Μπόλικα δημοσιεύματα και εκπομπές για τον γενικό γραμματέα του ΚΚΕ Νίκο Ζαχαριάδη, με αφορμή την έκδοση δύο τόμων των απάντων του και την εκδήλωση που έγινε στον τελευταίο τόπο εξορίας του, το Σουργκούτ, εκεί που αυτοκτόνησε.
Εξαρχής ξεκαθαρίζω ότι όλα τα λεγόμενα από μέλη της οικογένειάς του -και εν προκειμένω από τον γιο του Ιωσήφ- τα σέβομαι απόλυτα. Αυτά είναι ανθρώπινα.
Όμως, ανθρώπινο είναι να απαιτήσει κανείς από τους νέους αγιογράφους του Νίκου Ζαχαριάδη να είναι σεμνότεροι όταν μιλούν ή γράφουν για διώξεις, παρακολουθήσεις (!), εκτοπίσεις σε βάρος του. Δηλαδή μεθοδεύσεις κοινές στο ΚΚΕ καθ’ όλη τη διάρκεια της διοίκησης Ζαχαριάδη και επιγόνων, μεθοδεύσεις χυδαίες και αντιδημοκρατικές, που οδήγησαν στελέχη στην οδύνη, την αυτοκτονία ή και την εκτέλεση με την κατηγορία του πράκτορα του εχθρού, διαδικασίες που ο Ζαχαριάδης και οι άνθρωποι του επέβαλαν στο κόμμα σε όλα τα επίπεδα.
Θυμίζω απλώς τη βαθυστόχαστη ανάλυση του Ζαχαριάδη, λίγες μέρες αφότου είχε γυρίσει στην Ελλάδα, στις 12 Ιουνίου 1945, όπως την κατέγραψε ο «Ριζοσπάστης» για τον αρχικαπετάνιο Άρη:
«Ο σ. Ζαχαριάδης μας ανακοίνωσε ότι η Κ.Ε. του ΚΚΕ, αφού συζήτησε πάνω σε εκθέσεις που ήλθαν από διάφορες κομματικές οργανώσεις, αποφάσισε να καταγγείλει ανοιχτά την ύποπτη και τυχοδιωκτική δράση του Άρη Βελουχιώτη ή Θανάση Κλάρα ή Μιζέρια».
Χωρίς σχόλια.
Συνυπεύθυνοι
Δεν πρόκειται να σχολιάσω ούτε τη δολοφονία του Κώστα Καραγιώργη, την ηθική εκτέλεση του Πλουμπίδη, τις αγριότητες στο Μπούλκες και στην Τασκένδη. Ούτε τη συμπεριφορά σε βάρος του αρχιστράτηγου του Δημοκρατικού Στρατού Μάρκου Βαφειάδη (αυτόν ποιος τον είχε εξορίσει στη Σιβηρία;), του πρωθυπουργού του βουνού Μήτσου Παρτσαλίδη. Όλα τα μέλη των Κεντρικών Επιτροπών και των Πολιτικών Γραφείων είχαν την ίδια ευθύνη με τον Ζαχαριάδη. Έτσι έστρωσαν, έτσι κοιμήθηκαν όλοι. Και ο ίδιος ο Ζαχαριάδης.
Θα αναφερθώ όμως, κι όσο μπορώ με ονόματα, στους αγωνιστές της Αριστεράς που δεν συμμετείχαν στο ΚΚΕ ή που, όντας μέλη του, δεν είχαν διανοηθεί ακόμη σε ποια εγκληματική διαδικασία είχαν εμπλακεί στα πρώτα χρόνια της εμπέδωσης του σταλινισμού.
