Η απόφαση του «Διασωματειακού» (κοινή συνέλευση των όλων των αντιπροσώπων διαφορετικών σωματείων) στο χώρο των ΜΜΕ, χτες βράδυ, για συνέχιση της απεργίας στα ΜΜΕ μέχρι την ερχόμενη Δευτέρα, με εξαίρεση μόνο των «Μέσων» που θέτουν τους εαυτούς τους στην υπηρεσία του αγώνα της ΕΡΤ, αποτελεί μια σημαντική καμπή στον αγώνα που δίνουν οι εργαζόμενοι.
Είναι μια απόφαση που μπορεί να αποδειχθεί κρίσιμη για τη συνέχιση και διεύρυνση του αγώνα. Γιατί αυτός είναι ο μόνος τρόπος να κρατήσει ο αγώνας των εργαζομένων της ΕΡΤ και είναι, επίσης, ο μόνος τρόπος η κατάληψη της ΕΡΤ να λειτουργήσει σαν κάτι αντίστοιχο του Πολυτεχνείου το 1973, όπως προσδοκούν και παλεύουν πολλοί εργαζόμενοι – για να φέρει πιο κοντά την πτώση της μισητής κυβέρνησης του Σαμαρά και της κλίκας του, που κυβερνούν με διατάγματα.
***
Καθόλου άσχετη δεν ήταν αυτή η απόφαση με την εξαιρετικά μαζική συγκέντρωση των 70 – 80.000 εργαζομένων και νέων το πρωί έξω στα πλαίσια της 24ωρης απεργίας που κάλεσαν η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ.
Για τους δημοσιογράφους και της ΕΡΤ αλλά και των υπόλοιπων ΜΜΕ αυτή η ανταπόκριση του κόσμου ήταν πέρα από κάθε προσδοκία καθώς ένοιωθαν πως λόγω του καθεστωτικού ρόλου που παίζουν τα ΜΜΕ οι υπόλοιποι εργαζόμενοι θα ήταν διστακτικοί στο να τους στηρίξουν. Όμως η κοινωνία έδειξε ότι ξέρει να ανταποκρίνεται και να στηρίζει κάθε αγώνα που είναι δίκαιος, ξέρει να ανταποκρίνεται στη βάση της ταξικής αλληλεγγύης και των κοινών συμφερόντων των εργαζομένων.
Για κάθε Έλληνα εργαζόμενο και νέο, η στήριξη της ΕΡΤ είναι στήριξη ενάντια στο ξεπούλημα του δικού του δημόσιου πλούτου. Είναι η πάλη για να προστατέψει και τα δικά του συμφέροντα, γιατί αν ο Σαμαράς μπορεί «εύκολα και απλά» να «καθαρίζει» με την ΕΡΤ, τότε θα μπορεί να περνά σαν οδοστρωτήρας πάνω από οποιοδήποτε τμήμα του εργατικού κινήματος ισοπεδώνοντάς το. Και, τέλος, αν μπορεί να γελοιοποιεί και να ξευτελίζει τόσο προκλητικά τις ίδιες τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες και το σύνταγμα στα οποία ο ίδιος και η άρχουσα τάξη δίνουν όρκους πίστης, τόσο «εύκολα και απλά», τότε ασφαλώς προκύπτει ζήτημα πάλης για κάτι πολύ ευρύτερο: τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες που αφορούν όλους και που κατακτήθηκαν με ποτάμια αίματος από τις γενιές που προηγήθηκαν.
Αν περάσει το κλείσιμο της ΕΡΤ την επόμενη μέρα το τσεκούρι θα πέσει σε δεκάδες άλλους χώρους που ανήκουν στο ευρύτερο δημόσιο.
***
Πολύ σημαντικό επίσης ρόλο στην τελική απόφαση του Διασωματειακού έπαιξε η απόφαση της συνέλευσης των εργαζομένων της ΕΡΤ.
Η συνέλευση που έγινε το απόγευμα της χτεσινής μέρας και προηγήθηκε της σύσκεψης του Διασωματειακού, αποφάσισε ότι συνεχίζουν την κατάληψη, κρατάνε ψηλά τη σημαία της αντίστασης, και ζήτησαν από την ΕΣΗΕΑ και τα άλλα σωματεία του χώρου των ΜΜΕ να συνεχίσουν με απεργιακές κινητοποιήσεις μέχρι τη Δευτέρα.
