Του Σωτήρη Μαλάμου, μέλους της γραμματείας της ΑΡ.Π.Η. (Αριστερή Παρέμβαση στην Ήπειρο) και Δ.Ρ.Α.ΣΥ. (Δημοτική Ριζοσπαστική Αριστερή Συσπείρωση)
Αναδημοσίευση από το site της Κομμουνιστικής Οργάνωσης Ανασύνταξη
Με ανακοίνωσή της η ΑΝΤΑΡΣΥΑ Ιωαννίνων ξεκαθαρίζει τα πράγματα σχετικά με τις προθέσεις της: να μη συμπορευτεί με άλλες Αριστερές δυνάμεις, να μην επιχειρήσει καν να απευθυνθεί και να συνομιλήσει μαζί τους στην κατεύθυνση συγκρότησης ευρύτερου πολιτικού μετώπου με στόχο την απόσπαση της Περιφέρειας και του Δήμου Ιωαννιτών αλλά και γενικότερα, από τα χέρια των δυνάμεων της συγκυβέρνησης και του μνημονίου. Παρά μόνο δηλώνει ότι: «…Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στηρίζει σχήματα διακριτά από αυτά του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ και αρνείται να γίνει δωρητής σώματος σε εσωτερικές διαμάχες του ΣΥΡΙΖΑ ή να γίνει όχημα σε προσωπικές επιδιώξεις παραγόντων που επιδιώκουν την επιβίωσή τους στις δημοτικές εκλογές».
Σαν ένα μικρό ΚΚΕ δηλώνει ότι δεν συνεργάζεται με κανένα παρά μόνο με τον εαυτό της, αδιαφορώντας για την αναγκαιότητα ενός ευρύτερου μετώπου των δυνάμεων με εργατική αναφορά, των δυνάμεων που δρουν στο έδαφος του εργατικού και λαϊκού κινήματος, στη βάση ενός προγράμματος το οποίο απαντάει στα προβλήματα από εργατική-λαϊκή σκοπιά. Η αναγκαιότητα ενός τέτοιου μετώπου προέκυψε μέσα από τους ίδιους τους αγώνες που αναπτύχθηκαν το προηγούμενο διάστημα όπου, κανένα σωματείο και κανένας κλάδος από μόνος του και πολύ περισσότερο κάποια παράταξη, δεν ήταν σε θέση να αποκρούσει της αντεργατική-αντιλαϊκή λαίλαπα που εξαπέλυσαν οι δυνάμεις του κεφαλαίου, η Τρόικα και η συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, και οι προηγούμενες κυβερνήσεις του μνημονίου.
Η εργατική τάξη κατάλαβε από την ίδια της την εμπειρία ότι μόνο με σκληρούς και αποφασιστικούς αγώνες και με ενιαίο μέτωπο μπορούσε να ανατρέψει την επίθεση που δέχεται.
Το μέτωπο αυτό σε πολιτικό επίπεδο φαίνεται να το πραγματοποιεί ο ΣΥΡΙΖΑ μιας και οι δυνάμεις της κομμουνιστικής Αριστεράς, πλην εξαιρέσεων, προκρίνουν το μοναχικό δρόμο και δεν απαντούν με άμεσο τρόπο στο ζήτημα της εξουσίας δείχνοντας με τον τρόπο αυτό ότι δεν θέλουν να αναλάβουν τέτοιες ευθύνες.
Το πάθημα των εν λόγω δυνάμεων στις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές, σαν αποτέλεσμα της σεχταριστικής τους πολιτικής, δεν τους έγινε μάθημα. Λεηλατήθηκαν από τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος πρόβαλε την προοπτική μιας Αριστερής κυβέρνησης η οποία θα καταργήσει το μνημόνιο.
Αντί να προβληματιστούν και να χαράξουν συγκεκριμένη πολιτική ταχτική σύμφωνα με το πώς εξελίχτηκαν τα πράγματα, οι δυνάμεις αυτές επιμένουν στην ίδια άγονη και καταστροφική πολιτική τους, η οποία αφενός μεν διευκολύνει την κυβέρνηση στην υλοποίηση της αντιλαϊκής της πολιτικής, αφετέρου δε, διευκολύνει την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ στη δεξιόστροφη πορεία ενσωμάτωσής του.
Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκει στο πρόσωπο των δυνάμεων της κομμουνιστικής Αριστεράς τον πιο εύκολο αντίπαλο τον οποίο από τη μία λεηλατεί εκλογικά, και από την άλλη χρησιμοποιεί την άρνησή του για συνεργασία σαν άλλοθι για την ολοκλήρωση της δεξιόστροφης πορείας της, στο όνομα της ανάγκης σχηματισμού κυβέρνησης.
