Σχόλιο από το «Ξ»
Χτες 23/1 δημοσιεύσαμε άρθρο μας με τίτλο «Σχετικά με τις υπογραφές Ρινάλντι (ΚΟΕ) και Ήσυχου (ΛΑΕ) δίπλα σε Σεραφείμ, Φ. Φραγκούλη, Καλεντερίδη», με το οποίο κάναμε κριτική στο Αριστερό Ρεύμα και στην ΚΟΕ διότι υπογραφές στελεχών τους εμφανίστηκαν κάτω από το συγκεκριμένο κείμενο πλάι σε υπογραφές στελεχών της ακροδεξιάς στη χώρα μας.
Μερικές ώρες μετά, μας ενημέρωσαν ότι κυκλοφορεί σαν φήμη σε σχόλια στο διαδίκτυο ότι ο Ήσυχος έχει «αποσύρει σιωπηλά» την υπογραφή του. Σε ένα ψάξιμο που κάναμε βρήκαμε όντως δημοσιευμένο το συγκεκριμένο κείμενο χωρίς την υπογραφή του Ήσυχου, αλλά δεν βρήκαμε καμία επίσημη διάψευση από την πλευρά του Αριστερού Ρεύματος. Παρόλα αυτά, προσθέσαμε ένα υστερόγραφο στο τέλος του άρθρου στο οποίο λέμε ότι αν υπάρξει επίσημη ανακοίνωση διάψευσης ευχαρίστως να την δημοσιεύσουμε.
Αργά το βράδυ της ίδιας μέρας δημοσιεύτηκε στην ΙΣΚΡΑ (την ιστοσελίδα του Αριστερού Ρεύματος) το παρακάτω κείμενο διάψευσης, το οποίο δημοσιεύουμε αυτούσιο. Στο κείμενο αυτό ο συντάκτης/τρια ΚΜ, αφού μας κατηγορεί χωρίς να μας κατονομάζει για «ψεύδος», «εμπάθεια», «διαστρέβλωση», «μένος», «γελοιότητα» και «αδιέξοδη αντενωτική πολιτική» αναφέρει ότι «συνυπογραφή δεν υπήρξε».
Κάτι τέτοιο βέβαια δεν απαντάει στο ερώτημα πως βρέθηκε δημοσιευμένη η υπογραφή του Ήσυχου κάτω από αυτό το κείμενο. Το υπέγραψε και μετά απέσυρε την υπογραφή του και αν ναι για ποιο λόγο και με ποιο σκεπτικό; Ήταν προσπάθεια δυσφήμισης της ΛΑΕ ενώ ποτέ ο Ήσυχος δεν συμμετείχε σε συζητήσεις για την υπογραφή τέτοιου κειμένου; Ή μήπως ήταν τυπογραφικό λάθος; Το άρθρο της ΙΣΚΡΑ δεν μας φωτίζει γύρω από τα παραπάνω θέματα.
Βέβαια, αφού συνδέει την κριτική μας με την προσπάθεια του «κατεστημένου όλων των αποχρώσεων» να χτυπήσει την ΛΑΕ, μας ενημερώνει ότι η ΛΑΕ έχει μια «βαθιά πατριωτική στάση» και είναι υπέρ του δημοψηφίσματος για την Συμφωνία των Πρεσπών. Στην ουσία δηλαδή συμφωνεί με τα βασικά σημεία του κειμένου υπογραφών για το οποίο συζητάμε. Μάλιστα, μας ρωτάει «γιατί είναι ενοχλητικό για μας ένα τέτοιο δημοψήφισμα». Δεν βλέπει η ΙΣΚΡΑ κανένα πρόβλημα στο να αποφασίζει ο λαός μιας χώρας για το πως θα ονομαστεί μια άλλη χώρα…
Παραθέτουμε παρακάτω το άρθρο της ΙΣΚΡΑ και ας βγάλει ο κάθε αναγνώστης τα συμπεράσματά του.
Η Αριστερά χρειάζεται συμπόρευση και όχι αφορμές για άδικες επιθέσεις
Ζούμε σε μια περίοδο, όπου η γελοιότητα και το ψεύδος κατακλύζουν την πολιτική ζωή και, δυστυχώς, τείνουν να επεκταθούν και σε επιρρεπείς δυνάμεις της Αριστεράς, πολύ περισσότερο αν μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε βάρος της ΛΑ.Ε, μας έλεγαν στελέχη της τελευταίας.
Είναι θλιβερό ότι οι περισσότερες δυνάμεις της Αριστεράς ακολουθούν μια αδιέξοδη αντιενωτική πολιτική, ενώ την ίδια ώρα κυρίως οι ίδιες αυτές δυνάμεις επιδεικνύουν μια ιδιαίτερη ευκολία στο να βάλλουν κατά της ΛΑ.Ε, την ίδια ώρα που η ΛΑ.Ε βρίσκεται με ιδιαίτερη εμπάθεια στο στόχαστρο του ελληνικού κατεστημένου όλων των αποχρώσεων.
Χαρακτηριστική η περίπτωση κάποιων αρθρογράφων αριστερών οργανώσεων, οι οποίοι χαιρέκακα θέλουν να βάλουν με το στανιό την υπογραφή κεντρικού στελέχους της ΛΑ.Ε δίπλα σε υπογραφές όπως του Φράγκου, του Μητροπολίτη Πειραιώς και κάποιων άλλων του ακροδεξιού χώρου σε κοινό κάλεσμα προσωπικοτήτων για υπογραφές πολιτών που ζητούν δημοψήφισμα για την Συμφωνία των Πρεσπών.
Φυσικά, θα μπορούσαν να πληροφορηθούν την αλήθεια ότι τέτοια συνυπογραφή δεν υπήρξε,όπως φαίνεται άλλωστε από το πλήθος των δημοσιεύσεων του σχετικού κειμένου με τις αντίστοιχες υπογραφές από τις διάφορες ιστοσελίδες, στις οποίες δεν υπάρχει όνομα κανενός στελέχους της ΛΑ.Ε.
Όμως, η περίεργη και νοσηρή εμπάθεια και η εξίσου περίεργη μανία για συκοφάντηση της ΛΑ.Ε δεν φαίνεται ότι επιτρέπει ψύχραιμες σκέψεις και μια πιο διερευνητική αναζήτηση της αλήθειας.
Δεν πειράζει, όμως!
Η διαστρέβλωση και το μένος έχουν κοντά ποδάρια και δεν ενοχλούν την ΛΑ.Ε.
Άλλοι στον αριστερό χώρο είναι που ενοχλούνται, όπως φαίνεται, από την ΛΑ.Ε. Και ενοχλούνται γιατί η ΛΑ.Ε, σύμφωνα με στελέχη της, με τα οποία συνομιλήσαμε, μπορεί και συνδυάζει μια γνήσια και βαθιά πατριωτική στάση με τον έμπρακτο διεθνισμό, ενώ κάποιοι στην Αριστερά ούτε καν την έννοια του πατριωτισμού και της υπεράσπισης των νόμιμων και δικαίων εθνικών συμφερόντων δεν θέλουν να ακούσουν.
Εκτός και αν κάποιοι αισθάνονται άσχημα με το δημοκρατικό αίτημα του δημοψηφίσματος για τις Πρέσπες.
Αλλά γιατί και πως μπορεί να είναι ενοχλητικό για αριστερές δυνάμεις ένα τέτοιο δημοψήφισμα;
Ας σοβαρευτούμε επιτέλους.
Η Αριστερά δεν χρειάζεται στείρες τοποθετήσεις και διαμάχες αλλά συμπόρευση και συνεργασία.
