Νίκος Αναστασιάδης
μέλος της Επιτροπής Αγώνα Θεσσαλονίκης ενάντια στην εξόρυξη χρυσού
Οι εκλογές έγιναν και οι εργασίες που προσωρινά είχαν σταματήσει, ξαναξεκινούν…
Και κάπως έτσι τελικά δίνεται απάντηση στο ερώτημα αν η απόφαση Σκουρλέτη για παύση των εργασιών μια μέρα πριν την προκήρυξη των εκλογών ήταν προεκλογική κίνηση ή όχι…
Πλήρης αλλαγή στάσης της κυβέρνησης
Με βάση την απόφαση του ΣτΕ που εκδόθηκε στις 2/10 ακυρώνεται η αναστολή των έργων που προέκυψε από την απόφαση Σκουρλέτη και τα έργα μπορούν να ξεκινήσουν πάλι. Προσωρινά βέβαια (μέχρι να βγει οριστική απόφαση για το θέμα) αλλά ως γνωστόν ουδέν μονιμότερο του προσωρινού.
Για να μην μπλέξουμε όμως σε ατελείωτες νομικές λεπτομέρειες, η ουσία του θέματος είναι η εξής: ο ΣΥΡΙΖΑ, που άλλοτε δήλωνε ότι θέλει να σταματήσει την εξόρυξη χρυσού, τώρα δηλώνει
«Ποτέ δεν είπε η κυβέρνηση ότι θέλει να κλείσει η επιχείρηση Ελληνικός Χρυσός» (Σκουρλέτης, εφημερίδα ”Αγορά” ).[1]
Από την ξεκάθαρη θέση δηλαδή ότι πρέπει να σταματήσει αυτή η καταστροφή, πάμε τώρα σε μια λογική «τήρησης της νομιμότητας».
Τι σημαίνει αυτό; Δυο είναι οι πιθανές εξελίξεις με βάση αυτή τη στροφή της κυβέρνησης.
Μακρόχρονη δικαστική διαμάχη;
Μια περίπτωση είναι να εμπλακεί το ελληνικό δημόσιο σε μια μακρόχρονη δικαστική διαμάχη με την εταιρεία, την στιγμή που τα έργα θα συνεχίζονται και η καταστροφή θα προχωράει.
Ας μην θεωρεί όμως κανείς ότι από τη στιγμή που «τα νομικά όπλα υπάρχουν», στο τέλος (έστω) θα βγει κερδισμένο το ελληνικό δημόσιο! Κι αυτό γιατί:
α) η δικαστική εξουσία έχει δεσμούς με την οικονομική εξουσία και δεν θα στραφεί εύκολα εναντίον της
β) οι νόμοι, ειδικά όσον αφορά ευρύτερα θέματα είναι «ανοιχτοί» σε εκτιμήσεις και άρα μπορούν να ερμηνευτούν με διάφορους τρόπους
γ) το νομικό οπλοστάσιο που υπάρχει αυτή τη στιγμή είναι φτιαγμένο από τις προηγούμενες κυβερνήσεις και άρα συντριπτικά υπέρ των επιχειρηματικών συμφερόντων και κατά του δημόσιου συμφέροντος και
δ) μπορεί η νομική διαμάχη να κρατήσει τόσο που η ζημιά να έχει σε μεγάλο βαθμό συντελεστεί
Συμβιβασμός εταιρείας – κυβέρνησης;
Η άλλη περίπτωση είναι κυβέρνηση και εταιρεία να επιδιώξουν έναν «συμβιβασμό» που να επιτρέπει τη συνέχιση της δραστηριότητας της εταιρείας, ίσως με κάποιες δευτερεύουσες παραχωρήσεις για την τήρηση κάποιων περιβαλλοντικών όρων, κτλ.
Είναι φανερό και για τις δυο περιπτώσεις ότι η κατάληξη δεν μπορεί να είναι θετική για τον αγώνα των κατοίκων της περιοχής.
Το ΣτΕ σε ρόλο… νομικής προστασίας της Eldorado
Η τακτική της κυβέρνησης να δεχτεί το ΣτΕ ως το πεδίο που θα γίνει η «αντιπαράθεση» με την εταιρεία είναι εμφανώς προβληματική, μιας και το ΣτΕ έχει αποδείξει πολλές φορές ότι έχει ανοιχτούς διαύλους με την εταιρεία (εκδικάζει τις υποθέσεις της χωρίς καθυστέρηση, δέχεται άκριτα τη νομική της επιχειρηματολογία, κτλ).
