνη λέγοντας ότι ήταν η δυσκολότερη απόφαση της καριέρας του (…) και «εξηγώντας» ότι παρά τα λάθη που έκανε, κινήθηκε με καλές προθέσεις και κίνητρα (…). Είπε ακόμα ότι δεν είχε άλλη εναλλακτική, δεδομένων των πληροφοριών που λάμβανε από τις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες για το (ανύπαρκτο όπως αποδείχτηκε) πυρηνικό και βιολογικό οπλοστάσιο του Ιράκ. Πληροφορίες βέβαια, των οποίων την εγκυρότητα δεν έλεγξε ποτέ, αφού σύμφωνα με την έκθεση Σίλκοτ:

«Είναι τώρα ξεκάθαρο ότι η στρατηγική στο Ιράκ βασίστηκε σε εσφαλμένες πληροφορίες. Έπρεπε να αμφισβητηθούν και αυτό δεν έγινε».

1457026898089

Παρά τα κροκοδείλια δάκρυα που χύνει σήμερα ο πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας, είναι προφανές ότι καθόλου δεν τον απασχόλησαν «λεπτομέρειες» όπως τις πιο πάνω. Για την ακρίβεια, όπως αποκαλύπτεται στην έκθεση, οκτώ μήνες πριν την εισβολή ο Μπλερ έστελνε mail στον πρόεδρο των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους, παίρνοντας καθαρά θέση υπέρ του επερχόμενου πολέμου, γράφοντας του «Θα είμαι μαζί σου ό,τι κι αν γίνει».

Ότι ήθελε να ξέρει, το ήξερε

Ο Μπλερ, λοιπόν, είχε πάρει θέση «ξέροντας» ότι χρειαζόταν να ξέρει: δηλαδή, όχι τα πραγματικά στοιχεία και την αλήθεια, ούτε πόση καταστροφή θα προκαλούσε ο πόλεμος και πόσες εκατόμβες νεκρών, αλλά, το ότι οι ΗΠΑ και ο στενός τους σύμμαχος, Βρετανία, είχαν την ευκαιρία να ξεμπερδεύουν με τον Σαντάμ Χουσείν (τον… παλιό τους εκλεκτό σύμμαχο!) να αποκαταστήσουν το κύρος της Αμερικανικής υπερδύναμης μετά την επίθεση στους δίδυμους πύργους (11η Σεπτέμβρη 2001) να βάλουν χέρι στα πετρέλαια του Ιράκ και να θέσουν την περιοχή κάτω από πιο στενό δικό τους έλεγχο. Η 11η Σεπτέμβρη τους πρόσφερε την ιδανική δικαιολογία για όλα αυτά.

Και πάντως, έτσι κι αλλιώς… είχε δίκιο!

Σήμερα προσπαθεί να δικαιολογηθεί λέγοντας ότι «δεν ήξερε»… Αλλά, παρόλα αυτά, υπερασπίζεται τις ενέργειές του, λέγοντας ότι είτε είχε όπλα μαζικής καταστροφής ο Σαντάμ, είτε δεν είχε… η απόφαση να ανατραπεί ήταν σωστή! Και συνεχίζει να προκαλεί τη νοημοσύνη ολόκληρου του πλανήτη, λέγοντας ότι καταλήγει σ’ αυτό το συμπέρασμα βλέποντας «τη Μέση Ανατολή σήμερα»!!!

Με άλλα λόγια, το χάος που επικρατεί σήμερα στη Μέση Ανατολή, οι εκατοντάδες χιλιάδες των νεκρών και τα εκατομμύρια των απελπισμένων προσφύγων, η διάλυση κρατών και οι εμφύλιοι πόλεμοι, το τερατούργημα του ISIS που άφησε πίσω της η εισβολή, όλα αυτά αποτελούν για τον πρώην πρωθυπουργό της Βρετανίας την απόδειξη ότι… είχε δίκιο!

