Βέλγιο: 50.000 εργαζόμενοι διαδηλώνουν στους δρόμους των Βρυξελλών

Πάνω από 300.000 εργαζόμενοι συμμετείχαν στις πορείες που καλέστηκαν στις 16 του Μάη από την Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων (ΣΕΣ) σε διάφορες ευρωπαϊκές πόλεις. Στην πορεία που έγινε στις Βρυξέλλες πήραν μέρος περίπου 50.000 άνθρωποι.

Ο εφιάλτης της ανεργίας βγάζει τους εργαζόμενους στον δρόμο

Στις χώρες τις ευρωζώνης πάνω από 20 εκ. εργαζόμενοι (8.9%) είναι χωρίς δουλειά, ενώ στην Ισπανία το ποσοστό φτάνει το 17%. Ο αριθμός των ανέργων πανευρωπαϊκά αυξήθηκε κατά 626.000 ανθρώπους μέσα στον περασμένο Μάρτη και σε σύγκριση με τον Μάρτη του 2008 υπάρχει αύξηση της ανεργίας κατά 24%. Σύμφωνα με τους (επίσημους) υπολογισμούς η ύφεση θα οδηγήσει στην απώλεια 8.5 εκ. θέσεων εργασίας στην Ευρώπη μέχρι το τέλος του 2010.

Στο Βέλγιο, η πορεία της 16ης Μάη ενάντια στην απώλεια θέσεων εργασίας ήταν η πρώτη εργατική κινητοποίηση από την αρχή της οικονομικής ύφεσης. Ένα χρόνο πριν, τον Ιούνη του 2008, χιλιάδες εργαζόμενοι διαδήλωσαν ζητώντας αυξήσεις μισθών και μερικούς μήνες πριν, τον Γενάρη του ίδιου χρόνου, είχε ξεσπάσει αυθόρμητο κύμα αγώνων σε πάνω από 200 χώρους εργασίας με το ίδιο αίτημα. Αυτό το κίνημα δεν είχε συνέχεια, εν μέρει λόγω του ξεσπάσματος της οικονομικής κρίσης – ο κίνδυνος της ανεργίας προκάλεσε φόβο και πάγωσε τους εργαζόμενους για ένα διάστημα. Η ηγεσία των συνδικάτων εγκατέλειψε το αίτημα για αυξήσεις μισθών και προχώρησε στην υπογραφή μιας Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας που ήταν πολύ πίσω από τις ανάγκες των εργαζομένων. Από τότε, η συνδικαλιστική δραστηριότητα ήταν κυρίως αμυντικού χαρακτήρα και επικεντρώθηκε κυρίως στην προσπάθεια να περιοριστούν οι συνέπειες της κρίσης για τους εργαζόμενους. Η πορεία της 16ης Μάη έδειξε πως οι εργαζόμενοι, μετά το πρώτο «σοκ» μπορούν να επιστρέψουν μαχητικά στο δρόμο του αγώνα.

Η ηγεσία της ΣΕΣ δήλωσε πως οι διαδηλωτές ζητάνε «ουσιαστική δράση για την υπεράσπιση των θέσεων εργασίας». Ελάχιστοι εργαζόμενοι όμως πιστεύουν πως ο τρόπος που προωθεί τα αιτήματα η ΣΕΣ θα μπορέσει να φέρει σε πέρας αυτό το στόχο.

Στην πραγματικότητα τα αιτήματα που προβάλει η ΣΕΣ είναι απλή αντιγραφή των προτάσεων που κάνουν τα κόμματα του κατεστημένου – δηλαδή οι ίδιοι άνθρωποι που μέχρι πρόσφατα διακήρυτταν την ανωτερότητα της «αυτορυθμιζόμενης» οικονομίας της αγοράς.

Η ΣΕΣ καταφέρεται «ενάντια στον προστατευτισμό», καλεί τους επιχειρηματίες να «επενδύσουν σοβαρά στις υπηρεσίες και την βιομηχανία» και να «προσφέρουν ένα μέλλον στην αυτοκινητοβιομηχανία και την κλωστοϋφαντουργία». Ζητάει «αυστηρότερη ρύθμιση στις χρηματοοικονομικές αγορές» , πιστεύει πως η Ευρώπη θα έπρεπε «να χτίζει τα κοινωνικά δικαιώματα αντί να τα καταστρέφει» , να στοχεύει στην «πράσινη ανάπτυξη και τις πράσινες θέσεις εργασίας» , να «σταματήσει την μείωση του ρόλου του κράτους και της κοινωνικής οικονομίας» και να πολεμήσει την φοροδιαφυγή.