Έτσι βέβαια η κυβέρνηση «νίπτει τας χείρας της» γιατί πετάει το μπαλάκι στο ΣτΕ και μπορεί να πει στο τέλος «εγώ προσπάθησα, αλλά το ΣτΕ αποφάσισε αρνητικά».
Τι θα μπορούσε να γίνει; Με το ίδιο σκεπτικό της απόφασης Σκουρλέτη (δηλαδή ότι δεν τηρούνται οι όροι της σύμβασης με το Δημόσιο από την πλευρά της Eldorado) θα μπορούσε η κυβέρνηση να καταγγείλει τη σύμβαση της με την εταιρεία και να ακυρώσει το έργο.
Κάτι τέτοιο βέβαια θα απαιτούσε αποφασιστικότητα για σύγκρουση με τα μεγάλα συμφέροντα. Η κυβέρνηση όμως τους προηγούμενους μήνες έχει περίτρανα αποδείξει ότι δεν είναι σε καμιά περίπτωση διατεθειμένη να κάνει κάτι τέτοιο. Μια κυβέρνηση που υπογράφει Μνημόνιο, που τρέχει στις ΗΠΑ προσπαθώντας να πείσει τους επενδυτές να έρθουν στην Ελλάδα για να βγάλουν κέρδη, που συναγελάζεται με εκπροσώπους της ολιγαρχίας δεν πρόκειται να κάνει τέτοιες κινήσεις.
Πως προχωράμε;
Το κίνημα ενάντια στην εξόρυξη μπορεί να περνάει μια κάμψη αλλά αυτοί που το υποτιμούν και νομίζουν ότι μπορούν να το ελέγξουν κάνουν μεγάλο λάθος.
Υπήρχε τους τελευταίους μήνες μια αναμονή και πίστωση χρόνου για να φανεί «που το πάει» η κυβέρνηση. Όσο θα ξεκαθαρίζει η εικόνα και θα γίνεται φανερή η στροφή της κυβέρνησης θα υπάρχουν και διεργασίες μέσα στο κίνημα.
Αυτό το ξέρει η εταιρεία γι’ αυτό δίνει τη μάχη της προπαγάνδας, απειλώντας τους συντελεστές της εκπομπής «Αντιδραστήριο»[2] και αποκρύπτοντας σοβαρά εργατικά ατυχήματα[3] προκειμένου να παύσει κάθε φωνή που μπορεί να ξαναφουντώσει την φλόγα.
Η εταιρεία με απειλές, χρηματισμό, διασυνδέσεις και κάθε μέσο έχει καταφέρει να χτίσει ένα μέτωπο που περιλαμβάνει ΜΜΕ, κομμάτια του κρατικού μηχανισμού, τα κόμματα του κατεστημένου, συνδικαλιστικές ηγεσίες και μισθοφόρους (με την έμμεση στήριξη, δυστυχώς, και του ΚΚΕ) και μια κυβέρνηση που έχει κάνει πια στροφή και άρα μπορεί να γίνει «διάλογος» και να βρεθεί «πολιτική λύση».
Ο μόνος τρόπος να αντιμετωπιστεί αυτό το μαύρο μέτωπο είναι με μαζικοποίηση και ένταση του αγώνα. Χρειάζεται να ξεπεραστεί η φάση της αναμονής στην περιοχή και να ξαναβγεί ο κόσμος στο δρόμο, καθώς χρειάζεται και ενημέρωση στις πόλεις για τις εξελίξεις.
Το κίνημα έχει ακόμα μεγάλα αποθέματα ενέργειας και στήριξης από τον κόσμο. Πρέπει να γίνει μια επανεκκίνηση του κινήματος με λαϊκές συνελεύσεις, μαζικοποίηση των Επιτροπών και του Κοινού Συντονιστικού, στη βάση μιας ειλικρινούς διάθεσης να δούμε τα λάθη της προηγούμενης περιόδου και να σκεφτούμε λύσεις για τα αμέσως επόμενα βήματα.
Όπως και να έχει, η δύναμη μας είναι στη μαζικότητα και την αποφασιστικότητα, και πρέπει αυτά τα όπλα να τα ξεσκονίσουμε.
Ο αγώνας συνεχίζεται…
