Μετά από 7 εβδομάδες αποχής από τα διδακτικά τους καθήκοντα οι πανεπιστημιακοί επέστρεψαν στα αμφιθέατρα από τις αρχές Νοεμβρίου.
Πρόκειται για μία κινητοποίηση η οποία δέχθηκε αρκετή επίθεση από την κυβέρνηση και τα ΜΜΕ.
Πρέπει βέβαια να σημειώσουμε ότι σύμφωνα με την ανακοίνωση της ΠΟΣΔΕΠ με την οποία ανακοινώθηκε επιστροφή των καθηγητών στα αμφιθέατρα, οι πανεπιστημιακοί παραμένουν "με το δάκτυλο στη σκανδάλη" μια και η κινητοποίηση τους έχει ανασταλεί μέχρι τις 5 Δεκεμβρίου οπότε και κατατίθεται ο προϋπολογισμός στη βουλή και οι πανεπιστημιακοί περιμένουν να δουν αν η κυβέρνηση θα τηρήσει τις προτάσεις της τόσο όσο αναφορά τα μισθολογικά τους αιτήματα όσο και όσον αφορά τα οικονομικά των ΑΕΙ.
Η ΠΟΣΔΕΠ θεωρεί ότι η κυβέρνηση, κάτω από το βάρος της κινητοποίησής των καθηγητών, αύξησε κατά 13,2% (έναντι 25% που ζητούσαν οι πανεπιστημιακοί) την χρηματοδότηση των ΑΕΙ στον προϋπολογισμό του 2004. Όσον αφορά τα μισθολογικά τους αιτήματα, η κυβέρνηση σε μία διορθωμένη πρόταση υποσχέθηκε αύξηση 7,4% έναντι 6,5% που είχε προτείνει στην αρχή. Η ΠΟΣΔΕΠ ζητούσε η κυβέρνηση να τηρήσει την υπόσχεσή που είχε δώσει πριν από το καλοκαίρι που θα σήμαινε αυξήσεις 20%.
Η αριστερά απέναντι στην απεργία
Με δεδομένο το γεγονός ότι κάθε κινητοποίηση έχει απέναντί της, είτε ανοικτά είτε συγκαλυμμένα, το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, αυτό που έχει ουσία είναι να εξετάζει κανείς τη στάση της αριστεράς, με ποιο τρόπο στήριξε ή όχι τον αγώνα, ποια συμπεράσματα μπορούν να βγουν απ’ αυτή.
Μ’ αυτή την έννοια η στάση του ΚΚΕ τόσο ανάμεσα στους καθηγητές (ΔΗ.ΠΑ.Κ.) όσο και ανάμεσα στους φοιτητές (ΠΚΣ) πρέπει ανοικτά να στιγματιστεί καθώς συνειδητά και ανοικτά επιχειρούσε την υπονόμευση αυτής της απεργίας ζητώντας (μέσω του Ριζοσπάστη) "να σταματήσει η αποχή διαρκείας για να κάνουν συνελεύσεις οι φοιτητές".
Πέρα από την ΠΚΣ και άλλες παρατάξεις της αριστεράς ανάμεσα στους φοιτητές, όταν δεν τηρούσαν ξεκάθαρα εχθρική στάση απέναντι στην απεργία, πίεζαν εμμέσως για "να μην χαθεί η εξεταστική".
Εμείς από την πλευρά μας θεωρούμε ότι γενικές συνελεύσεις θα μπορούσαν να γίνουν και κατά την διάρκεια της αποχής, παρότι αναγνωρίζουμε τα πρακτικά προβλήματα που προκύπτουν, με καλή και κοινή προετοιμασία από τις παρατάξεις της αριστεράς.
Όσο για το ζήτημα της χαμένης εξεταστικής το θεωρούμε τουλάχιστον αποπροσανατολιστικό. Τέτοια επιχειρήματα για χαμένα εξάμηνα και εξεταστικές χρησιμοποιούν κατά κόρον κυβέρνηση, ΔΑΠ και ΠΑΣΠ για να χτυπήσουν τις φοιτητικές κινητοποιήσεις. Το φοιτητικό κίνημα έχει αποδείξει ότι ο σκόπελος της εξεταστικής ξεπερνιέται εύκολα όταν πετυχαίνει το κίνημα τους στόχους του.
Το θέμα της Αξιολόγησης
Η απεργία της ΠΟΣΔΕΠ είχε μια περιορισμένη επιτυχία στα θέματα των οικονομικών των ΑΕΙ και των μισθολογικών τους αιτημάτων αν και η αύξηση που δίνει η κυβέρνηση καλύπτει μόνο τον πληθωρισμό για τα 2 προηγούμενα χρόνια ενώ διατηρεί και τον επιδοματικό χαρακτήρα των μισθών των καθηγητών.
Κατά την άποψή μας βέβαια το μεγάλο στοίχημα της ανώτατης εκπαίδευσης αυτή την περίοδο ονομάζεται νομοσχέδιο για την αξιολόγηση (βλέπε σχετικό άρθρο στο σάιτ, 5 Νοέμβρη).
Η ΠΟΣΔΕΠ στα αιτήματά της συμπεριλαμβάνει μεν την απόσυρση του ν/σ αλλά η αλήθεια είναι ότι, αν εξαιρέσει κανείς κάποιες μεμονωμένες παρεμβάσεις καθηγητών, συνολικά ο κλάδος δεν έχει πιέσει προς αυτήν την κατεύθυνση ούτε έχει προσπαθήσει να έρθει σε επαφή με τους φοιτητές για να προτείνει την κοινή δράση απέναντι στις πολιτικές της κυβέρνησης.
Η αναγκαιότητα του πανεκπαιδευτικού μετώπου
Αν και την προηγούμενη περίοδο είχαμε πει ότι τα οικονομικά αιτήματα των καθηγητών (όχι του καθηγητικού κατεστημένου, αλλά βασικά των χαμηλόμισθων και των συμβασιούχων) ήταν δίκαια, και βέβαια υποστηρίζουμε ανεπιφύλακτα το αίτημα τους για αύξηση των δαπανών κατά 25%, θεωρούμε ότι η δράση ενάντια στο ν/σ για την αξιολόγηση είναι ότι πιο κρίσιμο για το δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα του πανεπιστημίου αυτή την περίοδο. Γι’ αυτό είναι επιτακτικό και η ΠΟΣΔΕΠ να συμμετάσχει στον αγώνα αυτό.
Σε μία περίοδο που η εκπαίδευση δέχεται μία συνολική επίθεση από την κυβέρνηση και που όλοι οι κλάδοι των εκπαιδευτικών (ΟΛΜΕ, ΔΟΕ, ΠΟΣΔΕΠ) βρίσκονται σε κινητοποιήσεις είναι δυνατό για 1η φορά μετά από χρόνια να στηθεί μαζί με μαθητές και φοιτητές ένα πανεκπαιδευτικό μέτωπο ανατροπής την κυβερνητικής πολιτικής.
