Του Δημήτρη Πανταζόπουλου
"Η πολιτεία οφείλει όχι μόνο να αναγνωρίζει την ιδιαιτερότητα και τη σημασία του έργου των εκπαιδευτικών, αλλά και να δείχνει έμπρακτα τη στοργή με την οποία τους περιβάλλει. Η αναγνώριση αυτή πρέπει να εκδηλώνεται και με τη φροντίδα για ικανοποιητικές συνθήκες εργασίας και με καλύτερες αποδοχές".
Όσο και αν φαίνεται περίεργο το παραπάνω απόσπασμα προέρχεται από το προεκλογικό πρόγραμμα της ΝΔ για την παιδεία. Δέκα όμως και πλέον μήνες μετά την νίκη στις εκλογές η κυβέρνηση κάθε άλλο παρά έκανε πράξη τις προεκλογικές τις εξαγγελίες. Ο προϋπολογισμός του 2005 που ψηφίστηκε το Δεκέμβριο στη Βουλή δείχνει ξεκάθαρα ότι η ΝΔ συνεχίζει και με το παραπάνω την πολιτική του ΠΑΣΟΚ όσον αφορά τα αιτήματα των εκπαιδευτικών: οι αυξήσεις στους μισθούς είναι στα όρια του πληθωρισμού (πχ 3,2% αύξηση στους μισθούς των καθηγητών Β/βάθμιας εκπαίδευσης με επίσημο πληθωρισμό 3%), τα κενά στα σχολεία όλων των βαθμίδων παραμένουν, ενώ τίποτα δεν έχει γίνει για το μείζον θέμα της επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών. Επιπλέον η κυβέρνηση δεν έχει υλοποιήσει ούτε καν την ρητή της δέσμευση για χορήγηση στους εκπαιδευτικούς ολόκληρου του επιδόματος των 176 ευρώ που χορηγείται στους υπόλοιπους δημόσιους υπαλλήλους.
Αν όλα αυτά ισχύουν για δασκάλους και καθηγητές Β/βάθμιας εκπαίδευσης, παρόμοια είναι και η κατάσταση για τους καθηγητές της Γ/βάθμιας εκπαίδευσης. Τα πάγια οικονομικά αιτήματα των καθηγητών των ΑΕΙ δεν έχουν ικανοποιηθεί την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση ανακοίνωσε μαζικές απολύσεις των συμβασιούχων εκπαιδευτικών στα πανεπιστήμια (οι λεγόμενοι 407) για λόγους οικονομίας.
Στα ΤΕΙ
Ακόμα χειρότερη είναι η κατάσταση στα ΤΕΙ όπου η μονιμότητα του εκπαιδευτικού προσωπικού αποτελεί ανέκδοτο ακόμα και στα μεγαλύτερα ΤΕΙ της χώρας όπως αυτό της Αθήνας, ενώ το πρόβλημα της υποχρηματοδότησης απειλεί την ίδια την ύπαρξη των ιδρυμάτων.
Οι κινητοποιήσεις
Έτσι λοιπόν μετά την συμμετοχή τους στο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο στις 10 Δεκέμβρη ο ένας μετά τον άλλο οι κλάδοι των εκπαιδευτικών προσανατολίζονται σε νέους γύρους κινητοποιήσεων: Η ΔΟΕ (δάσκαλοι) από τις 21 Δεκεμβρίου έχει αποφασίσει κινητοποιήσεις για το δίμηνο Γενάρη – Φλεβάρη ενώ την Τετάρτη 12 Ιανουαρίου έχει προγραμματιστεί κοινή σύσκεψη ΟΛΜΕ και ΔΟΕ με στόχο τον συντονισμό της δράσης καθηγητών και δασκάλων. Οι καθηγητές των ΤΕΙ από την πλευρά τους έχουν προγραμματίσει μια συγκέντρωση για κάθε βδομάδα του Ιανουαρίου ενώ σε περίπτωση που δεν ικανοποιηθούν τα αιτήματά τους προσανατολίζονται και σε αποχή κατά την περίοδο της εξεταστικής. Τέλος την επόμενη περίοδο μία σειρά συλλόγων ΔΕΠ των πανεπιστημίων της χώρας έχει προγραμματίσει συνελεύσεις για να εξετάσουν το ενδεχόμενο κινητοποιήσεων.
Είναι λοιπόν φανερό ότι από τη μια η εκπαίδευση για άλλη μία χρόνια είναι καζάνι που βράζει ενώ από την άλλη η κυβέρνηση κάθε άλλο παρά πρόθυμη είναι να δώσει λύσεις στα αιτήματα των εκπαιδευτικών. Σε μία περίοδο που τα προβλήματα της εκπαίδευσης είναι τεράστια ο εθνικός διάλογος για την παιδεία που ευαγγελίζεται το ΥΠΕΠΘ φαντάζει κακόγουστο αστείο. Το πανελλαδικό συλλαλητήριο που έγινε με μεγάλη επιτυχία στις 10 Δεκέμβρη πρέπει να αποτελέσει παράδειγμα συντονισμού ολόκληρης της εκπαιδευτικής κοινότητας γεγονός που αποτελεί προϋπόθεση νίκης για το εκπαιδευτικό κίνημα. Τα προβλήματα στην εκπαίδευση είναι σε μεγάλο ποσοστό κοινά σε όλες της βαθμίδες και πηγάζουν από τις πολιτικές που ακολουθούν οι κυβερνήσεις τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ. Τώρα που η αρχή έγινε είναι καιρός να χτιστεί ένα πανεκπαιδευτικό μέτωπο (εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων, μαθητές, φοιτητές, γονείς) πάλης ενάντια στην κυβερνητική πολιτική.
