Διαβάσαμε πριν λίγες μέρες το εξής στο twitter του Γ. Παπανδρέου:
Μήπως πρόκειται για κάποια αριστερή στροφή στην καριέρα του; Μήπως για κάτι πιο κοντά σε αμεσοδημοκρατικές δομές; Μήπως ο υποψήφιος πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ ετοιμάζεται για έφοδο στα χειμερινά ανάκτορα;
Μάλλον όχι.
Άλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά που ο ΓΑΠ πετάει ρηξικέλευθα τσιτάτα για να προκαλέσει, χωρίς να έχουν απολύτως κανένα βαθύτερο νόημα.
Πώς να ξεχάσουμε το δίλημμα «Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» που είχε θέσει λίγο πριν τις εκλογές του 2009, δανειζόμενος με θράσος την ιστορική φράση της επαναστάτριας Ρόζας Λούξεμπουργκ;
Πώς να ξεχάσουμε το «Λεφτά υπάρχουν» της ίδιας προεκλογικής περιόδου, αλλά και όταν 1 χρόνο μετά, τον Σεπτέμβρη του 2010, δήλωνε από τη Θεσσαλονίκη ότι «Είμαστε αντιεξουσιαστές στην εξουσία»;
Αυτά που σίγουρα δεν μπορούν να ξεχαστούν είναι όσα ακολούθησαν στη συνέχεια: υποταγή στο ΔΝΤ, μνημόνια λιτότητας, σκληρές επιθέσεις σε μισθούς, συντάξεις και συνολικότερα στο βιοτικό επίπεδο της πλειοψηφίας της κοινωνίας. Τελικά ο ΓΑΠ απάντησε με τα έργα του «βαρβαρότητα» στο ερώτημα που ο ίδιος έθεσε – κάτι που ο ελληνικός λαός έζησε και συνεχίζει να ζει λόγω των πολιτικών επιλογών όλων των τελευταίων κυβερνήσεων και δεν θα ξεχάσει εύκολα.
Σε ποιόν κόσμο ζει άραγε, για να επιστρέφει μετά από μια δεκαετία με ανέμελες υποσχέσεις λες και δεν συνέβη τίποτα, θα αναρωτηθεί κανείς… Πιθανόν σε κάποιον δικό του, πάντως σίγουρα μακριά από τα καθημερινά προβλήματα της κοινωνίας. Ωστόσο, τα επικοινωνιακά επιτελεία των πολιτικών της άρχουσας τάξης πάντα σφυγμομετρούν τον παλμό της κοινωνίας – γι’ αυτό και αυτή η δήλωση.
Τι προτείνει όμως επί της ουσίας;
Αν κάποιος διαβάσει πέρα από την «αυτοδιαχείριση», ο ΓΑΠ λέει ότι δεν πειράζει να χρησιμοποιούνται τα προσωπικά μας δεδομένα από πολυεθνικές, αρκεί να πετάνε και σε μας κάνα ξεροκόμματο. Ούτε κουβέντα για την ασφάλειά τους, ούτε κουβέντα για την ουσία του ζητήματος, που είναι η χρήση τους με σκοπό το επιχειρηματικό κέρδος!
Όλο και περισσότερος κόσμος προβληματίζεται το τελευταίο διάστημα σε σχέση με το ζήτημα των προσωπικών δεδομένων, του ελέγχου της ενημέρωσης, της λογοκρισίας στα social media και το facebook ιδιαίτερα και πως όλα αυτά συνδέονται με στόχο την κερδοσκοπία μιας χούφτας δισεκατομμυριούχων στις πλάτες της κοινωνίας. Και βέβαια δεν προβληματίζεται γιατί «δεν έχει ένα κομμάτι κέρδους από την επεξεργασία τους», αλλά γιατί απαιτεί να σταματήσουν να χρησιμοποιούνται για αυτούς τους σκοπούς!
***
Ο μόνος τρόπος για να είμαστε σίγουροι για την ασφάλεια των προσωπικών μας δεδομένων είναι η διαχείρισή τους να περάσει πραγματικά στα χέρια της κοινωνίας, χωρίς να έχει πρόσβαση ή να τα πουλάει κανείς. Αυτό σημαίνει να μην μπορούν να αποτελούν κομμάτι των κερδοσκοπικών παιχνιδιών μεταξύ εταιρειών που τα «παράγουν», όπως το facebook, εταιρειών που τα διαχειρίζονται και άλλων που τα «αγοράζουν», π.χ. για να προβάλουν στοχευμένα τις διαφημίσεις τους.
Για να γίνει αυτό, κατ’ αρχήν θα πρέπει αυτές οι πολυεθνικές εταιρείες να περάσουν στα χέρια των εργαζομένων και της κοινωνίας, να εθνικοποιηθούν/κοινωνικοποιηθούν δηλαδή. Έτσι η ίδια η κοινωνία θα έχει τον έλεγχό τους και όχι μια χούφτα κερδοσκόπων. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να υπάρξει σύγκρουση και με τα οικονομικά συμφέροντα του ίδιου του συστήματος.
Αυτό βέβαια δεν πρόκειται να το κάνει κανένας Παπανδρέου, που είναι γέννημα-θρέμμα του συστήματος και το υπηρετεί πιστά. Μόνο οι συλλογικές διεκδικήσεις των εργαζομένων και της κοινωνίας μέσα από τους αγώνες τους μπορούν να το επιβάλουν.
Οτιδήποτε άλλο είναι απλά λόγια τσαρλατάνων.