Με την πολιτική της η κομμουνιστική Αριστερά όχι μόνο δωρητής σώματος έγινε, μιας και δώρισε κυριολεκτικά χιλιάδες ψηφοφόρους της στο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και άλλοθι για την δεξιά πορεία της ηγεσίας του.
Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν δέχεται και δεν νιώθει καμία πίεση από την κομμουνιστική Αριστερά!
Αντί η κομμουνιστική Αριστερά να πάρει πρωτοβουλίες στη βάση του προγράμματός της, στην κατεύθυνση του ενιαίου μετώπου για την εργατική απάντηση στην παρούσα κρίση, και να βάλει όρους για τη συνεργασία των εργατικών δυνάμεων, προβάλει την πολυδιάσπαση και τους μοναχικούς δρόμους.
Οι κομμουνιστές που κατανοούν το αδιέξοδο μιας τέτοιας πολιτικής προσπαθούν με διάφορους τρόπους να κάνουν αυτό που θα έκανε σε αντίστοιχες συνθήκες ένα πραγματικό κόμμα της εργατικής τάξης: να βάλουν όρους και προϋποθέσεις για την οικοδόμηση ενιαίου εργατικού μετώπου με στόχο την εξουσία!
Και όταν κάποιοι κομμουνιστές επιχειρούν κάτι ανάλογο, τότε δέχονται τα πυρά των οργανωμένων δυνάμεων της κομμουνιστικής Αριστεράς, στην προκειμένη περίπτωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αλλά γίνονται και θύματα συκοφαντικών επιθέσεων και μιας προσπάθειας πολιτικής τους απαξίωσης και εξώντωσης. Διότι κάτι τέτοιο επιχειρείται από τις δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ οι οποίες στην ανακοίνωσή τους διαπιστώνουν «…προσωπικές επιδιώξεις παραγόντων που επιδιώκουν την επιβίωσή τους στις δημοτικές εκλογές».
Ας είναι όμως…
Η υπαρκτή δυνατότητα που αναδείχθηκε εκ των πραγμάτων, είναι μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ (με συνεργασίες ή χωρίς), δηλαδή μια κυβέρνηση που μπορεί να χαρακτηριστεί σαν «φαινομενικά εργατική κυβέρνηση» με βάση την τυπολογία των εργατικών κυβερνήσεων της Γ’ Διεθνούς. Θα είναι μια κυβέρνηση στην οποία οι κομμουνιστές δεν συμμετέχουν, αλλά μπορούν υπό προϋποθέσεις να στηρίξουν. Το μάξιμουμ λοιπόν, που μπορούμε να προσδοκούμε από το κοινοβουλευτικό παιχνίδι, είναι η ανάδειξη κυβέρνησης ενός κόμματος που ακόμα – τουλάχιστον στα ντοκουμέντα του – διακηρύττει ότι θέλει να υπηρετήσει έναν στόχο (την κατάργηση του μνημονίου) που από μόνος του οδηγεί σε μετωπική σύγκρουση με την αστική τάξη.
Οι αντιφάσεις στην πολιτική γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ του δημιουργούν ένα σημαντικό πρόβλημα: αδυνατεί να απαγκιστρωθεί από το στόχο της κατάργησης του μνημονίου και αυτή ακριβώς η προσδοκία απειλεί να τον καταστρέψει στην περίπτωση που γίνει κυβερνητική δύναμη. Η τακτική των κομμουνιστών πρέπει να στοχεύει στην ακόμα μεγαλύτερη «αγκίστρωσή» του στο στόχο της κυβέρνησης που θα καταργήσει το μνημόνιο. Στο βαθμό που αυτή η διακήρυξη υφίσταται ακόμα σαν στοιχείο της πολιτικής του φυσιογνωμίας, υπάρχει πεδίο συζήτησης με τη βάση του και μπορούν οι κομμουνιστές σε αυτήν τη συζήτηση να αποδείξουν ότι η κατάργηση του μνημονίου μπορεί να υλοποιηθεί μόνο με το δικό τους πρόγραμμα.
Παραπέρα, – και πάλι στο βαθμό που η διακήρυξη για ανάδειξη κυβέρνησης που θα καταργήσει το μνημόνιο υφίσταται – υπάρχει έδαφος όχι μόνο για συζήτηση, αλλά ακόμα και για πολιτική – εκλογική συνεργασία. Μια εκλογική σύμπραξη με στόχο να αναδειχτεί κυβέρνηση που θα καταργήσει το μνημόνιο, θα ήταν σήμερα μια ιδανική συνεργασία για τους κομμουνιστές που θα το υλοποιούσαν. Θα τους έδινε πρόσβαση στην εργατική τάξη, θα όξυνε τις αντιφάσεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ και αν μια τέτοια τακτική την υλοποιούσε ένας μαζικός φορέας, θα έδινε δυναμική νίκης στην εκλογική συνεργασία και θα τόνωνε την αυτοπεποίθηση της εργατικής τάξης.
