Ιταλία
Μετά από 15 μήνες κινητοποιήσεων και διαπραγματεύσεων, οι 49 εναπομείναντες εργάτες στο εργοστάσιο Innse (Ινσε), στα περίχωρα του Μιλάνου, κατέληξαν σε συμφωνία για τη διατήρηση των θέσεων εργασίας τους.
Οι κινητοποιήσεις ξεκίνησαν τον Μάιο του 2008, όταν ο ιδιοκτήτης τους ανακοίνωσε ότι το εργοστάσιο θα έκλεινε. Οι εργάτες προχώρησαν σε κατάληψη του εργοστασίου, που διήρκησε μέχρι το Σεπτέμβρη του 2008, ενώ όλη αυτή την περίοδο συνέχισαν να λειτουργούν το εργοστάσιο και την παραγωγή. Το Σεπτέμβρη ισχυρές δυνάμεις της αστυνομίας επιτέθηκαν στους εργάτες, τους έβγαλαν από το εργοστάσιο και έληξαν την κατάληψη. Ο ιδιοκτήτης είχε σκοπό να πουλήσει τα μηχανήματα, καθώς το θεωρούσε πιο κερδοφόρο από τη συνέχιση της παραγωγής.
Παρόλα αυτά οι εργαζόμενοι δημιούργησαν ομάδες περιφρούρησης της εισόδου του εργοστασίου, εμποδίζοντας τη μεταφορά των μηχανημάτων, έχοντας δίπλα τους την τοπική κοινωνία και εργαζόμενους από άλλους χώρους εργασίας, ενώ ξεκίνησαν διαπραγματεύσεις με έναν υποψήφιο αγοραστή του εργοστασίου.
Κι ενώ οι τοπικές αρχές είχαν εγγυηθεί ότι κατά τη διάρκεια του Αυγούστου δεν θα γινόταν καμία προσπάθεια να μετακινηθούν τα μηχανήματα, στις 2 Αυγούστου, μεγάλες δυνάμεις της αστυνομίας μπήκαν στο εργοστάσιο για να επιτρέψουν στον ιδιοκτήτη να πάρει τα μηχανήματα. 4 εργάτες και ένας εκπρόσωπος του συνδικάτου κατάφεραν να μπουν στο εργοστάσιο και να ανεβούν πάνω σε ένα γερανό, αρνούμενοι να κατέβουν εάν δεν υπήρχαν εγγυήσεις για τις θέσεις εργασίας και των 49 εργαζόμενων.
Μετά από 8 ημέρες πάνω στο γερανό οι εργάτες κατάφεραν να έρθουν σε συμφωνία με τον νέο ιδιοκτήτη και μέχρι τη 1η Οκτώβρη αναμένεται το νέο επιχειρηματικό πρόγραμμα, ενώ οι εργάτες έχουν εξασφαλίσει τις θέσεις εργασίας τους για 16 χρόνια.
Σε μία περίοδο που όλο και περισσότερα εργοστάσια κλείνουν και θέσεις εργασίας χάνονται, το παράδειγμα του Insse, δείχνει στους εργαζόμενους ότι οι αγώνες για να σώσουν τις θέσεις εργασίας τους μπορούν να είναι νικηφόροι.
Νιγηρία
Στις 17 Αυγούστου, οι εργαζόμενοι στην εταιρία Lagbus, μία από τις 2 εταιρίες που έχουν αναλάβει την λειτουργία των αστικών λεοφωρείων, κάλεσαν απεργία και διαδήλωση. Τα αιτήματα των εργαζομένων αφορούσαν στην βελτίωση των συνθηκών εργασίας, όπως η μείωση των ωρών εργασίας από 60 σε 40 την εβδομάδα και την επαναπρόσληψη απολυμένων συναδέλφων τους.
Κατά τη διάρκεια της ειρηνικής διαδήλωσης των εργαζομένων, η αστυνομία, με εντολή της κυβέρνησης, συνέλαβε 5 εργαζόμενους οι οποίοι έμειναν στα κρατητήρια για πάνω από 24 ώρες, χωρίς να τους απαγγελθεί καμία κατηγορία. Τελικά αφέθηκαν ελεύθεροι στις 25 Αυγούστου με εγγύηση.
Η σύλληψη και η παράνομη κράτηση των εργαζομένων ήταν μία προσπάθεια της κυβέρνησης και της διοίκησης να εκφοβίσουν τους εργαζόμενους της Lagbus(που έχουν κατέβει σε απεργία άλλες 2 φορές από το 2008) αλλά και να αποτρέψουν παρόμοιες κινητοποιήσεις σε άλλους χώρους εργασίας. To Δημοκρατικό Σοσιαλιστικό Κίνημα (DSM – νιγηριανό τμήμα της CWI) ξεκίνησε από την πρώτη στιγμή εκστρατεία στη Νιγηρία και διεθνώς, καλώντας εργαζόμενους και συνδικάτα να παλέψουν για την αποφυλάκιση των 5 εργαζόμενων, δείχνοντας ότι στις προσπάθειες εκφοβισμού οι εργαζόμενοι απαντάνε με αγώνες και διεθνιστική αλληλεγγύη.
Καζακστάν
Ένα από τα ηγετικά στελέχη της Σοσιαλιστικής Αντίστασης (τμήμα της CWI στο Καζακστάν), ο Ainur Kurmanov συνελήφθη και φυλακίστηκε για 15 ημέρες με την κατηγορία ότι διοργάνωνε για τις 22 Ιουλίου παράνομη συνάντηση προκειμένου να βοηθήσει στην προετοιμασία διαδήλωσης έξω από το προεδρικό μέγαρο της χώρας.
Δεν είναι η πρώτη φορά που οι αρχές συλλαμβάνουν τον σύντροφο Ainur και δεν είναι τυχαίο. Ο Ainur αλλά και η Σ.Α. έχουν αναδειχθεί σαν οι βασικοί υπερασπιστές της εργατικής τάξης, κάτι που ανησυχεί ιδιαίτερα την κυβέρνηση.
Βγαίνοντας από την φυλακή ο Ainur ευχαρίστησε όλους όσους συμμετείχαν στην εκστρατεία για την απελευθέρωση του στο Καζακστάν αλλά και διεθνώς, αφού στάλθηκαν γράμματα υποστήριξης από 30 χώρες, ενώ έγιναν και πικετοφορίες σε πρεσβείες του Καζακστάν στη Νέα Υόρκη, το Βερολίνο, το Τελ Αβίβ, τη Μόσχα και το Χονγκ Κονγκ.
Κάτια Κλείτσα
