Αθηνά Καρυάτη,
Νέα Διεθνιστική Αριστερά
Λευκωσία
Οι υποστηρικτές του Μουσταφά Ακιντζί πανηγύρισαν τη νίκη του στις εκλογές της Βόρειας Κύπρου στις 26/4 με κεντρικό σύνθημα «Στην Κύπρο η ειρήνη δεν μπορεί να εμποδιστεί».
Ο Ακιντζί, νέος πρόεδρος της Βόρειας Κύπρου με 60,5%, ποσοστό από τα υψηλότερα στην ιστορία του νησιού, κατέβηκε στις εκλογές ως ανεξάρτητος υποψήφιος. Οι πολιτικές του ρίζες βρίσκονται στο αριστερό Κόμμα Κοινοτικής Ελευθερίας και είναι μία αναγνωρίσιμη προσωπικότητα που μιλά στο όνομα της ειρήνης και της δικοινοτικής συνεργασίας.
Στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών ο Ακιντζί, είχε την υποστήριξη μιας σειράς αριστερών οργανώσεων και κομμάτων κι έτσι κατάφερε να περάσει στο δεύτερο γύρο.
Ο Έρογλου, βασικός εκπρόσωπος του τουρκικού εθνικισμού και αντίπαλός του Ακιντζί, στήριξε την προεκλογική του εκστρατεία κατά κύριο λόγο στους Τούρκους που ζουν στην Κύπρο, απειλώντας τους ότι αν ψήφιζαν τον Ακιντζί, θα απελαύνονταν από το νησί. Ωστόσο η εκστρατεία τρομοκράτησης δεν έφερε το αποτέλεσμα που περίμενε.
Ο Έρογλου, υποψηφίος της εθνικιστικής τουρκοκυπριακής (τ/κ) άρχουσας τάξης και άμεσα συνδεδεμένος με το τούρκικο κεφάλαιο και τον τούρκικο στρατό στο νησί, έχασε με 39,5% και δήλωσε ότι δε θα ξανακατέβει στις εκλογές.
Πρώτα θετικά μέτρα από Ακιντζί
Η εκλογή του Ακιντζί ενθουσίασε κι έδωσε ελπίδα στους πολίτες και των δύο κοινοτήτων που ελπίζουν στη λύση του εθνικού ζητήματος. Ο Ακιντζί μιλάει στο όνομα της ανεξαρτησίας και της δικοινοτικής συνεργασίας, ενώ έχει την στήριξη του 60% των τ/κ, αλλά και μερίδας της Αριστεράς και της ελληνοκυπριακής κοινωνίας (στη νότια Κύπρο).
Ήδη από τις πρώτες μέρες ο Ακιντζί έδειξε τις προθέσεις του, ξεκινώντας μια σύγκρουση σε επίπεδο δηλώσεων με την τουρκική κυβέρνηση για τη σχέση που έχει η βόρεια Κύπρος με την Τουρκία. Η διαμάχη αυτή δημιούργησε ακόμη πιο μεγάλο ενθουσιασμό στην κοινωνία που νιώθει τη συνεχή παρουσία και καταπίεση από την κυβέρνηση Ερντογάν.
Σήμερα, οι διαπραγματεύσεις έχουν ξαναρχίσει και τα ΜΟΕ (Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης) που πρότεινε ο Ακιντζί έχουν αρχίσει να μπαίνουν σε τελική ευθεία.
Ανάμεσά τους περιλαμβάνονται πρακτικές αλλαγές που θα διευκολύνουν πραγματικά τις σχέσεις των ε/κ (ελληνοκυπρίων) και των τ/κ (τουρκοκυπρίων) όπως το άνοιγμα νέων «οδοφραγμάτων» (περασμάτων ανάμεσα στην ελληνοκυπριακή και τουρκοκυπριακή πλευρά του νησιού) και η σύνδεση των δύο πλευρών με κινητή τηλεφωνία.
Ήδη από τις 16/5 οι διατυπώσεις (η «βίζα») που ζητούνταν από τους ε/κ και άλλους Ευρωπαίους για να περάσουν τα ήδη ανοιχτά οδοφράγματα έχουν καταργηθεί.
Ο Αναστασιάδης δεν ανταποκρίνεται
Από την άλλη, ο Κύπριος πρόεδρος Ν. Αναστασιάδης, αν και στα λόγια υποστηρίζει την εξεύρεση λύσης, στην πράξη δεν παίρνει καμία πρωτοβουλία για να ανταποκριθεί στα ανοίγματα της τ/κ πλευράς. Στο επίπεδο των διαπραγματεύσεων, τα ΜΟΕ που προτείνει είναι εντελώς ανεπαρκή, αφού θα έπρεπε να έχουν εφαρμοστεί εδώ και χρόνια. Χαρακτηριστικά, σ’ ότι αφορά τη διέλευση των οδοφραγμάτων, τους τελευταίους μήνες από την πλευρά της ε/κ πλευράς, οι έλεγχοι γίνονται όλο και πιο αυστηροί.
Κυπριακό – ένα πρόβλημα σύγκρουσης καπιταλιστικών συμφερόντων
Παρά τις καλές προθέσεις, ή και τις δηλώσεις μεταξύ των ηγετών, το κυπριακό πρόβλημα συνεχίζει να αποτελεί ένα πρόβλημα σύγκρουσης των συμφερόντων των εθνικών ελίτ, ε/κ, τ/κ, ελληνικής και τουρκικής. Με την έναρξη των συνομιλιών αναφέρουν ότι μπορεί να έχουμε μια συμφωνία μέσα στο χρόνο. Ότι όμως και να συμφωνήσουν, αν συμφωνήσουν, δεν θα αποτελέσει πραγματική λύση του εθνικού ζητήματος όσο θα υπάρχουν συγκρουόμενα οικονομικά συμφέροντα ανάμεσα στις άρχουσες ελίτ στη μία και στην άλλη πλευρά κι όσο δεν αντιμετωπίζονται και δεν περιθωριοποιούνται οι φανατικοί εθνικιστές και στις δύο πλευρές.
Μια πραγματική λύση μπορεί να φέρει ένα ουσιαστικό δικοινοτικό κίνημα των εργαζόμενων και των δύο πλευρών. Η εκλογή του Ακιντζί έχει αναθερμάνει τις ελπίδες και έχει δημιουργήσει ένα πολύ ευνοϊκό κλίμα ανάμεσα στις δύο κοινότητες. Η Αριστερά στις δύο πλευρές του νησιού, τα συνδικάτα, τα κοινωνικά κινήματα, έχουν μπροστά τους μια σημαντική ευκαιρία που δεν πρέπει να χαθεί, ώστε να έρθουν και από τις δύο κοινότητες κοντά και να χτίσουν την πραγματική εμπιστοσύνη, αυτή που οικοδομείται στη βάση της κοινωνίας.
Η Νέα Διεθνιστική Αριστερά (αδελφή οργάνωση του «Ξ» στην Κύπρο) παλεύει για το κοινό μέτωπο ε/κ και τ/κ εργαζομένων, για ειρήνη και για τα κοινά ταξικά προβλήματα, ενάντια στην εξουσία του κεφαλαίου, τους εθνικιστές και ακροδεξιούς (που χρηματοδοτούνται από την εθνικιστική πτέρυγα της άρχουσας τάξης και την Εκκλησία) για μια Κύπρο ενωμένη, ομοσπονδιακή και σοσιαλιστική.