Ο εμφύλιος πόλεμος των «Εργατικών»

Την ίδια ώρα, στο εσωτερικό του κόμματος των «Εργατικών» βρίσκεται σε εξέλιξη ένας άλλος πόλεμος.

Ο πρόσφατα εκλεγείς πρόεδρός του, Τζέρεμι Κόρμπιν βρίσκεται αντιμέτωπος με την προσπάθεια ενός εσωκομματικού πραξικοπήματος από τη μεριά της δεξιάς πτέρυγας του κόμματος, που είναι γνωστή και σαν «Μπλερικοί» (λόγω της υποστήριξής τους στον Τόνι Μπλερ και τις πολιτικές του).

Η δημόσια τοποθέτησή του Κόρμπιν υπέρ της μετατροπής των «Εργατικών» σε ένα κόμμα των εργαζομένων και των φτωχών, το γεγονός ότι μιλάει στο όνομα του τερματισμού της λιτότητας και του σοσιαλισμού, κοκ, τον έχουν μετατρέψει σε κόκκινο πανί για το κατεστημένο και τους Μπλερικούς που προσπαθούν λυσσασμένα να τον ανατρέψουν.

Η χλιαρή θέση του Κόρμπιν υπέρ της παραμονής της Βρετανίας στην Ε.Ε. στο πρόσφατο δημοψήφισμα (θέση βέβαια που αποτέλεσε μια απαράδεκτη υποχώρηση στην πίεση που του άσκησε η δεξιά πτέρυγα του κόμματος) τους έδωσε την ευκαιρία που ψάχνανε για να εξαπολύσουν έναν άνευ προηγουμένου πόλεμο εναντίον του. Κατηγορώντας τον ότι έχει ευθύνες για τη νίκη του Brexit στο δημοψήφισμα, έθεσαν θέμα εμπιστοσύνης στην κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος όπου ο Κόρμπιν έχασε συντριπτικά – 172 βουλευτές καταψήφισαν τον Κόρμπιν και μόνο 40 ψήφισαν υπέρ της παραμονής του στη θέση του προέδρου του κόμματος.

Η δεξιά πτέρυγα απαιτεί την παραίτηση του Κόρμπιν και έμμεσα αφήνει να αιωρείται η απειλή της διάσπασης του κόμματος – εξάλλου το έχουν ξανακάνει στη δεκαετία του 80 και πιο παλιά στη δεκαετία του ’30.

Ο Κόρμπιν πρέπει να σηκώσει το γάντι

Ο Κόρμπιν έχει υποχρέωση απέναντι στα εργατικά και λαϊκά στρώματα που τον ανέδειξαν επκεφαλής του κόμματος των Εργατικών, να μην δεχτεί καμία παραχώρηση προς τη δεξιά πτέρυγα στο όνομα, δήθεν, της ενότητας του κόμματος.

Έχει την δυνατότητα, σήμερα (όσο και αν βρέθηκε στην ηγεσία του κόμματος μέσα από μια «παραξενιά του τυχαίου») να στρέψει το κόμμα προς τα αριστερά και οφείλει να το κάνει!

Εκλέχτηκε στην προεδρία του κόμματος γιατί εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι, φτωχοί και νέοι αξιοποίησαν το «δημοκρατικό» άνοιγμα της κομματικής γραφειοκρατίας να επιτρέψει τη μαζική εγγραφή στο κόμμα και τη ψήφο για τον επικεφαλής.

Υποχρέωσή του είναι να αλλάξει το κόμμα έτσι που αυτό να ανταποκρίνεται στα συμφέροντα και στις επιθυμίες των εργαζομένων και των φτωχών Βρετανών που αναζητούν απάντηση στα αδιέξοδα του συστήματος.

Αυτό, ανεξάρτητα από το τι μπορεί να επιθυμεί ο καθένας, μπορεί να υπάρξει μόνο μέσα από τη διάσπαση του κόμματος των Εργατικών.

