Άλλο ένα σοκ προήλθε την Κυριακή 13 Αυγούστου από τις προκριματικές εκλογές για την ανάδειξη του νέου προέδρου στην Αργεντινή. Ο ακροδεξιός οικονομολόγος, Χαβιέρ Μιλέι βγήκε πρώτος κερδίζοντας σχεδόν το ένα τρίτο των ψήφων, με ποσοστό 30%.
Στις προκριματικές εκλογές οι πολίτες της Αργεντινής κλήθηκαν να επιλέξουν τα κόμματα που θα συμμετέχουν στις εκλογές που θα διεξαχθούν στις 22 Οκτώβρη (για κάθε κόμμα απαιτείται ποσοστό τουλάχιστον 1,5% για να μπορέσει να κατέβει στις εκλογές) καθώς και τους υποψηφίους τους.
Τα αποτελέσματα των εκλογών
Οι εκλογές πραγματοποιήθηκαν την ώρα που η οικονομία της Αργεντινής βρίσκεται σε ύφεση, με τον πληθωρισμό να έχει εκτοξευθεί πλέον στο 116% ετησίως και τη φτώχεια να φτάνει στο 40%.
Ο Μιλέι και το κόμμα του «Εμπρός για την Ελευθερία» κατάφερε να κερδίσει τους βασικούς του αντιπάλους, καθώς ο δεξιός συνασπισμός «Μαζί για την Αλλαγή» ήρθε δεύτερο κόμμα λαμβάνοντας το 28,7% των ψήφων και υποψήφιος πρόεδρός του θα είναι η πρώην υπουργός Ασφάλειας της κυβέρνησης Μαουρίσιο Μάκρι, Πατρίσια Μπούλριτς. Το κυβερνών κόμμα των Περονιστών* «Μέτωπο για Όλους», με υποψήφιο τον νυν υπουργό Οικονομίας Σέρχιο Μάσα, ήρθε τρίτο, σημειώνοντας μια τεράστια βουτιά καθώς είδε τα ποσοστά του να πέφτουν στο 27,27% από το 47,65% που είχε λάβει το 2019.
Το μαρξιστικό-τροτσκιστικό Μέτωπο της Αριστεράς και των Εργαζομένων – Ενότητα (FIT-U) με υποψήφια την Μίριαμ Μπρέγκμαν, συγκέντρωσε σχεδόν 628.000 ψήφους και ποσοστό 2,65%, περίπου όσο είχε λάβει και στις προεδρικές εκλογές του 2019. Ωστόσο από τότε είχε αναπτύξει μια σημαντική δυναμική, που οδήγησε στο αξιοσημείωτο ποσοστό του 6% και 1,3 εκ. ψήφους στις γενικές εκλογές του 2021 – συνεπώς η φετινή επίδοση απέχει σημαντικά από τις δυνατότητές του.
Η νίκη του ακροδεξιού Μιλέι
Η νίκη του Μιλέι προφανώς και λειτουργεί σαν καμπανάκι, καθώς εντάσσεται στη λίστα των επιτυχιών της ακροδεξιάς που σημειώνεται τα τελευταία χρόνια παγκοσμίως.
Το ποσοστό της αποχής έφτασε το 31% το μεγαλύτερο ποσοστό που σημειώθηκε για προκριματικές εκλογές από τότε που άρχισαν να διεξάγονται στην Αργεντινή πριν από 10 χρόνια.
Το μεγάλο ποσοστό αποχής αντανακλά την απογοήτευση που επικρατεί στην αργεντίνικη κοινωνία από τα δυο κόμματα που κυβέρνησαν την προηγούμενη περίοδο. Πρώτα με τον δεξιό Μαουρίσιο Μάκρι και από το 2019 με τον Περονιστή Αλμπέρτο Φερνάντες, οδήγησαν την Αργεντινή σε μια πολύ κακή οικονομική κατάσταση, παρά τις προσδοκίες που είχαν δημιουργηθεί για την βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων και της νεολαίας.
Η βασική αιτία την νίκης του Μιλέι, προέρχεται από την προσέλκυση απογοητευμένων ψηφοφόρων από τις καταστροφικές πολιτικές των κομμάτων του κατεστημένου, που οδήγησαν σε εκτροχιασμό την οικονομία της χώρας, εκτόξευση της ακρίβειας και του πληθωρισμού, σε φτώχεια και δυστυχία.
Ενάντια σε ποια «πολιτική κάστα»;
Ο Μιλέι παρουσιάζει τον εαυτό του ως ακραία «αντισυστημικό» και δηλώνει πολέμιος της «παρασιτικής πολιτικής κάστας», ενώ χαίρεται όταν τον αποκαλούν Αργεντίνο Τραμπ ή Μπολσονάρου. Ποια είναι όμως η πραγματική εικόνα πίσω από το «αντισυστημικό» προσωπείο;
Επί της ουσίας, η αντίστασή του στην «παρασιτική κάστα» εξαντλείται στους πολιτικούς του αντιπάλους, καθώς δεν λέει τίποτα για τους μεγαλοεπιχειρηματίες και τους τραπεζίτες, οι οποίοι πλουτίζουν όλο και περισσότερο εις βάρος των εργαζομένων της χώρας.
