Της Ηλέκτρας Κλείτσα
Σε μια από τις πιο κρίσιμες φάσεις της πρόσφατης ιστορίας της βρίσκεται η Βολιβία. Η κυβέρνηση του Έβο Μοράλες απολαμβάνει την υποστήριξη της μεγάλης πλειοψηφίας της κοινωνίας αλλά ταυτόχρονα να βρίσκεται αντιμέτωπη με μια πρωτοφανή επίθεση, τόσο από την πλούσια λευκή ελίτ που βλέπει τα συμφέροντά της να κινδυνεύουν, όσο και από την κυβέρνηση των ΗΠΑ. Η τελευταία θα έκανε οτιδήποτε για να δει την ανατροπή του πρώτου ιθαγενή προέδρου στην ιστορία της χώρας.
Ήδη από την άνοιξη του 2008, οι πλούσιες ανατολικές περιοχές της Βολιβίας, (γνωστές και ως «μισοφέγγαρο»), που ελέγχονται από την δεξιά – τους εκπροσώπους των γαιοκτημόνων και των βιομηχάνων –, αποφάσισαν την αυτονομία των περιοχών τους με μια σειρά από δημοψηφίσματα στημένα και οργανωμένα από τους ίδιους.
Η κυβέρνηση του Μοράλες απάντησε καλώντας ένα άλλο δημοψήφισμα, με το οποίο ζήτησε την εμπιστοσύνη του βολιβιανού λαού, στις 10 Αυγούστου.
Τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος δε θα μπορούσαν να είναι πιο ξεκάθαρα. Ο Μοράλες πέτυχε μια τεράστια νίκη: 67,41% πανεθνικά, 70,9% και 53,88% στις κρίσιμες περιοχές της Cochabamba και της Chuquisaca αντίστοιχα. Ακόμη και στις περιοχές που ελέγχονται από την αντιπολίτευση, όπως το Pando, η Tarija και η Santa Cruz, τα ποσοστά του Μοράλες έφτασαν αντίστοιχα το 52,5, το 49,83, και το 40,75%.
Τα ποσοστά αυτά προκάλεσαν πανικό στην αντιπολίτευση, τους μεγαλογαιοκτήμονες, τους βιομήχανους και βέβαια στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, που βλέπει να χάνει όλο και περισσότερο τον έλεγχο στην ήπειρο.
Παραστρατιωτικοί
Η αντιπολίτευση έχει στήσει μια καλά οργανωμένη επίθεση στην κυβέρνηση του Μοράλες και τους υποστηρικτές της. Έχει καταφέρει να οργανωθεί σε μεγάλο βαθμό με τη βοήθεια της «οικονομικής ενίσχυσης» 125 εκατ. δολαρίων που της έχει δοθεί από το 2005 από αμερικάνικες οργανώσεις, όπως η USAID (Αμερικάνικη Υπηρεσία Διεθνούς Ανάπτυξης), και η NED (Εθνικό Κληροδότημα για τη Δημοκρατία) – (Ελευθεροτυπία, 21/9/08)
Στις 8 Σεπτεμβρίου, κεντρικά κυβερνητικά κτίρια της επαρχίας Santa Cruz, ανάμεσα στα οποία η εφορία, το υπουργείο γεωργίας και οι τηλεπικοινωνίες καταλήφθηκαν από την αντιπολίτευση. Ταυτόχρονα κλείσανε όλοι οι δρόμοι προς το αεροδρόμιο, η πρόσβαση στο οποίο επιτρεπόταν μόνο σε όσους περνούσαν από τον έλεγχο ακροδεξιών ομάδων.
Τα παραπάνω επεισόδια αποτελούσαν συνέχεια των συγκρούσεων στο Pando, όπου περίπου 30 χωρικοί, υποστηρικτές του Μοράλες δολοφονήθηκαν σε επιθέσεις παραστρατιωτικών ομάδων, επιθέσεις που οργανώθηκαν από τους γαιοκτήμονες της περιοχής και τον τοπικό κυβερνήτη.
Απέλαση του Αμερικανού πρέσβη
Απαντώντας η κυβέρνηση έστειλε στρατό στην περιοχή και απέλασε τον αμερικανό πρεσβευτή, θεωρώντας την κυβέρνηση των ΗΠΑ συνυπεύθυνη στις δολοφονίες.
Για την ώρα, ιδιαίτερα μετά την καταδίκη των επιθέσεων των παραστρατιωτικών από αρκετές κυβερνήσεις χωρών της Λατινικής Αμερικής, (όπως της Χιλής, της Βραζιλίας και της Αργεντινής, που ταυτόχρονα δηλώνουν ότι στηρίζουν το Μοράλες), η αντιπολίτευση δηλώνει έτοιμη για διαπραγματεύσεις με την κυβέρνηση. Αλλά αυτή η κατάσταση δεν θα κρατήσει για πολύ.
Αντίθετα, ο κίνδυνος να συνεχιστούν οι συγκρούσεις ανάμεσα στην κυβέρνηση και τους υποστηρικτές της, και τις «αυτόνομες» τοπικές διοικήσεις του «μισοφέγγαρου», θα γίνεται όλο και πιο κοντινός..
Ανάμεσα στα σχέδια της κυβέρνησης για το επόμενο διάστημα, είναι καταρχήν άλλο ένα δημοψήφισμα για τη συνταγματική αναθεώρηση το Δεκέμβρη, αλλά και μέτρα που θα απαγορεύουν την ύπαρξη γαιοκτησίας μεγαλύτερης των 5.000 -10.000 εκταρίων, (τη στιγμή που σήμερα υπάρχουν γαιοκτήμονες που κατέχουν εκατοντάδες χιλιάδες).
Οι εξαγγελίες αυτές είναι βέβαια περισσότερο από δημοφιλείς. Ταυτόχρονα αυξάνουν τις προσδοκίες των Βολιβιανών σε σχέση με τις δυνατότητες της κυβέρνησης να τους εξασφαλίσει ένα αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο, και να βάλει τέλος στη φτώχεια και την καταπίεση. Και βέβαια, ταυτόχρονα, αυξάνουν το μίσος των καπιταλιστών και των γαιοκτημόνων, που αν και προσωρινά έχουν κάνει πίσω, οργανώνονται και περιμένουν την κατάλληλη ευκαιρία να ξαναεπιτεθούν.
Για να μπορέσουν οι μεταρρυθμίσεις να έχουν συνέχεια, για να υπάρξει οικονομική ανάπτυξη και άνοδος στο βιοτικό επίπεδο, ο βολιβιανός λαός πρέπει να απαλλαχτεί οριστικά από τη διεφθαρμένη αστική τάξη και τους μεγαλογαιοκτήμονες. Η σημερινή κρίσιμη κατάσταση, με τις συνεχείς απειλές από την πλευρά της αντίδρασης, κάνει αυτό το καθήκον ακόμη πιο επιτακτικό για τους εργαζόμενους, τους φτωχούς και τους καταπιεσμένους της χώρας.
Περισσότερα για τις εξελίξεις στη Βολιβία στο site www.xekinima.org