Θα έδινε την άμεση πολιτική προοπτική που τόσο έχει ανάγκη το εργατικό κίνημα.
Μια τέτοια σύμπραξη, θα μπορούσε να παίξει σημαντικό ρόλο στην πολιτική αστάθεια που μοιραία θα προκύψει μετά τις εκλογές. Για να το πούμε πρακτικά: Όσο ο ΣΥΡΙΖΑ διακηρύττει ότι θα καταργήσει το μνημόνιο όταν γίνει κυβέρνηση, θα τον βοηθήσουμε, θα συμπράξουμε εκλογικά μαζί του για να αναδείξουμε μια κυβέρνηση που θα καταργήσει το μνημόνιο. Και δεν θα σταματήσουμε να λέμε ότι για να καταργηθεί το μνημόνιο, πρέπει να διαγραφεί το χρέος, να εθνικοποιηθούν οι τράπεζες και οι μεγάλες επιχειρήσεις, να φύγει η χώρα από την ΟΝΕ- Ε.Ε. κλπ.
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ αρνείται να δεσμευτεί σε κάτι τέτοιο, αυτό σημαίνει ότι σκοπεύει να εφαρμόσει το μνημόνιο και δεν έχουν καμία θέση εκεί οι εργαζόμενοι, οι κομμουνιστές, οι αριστεροί.
Η τακτική αυτή στοχεύει στην όσο το δυνατόν μεγαλύτερη δέσμευση του ΣΥΡΙΖΑ και της βάσης του στο στόχο της κατάργησης του μνημονίου και στη επίδραση στη σύνθεση της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας που θα στηρίζει μια τέτοια κυβέρνηση.
Δυνατότητα υπάρχει σε επίπεδο δήμων και περιφερειών και πρέπει να την αξιοποιήσουμε στη βάση της δέσμευσης για τη μη εφαρμογή και υλοποίηση αλλά την κατάργησης του μνημονίου με ότι αυτό συνεπάγεται στο επίπεδο της τοπικής Διοίκησης. Και της υλοποίησης ενός φιλολαϊκού προγράμματος το οποίο θα αντιμετωπίζει τα οξυμένα προβλήματα του λαού στην εργασία, τη σίτιση, την υγεία, την περίθαλψη, την παιδεία κλπ.
Στην κατεύθυνση αυτή τα αγωνιστικά ψηφοδέλτια στα οποία συμμετείχαμε μαζί με άλλες δυνάμεις πρέπει να αναλάβουν πολιτική πρωτοβουλία ανοιχτά και δημόσια και να απευθυνθούν σε όλες εκείνες τις δυνάμεις που βρίσκονται στο έδαφος του εργατικού και λαϊκού κινήματος και με τις οποίες δώσαμε μαζί μάχες ενάντια στα μνημόνια, το φασισμό, τις αντιλαϊκές πολιτικές και τις μνημονιακές κυβερνήσεις, και να τις καλέσουμε να δώσουμε μαζί τη μάχη των εκλογών για τοπική και Περιφερειακή διοίκηση, με στόχο να περάσει ο Δήμος και η Περιφέρεια στα χέρια των δυνάμεων με φιλεργατική-φιλολαϊκή αναφορά και πολιτική!
Να συμπτύξουμε μέτωπο στη βάση ενός φιλεργατικού-φιλολαϊκού προγράμματος, για να πάρουμε στα χέρια μας το Δήμο και την Περιφέρεια!
Και όπως έγραφε ο επικεφαλής του ψηφοδελτίου της ΔΡΑΣΥ (Δημοτική Ριζοσπαστική Αριστερή Συσπείρωση) στην εισήγησή του στην κίνηση: «Κανείς μας δεν έχει το δικαίωμα να ολιγωρήσει, να υποκύψει σε μικροκομματικούς υπολογισμούς και σκοπιμότητες, να επιμείνει σε αγκυλώσεις του παρελθόντος και να αυτοαναγορευτεί σε αυθεντία και σε τιμητή της ιδεολογικής καθαρότητας! Ο λαός θα τιμωρήσει σκληρά όποιον διαπράξει αυτό το βαρύτατο και ανεπίτρεπτο πολιτικό ολίσθημα, η ιστορία ανελέητα θα τον κρίνει και θα τον δικάσει!».
