των Τάκη Γιαννόπουλου και Χριστίνας Ζιάκα
Οι 300 μετανάστες που ξεκίνησαν απεργία πείνας σε Αθήνα-Θεσσαλονίκη, όταν μιλούν για τους εαυτούς τους, λένε πως η πρώτη τους ιδιότητα είναι αυτή του εργαζόμενου και μετά του μετανάστη. Δεν χρειάζονταν κάποιους άλλους για να τους «υποκινήσουν» στην απεργία πείνας, αρκούσαν τα προβλήματα της καθημερινής τους ζωής.
Η πλειοψηφία τους ζει πολλά χρόνια στην Ελλάδα, ενώ κάποιοι είχαν άδεια παραμονής, την οποία έχασαν πρόσφατα λόγω της κρίσης, αδυνατώντας να συγκεντρώσουν τα 200 ένσημα ετησίως που απαιτεί ο νόμος.
Προέρχονται από χώρες της Β.Αφρικής με στυγνές δικτατορίες δεκαετιών και απίστευτη φτώχεια.
Απεργία πείνας:
η μόνη επιλογή που είχαν
Κατέφυγαν στην απεργία πείνας, αφού δοκίμασαν τα πάντα: από την καταφυγή στις υπηρεσίες μέχρι την συνάντηση με δημάρχους και περιφερειάρχες της Κρήτης, χωρίς όμως κανένα αποτέλεσμα. Δεν έχουν συνδικαλιστική οργάνωση, ούτε οι υπάρχουσες συνδικαλιστικές οργανώσεις …ενδιαφέρθηκαν για τα προβλήματά τους, επομένως δεν θα μπορούσαν απλά να κάνουν μια συγκέντρωση ή μια απεργία όπως οι έλληνες συνάδελφοί τους.
Το νικηφόρο παράδειγμα της απεργίας πείνας 15 μεταναστών εργατών στα Χανιά το 2008 λειτούργησε καταλυτικά. Το Φόρουμ Μεταναστών Κρήτης ήταν το οργανωτικό σχήμα μέσα από το οποίο οργάνωσαν τον αγώνα τους.
Διάλεξαν αρχικά τη Νομική γιατί ήθελαν ένα κεντρικό κτίριο, με ιστορικό συμβολισμό για να γίνουν γνωστά τα αιτήματά τους. Ήξεραν ότι το ελληνικό κράτος τους ήθελε απομονωμένους και ξεχασμένους κάπου που να αργοπεθαίνουν ήσυχα, χωρίς να απασχολήσουν τους προβολείς της δημοσιότητας. Όπως ακριβώς κάνει με τους Αφγανούς απεργούς πείνας στα Προπύλαια ή τους Ιρανούς πρόσφυγες στο Πολυτεχνείο με τους οποίους δεν ασχολήθηκε κανένας πριν τα γεγονότα της Νομικής.
Η μόνη επίσημη κρατική πρόταση μετεγκατάστασης μετά τη Νομική ήταν για το παλιό αεροδρόμιο στο Ελληνικό που πληρούσε όλες τις προδιαγραφές για θάψιμο της απεργίας, κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Το νεοκλασικό μέγαρο «Υπατία» αποτέλεσε διέξοδο με πρωτοβουλία ιδιωτών, του πρύτανη Θ.Πελεγρίνη και του ιδιοκτήτη του μεγάρου. Όμως το κτίριο δεν άνοιξε ποτέ ολόκληρο όπως ήταν η αρχική συμφωνία. Έτσι η «χλιδή» του μεγάρου συμβαδίζει με την αθλιότητα των στοιβαγμένων απεργών, των σκηνιτών που απεργούν στο κρύο, τη λάσπη και τη βροχή…
Στο μάτι του κυκλώνα
Η απίστευτη συκοφάντηση των πρώτων ημερών για τους μετανάστες και το άσυλο από κυβέρνηση-ΝΔ-ΛΑΟΣ και ΜΜΕ, βρήκε απάντηση στο πείσμα και τον ηρωισμό των ίδιων των μεταναστών και ενός ολοένα και διογκούμενου κύματος αλληλεγγύης που ξέσπασε στην Ελλάδα και διεθνώς. Δεκάδες εργατικά σωματεία, σύλλογοι νεολαίας, δημοτικά σχήματα, 18 ευρωβουλευτές της αριστεράς, αριστερά πολιτικά κόμματα και οργανώσεις από όλο τον κόσμο, χιλιάδες επώνυμοι και ανώνυμοι πολίτες αποτέλεσαν μια ασπίδα αλληλεγγύης στον αγώνα.