Οι περισσότεροι από όσους διαδήλωσαν στις Βρυξέλλες και στις άλλες περιοχές της χώρας όμως έχουν άλλους στόχους και άλλα αιτήματα. Το βασικό μήνυμα της διαδήλωσης ήταν «Δεν είμαστε διατεθειμένοι να πληρώσουμε για την κρίση τους». Οι εργάτες της αυτοκινητοβιομηχανίας DAF κρατούσαν πανό που έγραφε «Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα» ενώ τα πλακάτ των εργαζομένων στην Audi έγραφαν «Ενωμένοι ενάντια στον καπιταλισμό» . «Να αρνηθούμε να πληρώσουμε για την κρίση των καπιταλιστών» ήταν το μήνυμα του σωματείου εργαζομένων στις δημόσιες μεταφορές των Βρυξελλών. Το σύνθημα των γαλλόφωνων σοσιαλιστικών συνδικάτων «Ο καπιταλισμός είναι κακός για την υγεία σου» είχε τεράστια απήχηση στον κόσμο. Οι επίσημοι ομιλητές της συγκέντρωσης έπρεπε να ανταποκριθούν κάπως σε αυτό το κλίμα και έτσι έκαναν φραστικές επιθέσεις στον «καπιταλισμό – καζίνο».

Ευκαιρίες για την αριστερά και ο κίνδυνος της ακροδεξιάς

Η ανάπτυξη αυτής της αντικαπιταλιστικής διάθεσης δημιουργεί μεγάλες ευκαιρίες για την αριστερά. Όμως υπάρχουν και κίνδυνοι. Η αντικαπιταλιστική ρητορική αν δεν συνδεθεί με συγκεκριμένη δράση μπορεί να ενισχύσει μια αντι-πολιτική διάθεση που ευνοεί την ακροδεξιά και τα λαϊκίστικα στοιχεία. Η κινητοποίηση στις 16 Μάη πρέπει να είναι το ξεκίνημα ενός πραγματικού σχεδίου δράσης με τελικό στόχο μια πανευρωπαϊκή γενική απεργία. Δεν πρέπει να μείνει ένα γεγονός χωρίς προοπτική.

Ένα τέτοιο σχέδιο δράσης θα μπορούσε να χτιστεί πάνω στη βάση αιτημάτων που μπορούν να προσφέρουν πραγματικές λύσεις: γενική μείωση των ωρών εργασίας χωρίς μείωση μισθών για την καταπολέμηση της ανεργίας, καμία συμμετοχή στο χρηματιστήριο εταιρειών που δραστηριοποιούνται σε βασικούς τομείς της οικονομίας όπως οι κλάδοι ενέργειας, δημόσιων μεταφορών, τα ταχυδρομεία και οι τηλεπικοινωνίες. Εθνικοποίηση αυτών των επιχειρήσεων υπό τον έλεγχο των εργαζομένων και των καταναλωτών. Επανεθνικοποίηση όσων δημόσιων υπηρεσιών έχουν ιδιωτικοποιηθεί.

Τα αιτήματα της ΣΕΣ απέχουν πάρα πολύ από τις παραπάνω προτάσεις. Η ΣΕΣ δεν ζητάει καν την κατάργηση της Συνθήκης της Λισσαβόνας που βάζει τις βάσεις για περαιτέρω ιδιωτικοποιήσεις σε όλη την Ευρώπη. Σαν η ΣΕΣ να μην γνωρίζει πως η Ευρωπαϊκή Ένωση στην πραγματικότητα είναι ένας όμιλος εργοδοτών που δρα ενάντια στα δικαιώματα των εργαζομένων και έχει έναν βασικό στόχο – να μεταμορφώσει την Ευρώπη στην «πιο ανταγωνιστική περιοχή» του πλανήτη.

Eric Byl, LSP/MAS (βέλγικο τμήμα της CWI)

Ακολουθήστε το «Ξ» στο Google News για να ενημερώνεστε για τα τελευταία άρθρα μας.

Μπορείτε επίσης να βρείτε αναρτήσεις, φωτογραφίες, γραφικά, βίντεο και ηχητικά μας σε facebook, twitter, instagram, youtube, spotify.

Ενισχύστε οικονομικά το xekinima.org

διαβάστε επίσης:

7,242ΥποστηρικτέςΚάντε Like
1,002ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
1,118ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
426ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής

Επίκαιρες θεματικές

Πρόσφατα άρθρα