Παρόλα αυτά η απόφαση δεν ήταν εύκολη και χρειάστηκαν πολλές ώρες συνεδρίασης και έντονες αντιπαραθέσεις.
Οι πιο μαχητικοί συνδικαλιστές εξήγησαν με υπομονή και επιμονή ότι οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ δεν είχαν το δικαίωμα να κάνουν πίσω. Δεν μπορούσαν να προδώσουν τις δεκάδες χιλιάδες που τους συμπαραστάθηκαν τις προηγούμενες ώρες. Δεν μπορούσαν να προδώσουν τους εργαζόμενους της ΕΡΤ. Δεν είχαν δικαίωμα να ξεπουλήσουν τον αγώνα όπως έκανε η ηγεσία της ΟΛΜΕ. Ότι ο αγώνας δεν αφορούσε απλά κάποιους εργαζόμενους αλλά αφορούσε όλη την κοινωνία και τα δημοκρατικά της δικαιώματα και ελευθερίες.
Πάνω σ’ αυτή τη βάση κάμφθηκαν οι αντιστάσεις των συνδικαλιστών που υποστήριζαν πως υπήρχαν ήδη στημένοι απεργοσπαστικοί μηχανισμοί κι επομένως η απεργία δεν είχε νόημα, κι ακόμα πως στο όνομα της «ενημέρωσης του κόσμου για τον αγώνα της ΕΡΤ» τα ΜΜΕ δεν έπρεπε να απεργήσουν.
***
Από αυτή τη στιγμή ξεκινά η μάχη για να πετύχει η απεργία, να μην εκδοθούν τα κυριακάτικα φύλλα, και να μην λειτουργήσει κανένα «Μέσο» παρά μόνο αυτά που προβάλλουν αποκλειστικά και μόνο τον αγώνα των εργαζομένων στα Μίντια και της ΕΡΤ.
Οι εργοδότες βρίσκονται ήδη στην αντεπίθεση καλώντας συναντήσεις στους εργασιακούς χώρους τις οποίες χαρακτηρίζουν «συνελεύσεις» για να πάρουν αποφάσεις ενάντια στην απεργία. Τα σωματεία τις καταγγέλλουν και τις θεωρούν άκυρες. Η περιφρούρηση της απεργίας γίνεται έτσι απόλυτα αναγκαία, παράλληλα με την περιφρούρηση της ΕΡΤ.
Το ελληνικό εργατικό κίνημα για μια ακόμη φορά επιχειρεί να σταθεί όρθιο και να παλέψει, παρά τις πληγές της προηγούμενης περιόδου, τις ήττες και τις επιστρατεύσεις. Παρά τις προδοσίες από τη μεριά των συνδικαλιστικών ηγεσιών και τις ανεπάρκειες των ηγεσιών της Αριστεράς.
Αυτή η μάχη δεν αφορά μόνο την ΕΡΤ και δεν αφορά μόνο τους εργαζόμενους στα Μίντια. Αφορά όλη την κοινωνία. Γι’ αυτό το κίνημα ετοιμάζεται, ή καλύτερα πρέπει να ετοιμαστεί, για πόλεμο.
Το κίνημα μπορεί να νικήσει. Να αποδείξει στο Σαμαρά ότι υποτίμησε τις αντοχές και το πείσμα των Ελλήνων εργαζομένων. Ότι υπερεκτίμησε τις δικές του δυνάμεις νομίζοντας πως κανείς δεν μπορεί να σταθεί απέναντί του μόνο και μόνο επειδή έχει τις πλάτες της Μέρκελ.
Το κίνημα των εργαζομένων της ΕΡΤ και των ΜΜΕ μπορεί να νικήσει υπό μία προϋπόθεση: ότι θα μπορέσει να αντιμετωπίσει τον εσωτερικό κίνδυνο, τους συνδικαλιστές εκείνους που είναι έτοιμοι στην επόμενη γωνία να το καρφώσουν πισώπλατα στο όνομα του «ρεαλισμού».