Ακόμη και αν ο Κόρμπιν μείνει μόνο με μια χούφτα βουλευτές (αφού είναι σίγουρο ότι η συντριπτική πλειοψηφία της κοινοβουλευτικής ομάδας θα στηρίξει τους σχεδιασμούς της Μπλερικής πτέρυγας) θα έχει μαζί του εκατομμύρια εργατικών και λαϊκών στρωμάτων.

Αριστερά και ρεφορμισμός

Αν τελικά το κόμμα των Εργατικών διασπαστεί, το αριστερό του κομμάτι θα έχει ασφαλώς ρεφορμιστικά χαρακτηριστικά – δεν θα είναι ένα σοσιαλιστικό επαναστατικό κόμμα αλλά ένα αριστερό, ρεφορμιστικό κόμμα, με πολλές αυταπάτες στη «δυνατότητα» του συστήματος να λειτουργήσει αποτελεσματικά και να εξανθρωπιστεί.

Αυτό είναι ένα στοιχείο που χαρακτηρίζει όλους τους αριστερούς σχηματισμούς που δημιουργήθηκαν στην πορεία των τελευταίων 20 περίπου χρόνων, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, τη διάλυση των παραδοσιακών κομμουνιστικών κομμάτων και την ολοκληρωτική ενσωμάτωση της Σοσιαλδημοκρατίας στο σύστημα.

Όλοι αυτοί οι ρεφορμιστικοί σχηματισμοί, και παλιότεροι και νεότεροι, εξ ορισμού εμπεριέχουν το σπέρμα του μελλοντικού ξεπουλήματος, όπως έγινε με την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Η δημιουργία τους όμως είναι ένα φυσιολογικό στάδιο στην εξέλιξη της συνείδησης των πλατιών λαϊκών μαζών. Τα εργατικά και λαϊκά στρώματα, προτού καταλήξουν σε επαναστατικά συμπεράσματα είναι αναπόφευκτο να περάσουν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, από την εμπειρία του ρεφορμισμού. Κι αυτό σημαίνει την εμφάνιση, αριστερών, ρεφορμιστικών σχηματισμών στη μια χώρα μετά την άλλη. Είναι αρκετά πιθανό την επόμενη περίοδο να δούμε στη Βρετανία μια αντίστοιχη εξέλιξη.

Η επαναστατική Αριστερά οφείλει να βλέπει όχι μόνο τα αρνητικά στοιχεία (τον κίνδυνο νέων ξεπουλημάτων) αλλά και τα θετικά στοιχεία στην εξέλιξη αυτή, το γεγονός δηλαδή ότι η εμφάνισή τους αντανακλά ένα πιο προχωρημένο επίπεδο ταξικής συνειδητοποίησης σε μαζικά εργατικά στρώματα, να παρεμβαίνει σ’ αυτές τις διεργασίες, να έχει ενωτική προσέγγιση προς τέτοια σχήματα και να χτίζει τις δυνάμεις της με στόχο μια μαζική επαναστατική αριστερά σε μεταγενέστερη φάση.

 

 

Σχετικά άρθρα:

Ακολουθήστε το «Ξ» στο Google News για να ενημερώνεστε για τα τελευταία άρθρα μας.

Μπορείτε επίσης να βρείτε αναρτήσεις, φωτογραφίες, γραφικά, βίντεο και ηχητικά μας σε facebook, twitter, instagram, youtube, spotify.

Ενισχύστε οικονομικά το xekinima.org

διαβάστε επίσης:

7,272ΥποστηρικτέςΚάντε Like
990ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
1,118ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
432ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής

Επίκαιρες θεματικές

Πρόσφατα άρθρα

Ελάτε σ' επαφή με το «Ξ» !

FOLLOW US

Εγγραφείτε στο Newsletter μας

ΞΕΚΙΝΗΜΑ - Διεθνιστική Σοσιαλιστική Οργάνωση