Το συλλαλητήριο που έγινε στο Σύνταγμα στις 19 Γενάρη το καλούσε διαδικτυακά μια πρωτοβουλία με υπογραφή «Ελληνικός Λαός». Σε ένα σημείο της ανακοίνωσής τους αναφέρουν ότι «δεν είναι απλά πολίτες της Ελλάδας αλλά ιδιοκτήτες της».
Οι «ιδιοκτήτες» της Ελλάδας δεν κατάφεραν να μαζέψουν παρά λίγες θλιβερές εκατοντάδες που ξεστόμισαν το ξενοφοβικό και ρατσιστικό τους δηλητήριο ενάντια στους πρόσφυγες.
Ήταν όλοι τους εκεί
Το δήθεν ακομμάτιστο συλλαλητήριο είχε καθαρή κομματική ταυτότητα.
«Να σημειωθεί πως η Χρυσή Αυγή ήταν το μοναδικό πολιτικό κόμμα με συντεταγμένη παρουσία στην συγκέντρωση και έτυχε θερμής υποδοχής και θετικών σχολίων από τους παρευρισκόμενους» αναφέρει η Χρυσή Αυγή στο site της.
Ήταν εκεί ο Κασιδιάρης μαζί με αυτοδιοικητικά στελέχη της ΧΑ από Πειραιά, Καλλιθέα και περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας.
Ήταν εκεί και ο Τζήμερος αλλά αυτός απλά περίφερε το μισανθρωπικό σαρκίο του.
Ο ξυλοδαρμός του Θωμά Ιακόμπι μπροστά στην αστυνομία
Αυτό εξηγεί και τον ξυλοδαρμό για δεύτερη φορά μέσα σε ένα χρόνο του δημοσιογράφου Θωμά Ιακόμπι συντελεστή του ντοκιμαντέρ της Αγγελικής Κουρούνη «Χρυσή Αυγή: Προσωπική υπόθεση».
Κατά την προσφιλή μέθοδο των ναζιστικών ταγμάτων εφόδου, τον περικύκλωσαν 10 άτομα, τον χτυπούσαν επί 5 λεπτά, του αφαίρεσαν κάμερα, τηλέφωνο κτλ. Και όλα αυτά μπροστά στα -πιο διακριτικά δε γίνεται- μάτια της αστυνομίας, μέρα μεσημέρι στο κέντρο της Αθήνας. Μιας αστυνομίας που και πάλι «κατάφερε» να μην κάνει ούτε μία προσαγωγή!
Ο δημοσιογράφος νόμιζε, όπως δήλωσε, ότι με την παρουσία της αστυνομίας θα μπορούσε να κάνει τη δουλειά του. Έκανε λάθος και το κατάλαβε. Η παρουσία της αστυνομίας είναι εγγύηση ότι οι χρυσαυγίτες και οι ακροδεξιοί θα κάνουν εκείνοι τη «δουλειά» τους.
Όπως την έκαναν με τον Παύλο Φύσσα, παρουσία αστυνομικών της ομάδας ΔΙΑΣ.
Ή στην επίθεση στον κοινωνικό χώρο Συνεργείο στην Ηλιούπολη, η οποία επίσης έγινε μπροστά στα μάτια αστυνομικών.
Οι πολιτικές της ΝΔ ενθαρρύνουν την ακροδεξιά
Ο ακροδεξιός συρφετός σε όλες του τις εκφάνσεις, από τους Βορίδηδες, Γεωργιάδηδες, Μπογδάνους της ΝΔ, μέχρι τον Τζήμερο, τον Βελόπουλο, τον Λαγό και τη Χρυσή Αυγή διευκολύνεται και ενθαρρύνεται από την πολιτική της ΝΔ απέναντί του.
Και βέβαια η πρόταση της εισαγγελέως Α. Οικονόμου στη δίκη της Χρυσής Αυγής που ουσιαστικά αθωώνει την ναζιστική συμμορία, δίνει το σύνθημα στους κάθε λογής ναζί του υποκόσμου να ξαναβγούν στην επιφάνεια.
Προς το παρόν στην Αθήνα δεν έχουν καταφέρει να κάνουν μαζική επανεμφάνιση. 300-400 χθες στο Σύνταγμα και 40 στην Πεντέλη πριν λίγες ημέρες μπροστά στο παλιό ΑΤ όπου θα μεταφέρονταν 40 ασυνόδευτα προσφυγόπουλα.
Επόμενος στόχος τους είναι η αξιοποίηση της τοπικής απεργίας και των συλλαλητηρίων ενάντια στους πρόσφυγες που καλεί η Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου στις 22 Γενάρη. Με ειδικά καλέσματα στους μαθητές, παρότρυνση κλεισίματος των σχολείων και μαζικής συμμετοχής στα συλλαλητήρια.
Είναι πιθανό ότι το προσφυγικό σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση και την ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, θα συνεχίσει να αποτελεί πεδίο παρέμβασης για την ακροδεξιά και τους νεοναζί. Και μπορεί τώρα να ήταν λίγες εκατοντάδες στο Σύνταγμα αλλά πιθανά σε μια επόμενη φάση να είναι πολύ περισσότεροι.
Τι κάνει η Αριστερά και το κίνημα;
Όμως οι ακροδεξιοί, το σύστημα και το πολιτικό του προσωπικό κάνουν τη δουλειά τους. Το θέμα είναι το τι θα κάνει η Αριστερά και το αντιφασιστικό κίνημα.
Χρειάζεται ενωτική, μαζική, μαχητική και τεκμηριωμένη παρέμβαση όπου προκύπτει ζήτημα αντιπροσφυγικών δράσεων.
Τα συλλαλητήρια που έχουν προγραμματιστεί στις 1 Φλεβάρη σαν απάντηση στην ναζιστική φιέστα για τα Ίμια και στις 21 Μάρτη με αφορμή την παγκόσμια ημέρα κατά του ρατσισμού μπορούν και πρέπει να είναι μαζικά και πετυχημένα.
Και βέβαια, οι τελευταίοι μήνες της δίκης της Χρυσής Αυγής πρέπει να αποτελέσουν διαρκές αντικείμενο παρέμβασης και δράσεων του αντιφασιστικού κινήματος.
Τελευταίο αλλά όχι λιγότερο σημαντικό. Κάποιος πρέπει να ενημερώσει τους συμμετέχοντες στο συλλαλητήριο ότι κανένας «εισβολέας» δεν επιλέγει να θαλασσοπνίγεται μαζί με τα παιδιά του στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο. Η μετανάστευση και η προσφυγιά αποτελούν την ύστατη επιλογή ανθρώπων κυνηγημένων και εξαθλιωμένων από πολέμους, δικτατορίες και πείνα. Για τους πραγματικούς υπαίτιους αυτών των καταστάσεων, που είναι οι κυβερνήσεις, με τις πολιτικές των οποίων πλουτίζουν οι πολυεθνικές εταιρείες της πολεμικής βιομηχανίας, δεν ακούστηκε «λέξη». Τυχαίο;