Δεν θα μπορούσε άλλωστε να σταθεί ενάντια σε όλους αυτούς, καθώς και ο ίδιος είναι «παιδί» του συστήματος. Κατάφερε να «αναρριχηθεί» στην πυραμίδα του συστήματος, αφού υπηρέτησε ως ανώτερος οικονομολόγος στην HSBC, ενώ για 15 χρόνια εργάστηκε ως επικεφαλής οικονομολόγος του δισεκατομμυριούχου Εντουάρντ Εουνεκιάν, ενός από τους πλουσιότερους επιχειρηματίες της Αργεντινής, ιδιοκτήτη της «Aeropuertos Argentina 2000», τον μεγαλύτερο ιδιωτικό φορέα εκμετάλλευσης αεροδρομίων στον κόσμο.
Το πρόγραμμα του Μιλέι
Ο Μιλέι πολλές φορές χαρακτηρίζει τον εαυτό του «αναρχοκαπιταλιστή» επειδή το κράτος είναι ο βασικός εχθρός της οικονομίας. Στόχος του είναι το «λιγότερο κράτος», καθώς σύμφωνα με τον ίδιο μόνο έτσι θα μειωθούν οι δαπάνες και το δημοσιονομικό έλλειμμα.
Από τα βασικά σημεία του προγράμματός του ξεχωρίζει η θέση για δολαριοποίηση της οικονομίας, δηλαδή να χρησιμοποιείται μαζικά το δολάριο για τις συναλλαγές αντί του πέσο, ενώ ταυτόχρονα προτείνει να «καταστραφεί» η Κεντρική Τράπεζας της Αργεντινής, ώστε η χώρα να μην μπορεί να εκδίδει νόμισμα.
Προκειμένου να επιτευχθούν αυτά και να προχωρήσει η ομαλή δολαριοποίηση, ο Μιλέι πρότεινε μια σειρά μέτρων. Σε ένα προεκλογικό βίντεο στο YouTube, ο Μιλέι ανακοίνωσε ότι θα καταργήσει τα Υπουργεία Παιδείας, Υγείας, Εργασίας, Περιβάλλοντος, Πολιτισμού, Δημοσίων Έργων κ.ά. με την πρόφαση ότι αυτά τα υπουργεία αποτελούν τα «χρηματοκιβώτια» που χρησιμοποιούν οι πολιτικοί για να πλουτίσουν.
Ουσιαστικά, αυτό που έχει σαν στόχο ο Μιλέι, είναι να παραχωρηθούν τα πάντα στα χέρια των ιδιωτών. Προτείνει δηλαδή να ιδιωτικοποιηθούν η Υγεία και η Παιδεία, να παραμείνουν τα δημόσια έργα σε ιδιωτικά χέρια, να καταργηθούν οι φόροι στις εξαγωγές και να γίνουν σημαντικές φοροελαφρύνσεις στους επιχειρηματίες, ενώ προτείνει επίσης να μειωθεί το κόστος εργασίας με την κατάργηση των αποζημιώσεων απόλυσης και των αποζημιώσεων για εργατικά ατυχήματα.
Όλα αυτά τα μέτρα που προτείνει ο Μιλέι λειτουργούν αποκλειστικά για το συμφέρον των επιχειρήσεων και του καπιταλιστικού συστήματος και την ίδια ώρα πέφτουν σαν ογκόλιθος στις πλάτες των πλατιών λαϊκών στρωμάτων της Αργεντινής.
Προς τις εκλογές της 22ας Οκτώβρη
Ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών στις 22 του Οκτώβρη και παρά τις διαφορές που έχουν ο Μιλέι, η Μπούλριτς και ο Μάσα, είναι δεδομένο πως συμφωνούν στην κύρια στρατηγική που απαιτεί το ΔΝΤ: να πληρώσει η εργατική τάξη την κρίση του αργεντίνικου καπιταλισμού.
Η μάχη που έχει να δώσει η αργεντίνικη Αριστερά μέσα από FIT-U την επόμενη περίοδο, είναι κρίσιμης σημασίας. Από τη μια, να μπορέσει να αναπτύξει ξανά τη δυναμική που είχε το προηγούμενο διάστημα και αποτέλεσε ένα ελπιδοφόρο παράδειγμα για την Αντικαπιταλιστική Αριστερά σε όλο τον πλανήτη.
Και από την άλλη να δώσει τον αγώνα για να προβάλει με τολμηρό και αποφασιστικό τρόπο ένα ανατρεπτικό σχέδιο διεξόδου από την παρατεταμένη κρίση του καπιταλιστικού συστήματος, υπέρ των συμφερόντων των εργαζομένων και της νεολαίας, ενάντια σε ένα σύστημα που το ίδιο θρέφει και καλλιεργεί τους διαχωρισμούς, το μίσος, δηλαδή το έδαφος για να αναπτυχθεί η ακροδεξιά.
* Ο «Περονισμός» είναι κεντροαριστερό πολιτικό ρεύμα που πήρε το όνομά του από τον Χουάν Περόν ο οποίος εκλέχθηκε τρεις φορές Πρόεδρος της χώρας από το 1946 ως το 1955 και από το 1973 ως το 1974 (οπότε πέθανε και τον αντικατέστησε η γυναίκα του Ισαμπέλ). Ο Περόν είχε ένα φιλοεργατικό προφίλ, και προχώρησε σε σημαντικές φιλολαϊκές μεταρρυθμίσεις, στηριγμένος στην ανάπτυξη που χαρακτήριζε τη διεθνή και Αργεντίνικη οικονομία εκείνη την εποχή.
