Της Ιωάννας Μυλοπούλου
Είναι δύσκολο να βρεις τα λόγια για να αποδομήσεις την ακατάσχετη βλακεία που μπορεί να βγει απ’ το στόμα ενός «επιστήμονα», με τεράστιο έλλειμμα επιστημονικής τεκμηρίωσης και πολιτικής σκέψης, αλλά εμφανές πλεόνασμα μεγαλομανίας. Ο λόγος για το Θάνο Ασκητή, ο οποίος έτυχε να δώσει συνέντευξη στο Κρήτη TV για να μας εξηγήσει τι εστί ανδρική και γυναικεία ομοφυλοφιλία (http://www.youtube.com/watch?v=S-idUCqBTNw).
Μας ενημερώνει λοιπόν πως, η ανδρική ομοφυλοφιλία διαφέρει από τη γυναικεία, ως προς το γεγονός ότι στην πρώτη, πραγματοποιείται διείσδυση από τον πρωκτό, γεγονός που έχει τεράστιο «κόστος». Το κόστος αυτό, μας λέει, έχει να κάνει με την κοινωνική σημασία που προσδίδεται στην πράξη αυτή, η οποία έχει ως αποτέλεσμα να στενοχωρηθούν βαθιά οι γονείς του ομοφυλόφιλου.
Ο Θάνος Ασκητής στο σημείο αυτό μας συστήνει τον εαυτό του: είναι ένας πιστός συνεργάτης του συστήματος. Με την παραπάνω τοποθέτησή του, έχει ήδη διαλέξει στρατόπεδο: Ναι, είναι η «κοινωνία» που θεωρεί το ανδρικό ομοφυλοφιλικό σεξ χυδαίο. Ναι, είναι οι γονείς αυτοί που συναινούν με την κοινωνία, δέχονται και εσωτερικεύουν την κριτική της. Όμως δε θα κατηγορήσει την «κοινωνία» γι’ αυτό. Θα διαλέξει να ενοχοποιήσει την ίδια την ανδρική ομοφυλοφιλία, όχι βέβαια άμεσα και με ομιλία «καφενείου» – άλλωστε ήρθε εδώ να μας μιλήσει ως «γιατρός». Θα το κάνει έμμεσα, μιλώντας, για παράδειγμα, για την ομόφυλη σχέση, εστιάζοντας μονάχα στη «χυδαία» σεξουαλική της πράξη.
Οι ομοφυλόφιλοι έτσι, φαίνεται να μην ερωτεύονται, να μην αγαπούν, να μη σκέφτονται και να μην κάνουν σχέσεις. Οι ομοφυλόφιλοι, στα μάτια του Ασκητή, κάνουν ένα πράγμα: διεισδύουν στον πρωκτό του σεξουαλικού τους παρτενέρ. Νομίζω μπορούμε να σκεφτούμε όλοι πώς θα λέγαμε λαϊκά την παραπάνω πρόταση. Και σ’ αυτό έγκειται η όποια «επιστημονική» συμβολή του Θάνου Ασκητή: στο να παίρνει τις κοινότοπες και ομοφοβικές πεποιθήσεις της κοινωνίας, να τις αναδιατυπώνει με εκλεπτυσμένες λέξεις και να τις επιστρέφει πίσω στην κοινωνία, νομιμοποιημένες και απενοχοποιημένες. Επιβεβαιώνοντας έτσι τις υπάρχουσες δομές εξουσίας και ανισότητας, νομιμοποιώντας τον κοινωνικό ρατσισμό και φιμώνοντας τα στόματα των καταπιεσμένων.
Πολύ σύντομα θα μας πει και ποια είναι η στάση που θα πρέπει να κρατά ο ομοφυλόφιλος: θα πρέπει να κρατά τις σεξουαλικές του προτιμήσεις στη σιωπή, διότι «είναι χυδαίος και ανόητος όποιος τις προβάλλει». Είναι, λοιπόν, ανόητος όποιος επιλέγει να διεκδικήσει ίση μεταχείριση και ίσα δικαιώματα. Είναι χυδαίος όποιος επιδιώκει να φέρει αλλαγή σε μια ρατσιστική κοινωνία. Είναι χυδαίος και ανόητος, τέλος, αυτός που δε συμβιβάζεται με τις υφιστάμενες ανισότητες και τολμά να διεκδικεί περισσότερη αξιοπρέπεια και ελευθερία, από αυτήν που του επιβλήθηκε.
Με τον ίδιο τρόπο θα προχωρήσει και θα αναλύσει τους «τύπους» ομοφυλόφιλων γυναικών. Αυτό που είναι χρήσιμο να δούμε, είναι η παντελής έλλειψη επιστημονικής τεκμηρίωσης σε οτιδήποτε λέει. Ποια έρευνα έκανε ακριβώς που πιστοποιεί αυτόν το διαχωρισμό; Αλλά πολύ περισσότερο, ξέχασε να μας μιλήσει για το μεγαλύτερο αγκάθι του ψυχιατρικού και ψυχολογικού λόγου: Πως αντικειμενική άποψη, κοινώς αποδεκτή από όλους δεν υπάρχει και πως, κάθε φορά που αναφερόμαστε σε ερευνητικά δεδομένα, οφείλουμε να αναφερθούμε σε περιορισμούς της έρευνας και σε κριτικές που της έχουν ασκηθεί. Και πως για ένα πράγμα μόνο μπορεί κανείς να είναι σίγουρος: Για την πρόθεση κάποιου να συνεργαστεί με το σύστημα ή να το αμφισβητήσει.