Το 1931, χρονιά που ο Ζαχαριάδης διορίζεται καθοδηγητής του ΚΚΕ (γενικός γραμματέας έγινε το 1934), διαφεύγουν με πλοίο στην ΕΣΣΔ οκτώ υψηλά κομματικά στελέχη που δραπέτευσαν από τις Φυλακές Συγγρού. Ανάμεσά τους τα παλιά μέλη του Πολιτικού Γραφείου Ανδρόνικος Χαϊτάς και Κώστας Ευτυχιάδης, που συλλαμβάνονται την περίοδο των σταλινικών εκκαθαρίσεων (1937-38) και εκτελούνται. Το ίδιο κι ο Μάρκος Μαρκοβίτης. Εξαφανίζεται κι ο Μπεζεντάκος που τραγουδάμε ακόμη τη δραπέτευσή του. Εκτελούνται ο παλιός γενικός γραμματέας της ΟΚΝΕ Γιώργος Κολοζώφ, ο Αλέξης Πηλιώτης, μέλος της Κ.Ε. του ΚΚΕ. Το 1938 εκτελείται κι ο δάσκαλος Γιάννης Ιορδανίδης, σύζυγος της συγγραφέα Άννας Ιορδανίδου.
Ακολουθούν Πόντιοι κομμουνιστές και Έλληνες της Διεθνούς Ταξιαρχίας. Μήπως θα μάθουμε ποτέ πόσοι και ποιοι;
Και ήρθε η ανάταση του ελληνικού λαού στην κατοχή, χάρη στον Άρη Βελουχιώτη (τον… Μιζέρια) και τα στελέχη που πίστεψαν στην ενότητα του λαϊκού κινήματος. Η συμμορία που πήρε στα χέρια της το ΚΚΕ τους βαφτίζει κι αυτούς χαφιέδες: ο πράκτορας Σιάντος, οι χαφιέδες της Προσωρινής Επιτροπής, οι εχθροί του λαού… Όλοι σχεδόν οι καπετάνιοι. Έτσι οδηγήθηκε στην αυτοκτονία ο κόκκινος συνταγματάρχης Ευριπίδης Μπακιρτζής, ο ελευθερωτής της Θεσσαλονίκης.
Αρχειομαρξιστές και τροτσκιστές
Στο δεύτερο αντάρτικο έχουμε εκτελέσεις μόνιμων αξιωματικών που είχαν περάσει στον Δημοκρατικό Στρατό, όπως οι Γεωργιάδης και Γιαννούλης, και στελεχών που αντιδρούσαν στη μεγαλομανία του Ζαχαριάδη.
Συνεχίζω με τους αρχειομαρξιστές / κομμουνιστές του Αγρινίου, αρκετοί από τους οποίους ήταν αντάρτες του ΕΛΑΣ: από τον Απρίλη ώς τον Αύγουστο του ’44, οι σταλινικοί εκτέλεσαν τον επικεφαλής τους Πάνο Αναστασίου και τους Αρμογένη, Νίκο Ζαχαριάδη (!), Ζησιμόπουλο, Γιάννη, Μήτσο και Θεμελή Θεμελή, Καλογεράκη, Μήτσο, Νίκο, Γιάννη, Τριαντάφυλλο και Λευτέρη Καπετανάκη, Κωνσταντίνου, Θόδωρο και Κώστα Λαδά, Γιάννη Μάγειρα, Κώστα Μπαϊρακτάρη, Ξανθόπουλο, Παγώνη, Θωμά Παπαδόπουλο, Ράπτη, Αλέκο και Γιώργο Ντούβα.
Ο φόρος των τροτσκιστών / κομμουνιστών ήταν πολύ μεγαλύτερος. Ο ίδιος ο Μπαρτζώτας, από τα πρωτοπαλίκαρα του Ζαχαριάδη, επαίρεται ότι εξοντώθηκαν περισσότεροι από 300 τον Οκτώβρη του ’44 και στη διάρκεια των Δεκεμβριανών. Κάποια ονόματα τροτσκιστών που εκτελέστηκαν κυρίως από την ΟΠΛΑ: Δ. Βουρζούκης, Σταύρος Βερούχης, Θ. Δημητριάδης, Μήτσος Μελιάδης, Σ. Στεφάνου, Σ. Στεργίου, Σ. Πηλίτσης, Κοσμάς Χαριτωνίδης, Σταής (Καρβούνης), Κώστας Μάγγος, Νίκος Αραβαντινός, Ν. Βενετσάνος…
Αυτοί δεν γύρεψαν αγιογραφίες. Μια συγγνώμη;
