Το 2021 ήταν για την Ελλάδα μια από τις χειρότερες χρονιές από περιβαλλοντική σκοπιά, με τις πυρκαγιές του περασμένου καλοκαιριού να έχουν εξαφανίσει τεράστιες δασικές και αγροτικές εκτάσεις (συνολικά οι καμένες εκτάσεις αυξήθηκαν κατά 450% σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια) και μαζί τους ανυπολόγιστης αξίας βιοποικιλότητα. Καταστροφικές ήταν οι επιπτώσεις και για τους κατοίκους των περιοχών στις οποίες εκδηλώθηκαν μεγάλες πυρκαγιές, καθώς μαζί με τα δάση χάθηκαν καλλιέργειες, μελίσσια κα, ενώ είναι αβέβαιο πότε θα ανακάμψει ο τουρισμός.
Παρά την ανυπολόγιστη καταστροφή, η ελληνική κυβέρνηση εξακολουθεί να κάνει το ακριβώς αντίθετο από αυτό που απαιτούν οι συνθήκες. Αντί δηλαδή να πάρει άμεσα μέτρα αποκατάστασης των καμένων εκτάσεων, πρόληψης και στήριξης των κατοίκων, επιμένει στις επιθέσεις στο περιβάλλον και τις παραδοσιακές οικονομικές δραστηριότητες των κατοίκων μιας σειράς περιοχών.
Η νέα χρονιά έρχεται, οι φορείς διαχείρισης φεύγουν…
Παραμονές Χριστουγέννων το Υπουργείο Περιβάλλοντος ανακοίνωσε την κατάργηση επτά φορέων διαχείρισης προστατευόμενων περιοχών (Εθνικό Δρυμό Πάρνηθας, Εθνικό Πάρκο Σχινιά – Μαραθώνα – Υμηττού και Νοτιοανατολικής Αττικής, Δέλτα Έβρου και Σαμοθράκης, Εθνικό Πάρκο Δάσους Δαδιάς – Λευκίμης – Σουφλίου, Εθνικό Πάρκο Βόρειας Πίνδου, Εθνικό Πάρκο Τζουμέρκων – Αγράφων – κοιλάδας Αχελώου και Μετεώρων, Εθνικό Δρυμό Ολύμπου).
Οι παραπάνω φορείς (θα ακολουθήσουν κι άλλοι όπως προβλέπει ο νόμος Χατζηδάκη για την έκδοση περιβαλλοντικών αδειοδοτήσεων) καταργούνται και οι αρμοδιότητές τους περνάνε σε έναν κεντρικό οργανισμό, τον ΟΦΥΠΕΚΑ (Οργανισμός Φυσικού Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής). Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι οι τοπικοί φορείς, αυτοί που έχουν πραγματική γνώση των προστατευόμενων περιοχών όπως και του επιπέδου προστασίας που χρειάζονται, μπαίνουν στην άκρη. Στη θέση τους, αυτός που θα έχει λόγο συνολικά για τη διαχείριση, αλλά και για το τι είδους έργα μπορούν να χωροθετηθούν στις προστατευόμενες περιοχές, είναι ένας κεντρικός φορέας (νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου) που ελέγχεται από το Υπουργείο Περιβάλλοντος.
Παρότι τις τελευταίες δεκαετίες οι φορείς διαχείρισης των προστατευόμενων περιοχών έχουν υποβαθμιστεί και απαξιωθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό, η οριστική κατάργησή τους στέλνει ένα ξεκάθαρο μήνυμα: πλέον, αυτός που θα αποφασίζει για τις μεγάλες επενδύσεις στα πιο ευαίσθητα περιβαλλοντικά οικοσυστήματα –και μάλιστα από δω και πέρα χωρίς να υπάρχει καν η δυνατότητα αντίλογου από κάποιον σχετικό επιστημονικό φορέα– θα είναι η κυβέρνηση και οι επιχειρηματίες φίλοι της. Εξάλλου ο νόμος με βάση τον οποίο καταργούνται οι φορείς διαχείρισης, είναι όλος κομμένος και ραμμένος στα μέτρα των επενδυτών.
Ο Σαρωνικός ζώνη βιομηχανικής αλιείας;
Αν και το σχέδιο φαίνεται να βρίσκεται ακόμη σε αρχικά στάδια, όπως καταγγέλλει εδώ και πολλούς μήνες ο Δήμαρχος Πόρου Γ. Δημητριάδης, η κυβέρνηση σκοπεύει να μετατρέψει τον Σαρωνικό Κόλπο σε ζώνη βιομηχανικής κλίμακας αλιείας. Όπως αναφέρει σε επιστολή του προς τον Περιφερειάρχη και τους βουλευτές της περιοχής, η μεγάλη αύξηση της παραγωγής που σχεδιάζεται στην περιοχή (θα γίνει πρώτη ιχθυοπαραγωγός περιοχή στην Ελλάδα από 7η που είναι σήμερα) θα επιβαρύνει πολύ σοβαρά το περιβάλλον και τον τουρισμό της περιοχής.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που παραθέτει, τα λύματα που θα καταλήγουν καθημερινά στη θάλασσα θα αντιστοιχούν σε πληθυσμό 1.772.252 ανθρώπων. Η θαλάσσια περιοχή θα πνιγεί στη φορμόλη και άλλα επικίνδυνα φάρμακα που χρησιμοποιούνται στην ιχθυοκαλλιέργεια.
Αναφέρει επίσης ότι το σχέδιο απαιτεί και την κατάληψη μεγάλων χερσαίων εκτάσεων στα νησιά του Σαρωνικού, προκειμένου να κατασκευαστούν οι σχετικές εγκαταστάσεις, από συσκευαστήρια μέχρι δρόμους και λιμενικά έργα. Όλα αυτά, όπως καταγγέλλει ο Γ. Δημητριάδης, ουσιαστικά γίνονται για χάρη «πολυεθνικής εταιρείας ιχθυοκαλλιεργειών που ελέγχει πλέον τον κλάδο».
Επικίνδυνοι για τη φύση και τους ανθρώπους
Ενώ ολόκληρη η χώρα αγωνιά για τα αποτελέσματα των εγκληματικών πολιτικών της κυβέρνησης στη διαχείριση της πανδημίας, η ίδια η ΝΔ δε χάνει ευκαιρία να συνεχίσει την επίθεση στο περιβάλλον και τις τοπικές κοινωνίες. Αρκεί μια περιοχή να έχει κάτι για το οποίο ενδιαφέρεται κάποιος επιχειρηματίας – επενδυτής για να παραμεριστούν τα πάντα: δάση και θάλασσες, προστατευόμενες περιοχές, σπάνια οικοσυστήματα και μαζί τους οι οικονομικές δραστηριότητες των ανθρώπων, ο τουρισμός, η αλιεία, η γεωργία, καταστρέφονται για χάρη της ανάπτυξης.
Από την υγεία και την παιδεία, μέχρι τους μισθούς, τα εργασιακά δικαιώματα, το περιβάλλον και τις ελευθερίες, αυτή η κυβέρνηση είναι εγκληματική και επικίνδυνη. Απέναντι σε αυτές τις πολιτικές, τα κινήματα, οι τοπικές κοινωνίες, η νεολαία, οι εργαζόμενοι, χρειάζεται να χτίσουμε οργανωμένες αντιστάσεις, να ξαναβγούμε στους δρόμους και να βάλουμε φρένο στα σχέδιά τους που απειλούν όλους και όλες μας.