Θλιβερή εξαίρεση το κομμάτι εκείνο της αριστεράς που έκανε κριτική αφ’ υψηλού για το μεταναστευτικό, μιλούσαν για «υποκινητές» υιοθετώντας την άθλια κυβερνητική προπαγάνδα, θεωρούσε ότι οι μετανάστες που ζουν στην Ελλάδα την κάνουν «αποθήκη της Ε.Ε.» και δήλωναν χωρίς τσίπα ότι ο αγώνας των απεργών μεταναστών υπέσκαπτε τον αγώνα ενάντια στο Μνημόνιο και την Τρόικα…
Η νίκη τους και δική μας
Όμως οι 300 απεργοί απλά τους παραμέρισαν ξετυλίγοντας την πιο μαζική απεργία πείνας μεταναστών στην πρόσφατη ιστορία της Ευρώπης.
Η κυβέρνηση διά στόματος Παπουτσή τους καλεί να σταματήσουν την απεργία πείνας και να πάνε σπίτι τους, αποκλείοντας την νομιμοποίησή τους ενώ παράλληλα η εισαγγελία κάλεσε 8 μέλη της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης σε εξέταση για το αδίκημα της παράνομης διακίνησης ανθρώπων…. Ταυτόχρονα η κυβέρνηση χρησιμοποιεί δίπλα στο μαστίγιο και το «καρότο» της επίσπευσης των διαδικασιών παροχής ασύλου ενώ διαρρέει ότι συζητάει το θέμα της μείωσης του αριθμού των ενσήμων που απαιτούνται για την ανανέωση των αδειών παραμονής.
Στην πραγματικότητα η κυβέρνηση μετράει το κλίμα καθώς ο χρόνος πιέζει και η απεργία πείνας μπαίνει στην πιο κρίσιμη φάση της.
Οι απεργοί δηλώνουν αποφασισμένοι και καλούν την κυβέρνηση σε διάλογο για την υλοποίηση των αιτημάτων τους που αφορούν τα ίσα δικαιώματα και την νομιμοποίηση τους .
Το ελληνικό εργατικό κίνημα, η νεολαία και οι δυνάμεις της αριστεράς που στάθηκαν από την πρώτη στιγμή αλληλέγγυες στον αγώνα τους πρέπει να εξασφαλίσουμε όλες τις αναγκαίες προϋποθέσεις για την νικηφόρα έκβαση του αγώνα.
Με καθημερινές δράσεις, εξορμήσεις, συναυλίες, διαδηλώσεις να αντιστρέψουμε το κλίμα και να κάνουμε πράξη το σύνθημα «έλληνες και ξένοι εργάτες ενωμένοι».
Διεκδικούμε
Όχι στην καταστολή του κινήματος των 300 και την ποινικοποίηση της αλληλεγγύης. Να αναιρεθούν τώρα οι κλήσεις στον εισαγγελέα!
Nα επιστραφούν τα χαρτιά στους 140 χιλ. νόμιμους μετανάστες που έχασαν τη νομιμότητά τους λόγω της κρίσης και της ανεργίας!
Ολοκληρωτική αναθεώρηση του τρόπου παροχής ασύλου και καρτών παραμονής, με βάση τις πραγματικές συνθήκες που επικρατούν στις χώρες απ’ όπου προέρχονται. Το 0,25% στους οποίους παρέχεται άσυλο αποτελεί προσβολή της νοημοσύνης (σ.σ. ο ευρωπαϊκός μ.ο. είναι στο 20-25%).
Όχι λεφτά για φράχτες, πλοία-φυλακές και καταστολή, αλλά για ανθρώπινους χώρους υποδοχής.
Νέος γύρος νομιμοποίησης για τους χωρίς χαρτιά. Παροχή ταξιδιωτικών εγγράφων σε όσους θέλουν να φύγουν από την Ελλάδα. Μονομερής άρνηση εφαρμογής της συνθήκης Δουβλίνο ΙΙ (ήδη σχεδόν 10 χώρες της ΕΕ δεν την εφαρμόζουν και δεν στέλνουν πρόσφυγες πίσω στην Ελλάδα, να μην την εφαρμόσουμε κι εμείς).
Παραδειγματική τιμωρία όσων εργοδοτών εκμεταλλεύονται την ανάγκη ανθρώπων για εργασία. Μέτρα ενάντια στην φτώχεια και την ανεργία. Με 1 εκ. Έλληνες στην φτώχεια και την ανεργία και με μισό εκ. ανθρώπους χωρίς χαρτιά, χωρίς τέτοια μέτρα, θα μετατραπούμε σε ζούγκλα.
Όχι λεφτά για τους τραπεζίτες τοκογλύφους. Αλλά λεφτά για τους ανέργους, την Παιδεία, την Υγεία, το περιβάλλον, το κράτος πρόνοιας, τις ανάγκες της κοινωνίας. Λεφτά για πραγματική κι όχι υποκριτική βοήθεια στον 3ο κόσμο για την ουσιαστική ανάπτυξη αυτών των χωρών και το ξεπέρασμα της φτώχειας και της πείνας που κυριαρχούν, και που γεννούν μαζί με τους πολέμους και την έλλειψη δημοκρατικών δικαιωμάτων την προσφυγιά και τη μετανάστευση.
