Συναντηθήκαμε με την Κατερίνα Καστρίτη, μέλος της Ανοιχτής Πόλης και κάτοικος στη Κυψέλη, για να μας εκθέσει την κατάσταση που επικρατεί στο πάρκο Λέλας Καραγιάννη στη συμβολή των οδών Κύπρου και Πατησίων που προσπαθεί να παραχωρήσει σε ιδιώτη για να στηθεί επιχείρηση πάρκινγκ ο δήμαρχος Αθηναίων Ν.Κακλαμάνης (γνωστός πλέον και ως «Ομέρ Πριόνης»).
Τη συνέντευξη πήρε ο Πέτρος Τζομάκας
Ξ.: Σε ποιο σημείο βρίσκεται ο αγώνας για τη διάσωση του πάρκου;
Κ.Κ. : Στο νομικό κομμάτι είμαστε σε ένα καλό σημείο. Το δασαρχείο ανταποκρίθηκε θετικά και έχει προβεί σε μήνυση. Υπάρχει μόνο το πρόβλημα ότι ενώ είναι μια νίκη στο νομικό επίπεδο, πρακτικά είμαστε σε αδιέξοδο, διότι υπεύθυνος για την αναδάσωση του χώρου δεν είναι το δασαρχείο αλλά ο Οργανισμός Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΟΤΑ), δηλαδή ο ίδιος ο δήμος που έκοψε τα δέντρα εξαρχής. Έτσι φοβάμαι ότι ενώ δικαιωνόμαστε, ο χώρος δεν θα ξαναγίνει πάρκο.
Ξ.: Στο πολιτικό επίπεδο;
Κ.Κ. : Τα κόμματα της αντιπολίτευσης (ΠΑΣΟΚ, ΣυΡιζΑ, ΚΚΕ) δεν κατάφεραν να έχουν την απαραίτητη παρουσία στο χώρο. Με το ΠΑΣΟΚ είναι αναμενόμενο μιας και είναι ανύπαρκτο σε όλες τις δημοτικές δράσεις. Επίσης το ΚΚΕ όπως πάντα και ενώ ασχολήθηκε και παλαιότερα με το πάρκο επιλέγει να μην συνεργάζεται με κανέναν, να δρα μόνο του. Ο ΣυΡιζΑ προσπαθεί αλλά δεν έχει μπορέσει μέχρι στιγμής.
Ξ.: Δηλαδή;
Κ.Κ. : Δεν έχει υπάρξει ο κατάλληλος συντονισμός της δράσης μας, και αυτό είναι αντανάκλαση των προβλημάτων και μεταφορά του γενικού πολιτικού κλίματος στα επιμέρους, τα τοπικά. Επίσης υπήρξε και μια σύγχυση με άτομα που ανήκαν παλαιότερα στην Ανοιχτή Πόλη, ενώ πλέον δεν είναι, αλλά χρεώνονται οι ενέργειές τους σε μας.
Ταυτόχρονα υπάρχει και το πρόβλημα με τον «αντιεξουσιαστικό» χώρο, που καταλαμβάνοντας τον χώρο απομάκρυναν τον περισσότερο κόσμο της γειτονιάς. Εμένα αυτή η κατάληψη με βρίσκει αντίθετη.
Ξ.: Ποια προοπτική βλέπεις για τον χώρο;
Κ.Κ. : Προτάθηκαν οι δράσεις για ανάθεση μελετών στους φοιτητές της Γεωπονικής και Αρχιτεκτονικής Σχολής, για να φτιαχτεί ο χώρος ακόμα καλύτερος και από πριν. Αυτό είναι και κάτι που μπορούν οι κάτοικοι να υιοθετήσουν όπως έχει γίνει και σε άλλες γειτονιές με ελεύθερους χώρους. Επίσης χρειάζεται να γίνονται συνεχώς δράσεις στον χώρο, από διάφορες συλλογικότητες (πχ. φορείς, οργανώσεις, το Παναττικό Δίκτυο κ.λπ.). Το πάρκο θα πρέπει να γίνει σημείο αναφοράς των κινημάτων, που θα μπορούν να παρεμβαίνουν και να παρουσιάζουν τις δράσεις τους, τα υλικά τους κ.λπ.
