Τη χαριστική βολή στα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων ετοιμάζεται να δώσει η κυβέρνηση με το καινούριο ασφαλιστικό νομοσχέδιο.
Τα σημερινά σχέδια του Λοβέρδου, που θα αρχίσουν να εφαρμόζονται από το 2018 και μετά, δεν αποτελούν παρά το τελειωτικό χτύπημα σε αυτό που μέχρι τώρα γνωρίζαμε ως δημόσια κοινωνική ασφάλιση. Μέχρι στιγμής δεν έχουν παρθεί οι τελικές αποφάσεις, αλλά οι βασικές κατευθύνσεις είναι ξεκάθαρες από το γενικό σχέδιο που κατατέθηκε για «δημόσια διαβούλευση» (…) στο σάιτ της κυβέρνησης.
Πρώτος πυλώνας: επίδομα πείνας!
Πρώτος στόχος του Υπουργείου είναι ο δραστικός περιορισμός της συμμετοχής του κράτους στις δαπάνες του Ασφαλιστικού. Αυτό που ουσιαστικά θα εγγυάται το κράτος θα είναι η βασική σύνταξη η οποία θα δίνεται σε όλους ανεξαιρέτως και θα είναι κάτι σαν προνοιακό επίδομα. Το ύψος της θα είναι ανάλογο με το ποσό που η κάθε κυβέρνηση θα θέλει να διαθέσει για την Ασφάλιση.
Παρόλο που δεν έχουν ανακοινωθεί συγκεκριμένα στοιχεία μέχρι τώρα, πληροφορίες που διέρρευσαν στον τύπο από το Υπουργείο μιλούν για ένα ποσό γύρωο στα 360 ευρώ το μήνα. Όμως οι πραγματικοί υπολογισμοί είναι ακόμα χειρότεροι. Σε σχετικό άρθρο στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία (3/4/10, του Χ. Μέγα) υπολογίζεται ότι η βασική σύνταξη σε 20 χρόνια από σήμερα, θα είναι 230 ευρώ (σημερινές τιμές) το μήνα. Κι αυτό γιατί όσο τα χρήματα που θα διαθέτει η κυβέρνηση για την ασφάλιση θα μειώνονται τόσο όσο οι συνταξιούχοι θα αυξάνονται. Η βασική σύνταξη θα είναι ο πρώτος πυλώνας του ασφαλιστικού που υποτίθεται ότι θα εξασφαλίζει ότι οι δικαιούχοι δεν θα πεθάνουν από την πείνα.
Δεύτερος πυλώνας: ανταποδοτική – ότι πληρώνεις παίρνεις!
Ο δεύτερος πυλώνας θα είναι η ανταποδοτική σύνταξη η οποία θα βασίζεται στο μοντέλο της ιδιωτικής ασφάλισης (ότι πληρώνεις παίρνεις). Το ύψος της δηλαδή θα εξαρτάται πλήρως από τις εισφορές που έχει πληρώσει ο κάθε εργαζόμενος κατά τη διάρκεια του εργασιακού του βίου.
Αυτό πρακτικά θα οδηγήσει σε μείωση συντάξεων από 7% έως 20% μια και οι συντάξεις θα εξαρτώνται πλήρως από το πόσες μέρες δούλεψε ο καθένας και πόσα χρήματα έπαιρνε, ενώ θα παρακάμπτει τις ημέρες της ανεργίας ή τα χρόνια που αναγκαζόταν να δουλέψει ανασφάλιστος ή σε ελαστικές μορφές εργασίας.
Επίσης η σύνταξη θα συνυπολογίζεται στον μέσο όρο του εργάσιμου βίου αντί του 70% του τελευταίου μισθού ή του μ.ο. της καλύτερης πενταετίας όπως ίσχυε μέχρι τώρα. Πρακτικά δηλαδή, οι σημερινοί εργαζόμενοι και κυρίως οι νέοι που δουλεύουν σε ελαστικές μορφές με μεγάλα διαστήματα ανεργίας ή ανασφάλιστης εργασίας θα είναι το πρώτα θύματα.
Αύξηση ορίων συνταξιοδότησης
Αυξάνεται ο μέσος όρος συνταξιοδότησης από τα 61 στα 63 έτη μέσα από διάφορα «κίνητρα». Τα οποία ουσιαστικά δεν σου αφήνουν και πολλά περιθώρια αφού η κυβέρνηση αλλάζει τους συντελεστές με βάση τους οποίους καθορίζεται το ύψος της σύνταξης ανάλογα με τα χρόνια εργασίας. Δηλαδή, όσο περισσότερα χρόνια δουλεύεις τόσο ανεβαίνουν οι συντελεστές επί των συντάξιμων αποδοχών, με πιο υψηλούς αυτούς που αφορούν στην εργασία μέχρι τα 68!
Που σημαίνει ότι για να εξασφαλιστεί μια μέση σημερινή πλήρης σύνταξη θα πρέπει να δουλεύει κάποιος επί 40 χρόνια και να συνταξιοδοτηθεί στα 68!!
Κι ακόμα
Αναθεωρούνται βαρέα και αναπηρικές συντάξεις, τον πράγμα που σημαίνει αποχαρακτηρισμό πολλών από αυτές.
Αυξάνονται τα όρια συνταξιοδότησης των γυναικών από 5 μέχρι 17 χρόνια με το πρόσχημα της «ισότητας» αντρών και γυναικών.
Το «πρόβλημα» είναι αλλού …
Με λίγα λόγια τα σχέδια της κυβέρνησης βρίσκονται στην αντίθετη κατεύθυνση από τις προεκλογικές της εξαγγελίες μιας και αυξάνουν τα όρια ηλικίας, ρίχνουν τις συντάξεις και την ίδια ώρα αφήνουν στο απυρόβλητο τα βασικά προβλήματα του ασφαλιστικού για τα οποία έχει ευθύνη.
– Αρνείται να αντιμετωπίσει την εισφοροδιαφυγή και την εισφοροκλοπή από τους εργοδότες οι οποίοι αρνούνται να πληρώσουν τις εισφορές που τους αναλογούν (η εισφοροδιαφυγή υπολογίζεται κοντά στα 10 δις το χρόνο). Και όχι μόνο αυτό αλλά τους επιβραβεύει κιόλας μέσα από αλλεπάλληλες χαριστικές ρυθμίσεις χρεών.
– Αρνείται να αντιμετωπίσει την άρνηση του κράτους να καταβάλει στα ταμεία τις υποχρεώσεις του έναντι της τριμερούς χρηματοδότησης (χρωστάει 12,5 δις) και με το νέο ασφαλιστικό θεσμοθετεί τον περιορισμό της κρατικής χρηματοδότησης στο μίνιμουμ.
– Αρνείται να τιμωρήσει τους υπεύθυνους για την κατασπατάληση των αποθεματικών των ταμείων (κλοπή ασφαλιστικών ταμείων στις δεκαετίες του 60 – 70 – 80, χάσιμο τεράστιων ποσών στο χρηματιστήριο, ληστεία με «δομημένα ομόλογα»).
– Αρνείται να δει τις πραγματικές λύσεις για το πρόβλημα του ασφαλιστικού που ακόμα και η ίδια η ΓΣΕΕ έχει προτείνει και που αρχίζουν με τη μείωση της ανεργίας, το χτύπημα της ελαστικής εργασίας και της ανασφάλιστης εργασίας ώστε να μπουν νέα έσοδα στα ταμεία.
