Την ανακούφιση του κόσμου της αλληλεγγύης για την απαλλαγή των δεκατριών προσφύγων από την κατηγορία της απόπειρας εμπρησμού στον Έβρο -όπως αποφάσισε ομόφωνα το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Αλεξανδρούπολης στα τέλη Φλεβάρη- διαδέχθηκε το σοκ από την πρόταση της Αντιεισαγγελέως Αλεξανδρούπολης για τους τρείς ακροδεξιούς «σερίφηδες» του Έβρου στις 13/3. Με εισήγηση της προς το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών ζητά την αποφυλάκιση τους ταυτόχρονα με την παραπομπή τους σε δίκη στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Θράκης!
Οι τρείς είχαν προφυλακιστεί τον Σεπτέμβρη του 2023 με ομόφωνη απόφαση του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών, που είχε κρίνει ως εξαιρετικά απεχθή τα αδικήματα της απαγωγής, της αιχμαλωσίας και της έκθεσης σε κίνδυνο των δεκατριών μεταναστών, τους οποίους στη συνέχεια οι «σερίφηδες» είχαν μηνύσει ως εμπρηστές της Δαδιάς.
Προφανώς από τον Σεπτέμβρη ως σήμερα τα αδικήματά τους παραμένουν τα ίδια… Άλλωστε η Αντιεισαγγελέας τα επιβεβαιώνει:
«Δεν περιορίστηκαν απλώς στην προσπάθεια να ακινητοποιήσουν τους δεκατρείς παράνομα εισερχόμενους μετανάστες, αλλά εξαναγκάζοντας αυτούς στον εγκλεισμό τους στο κλειστό τρέιλερ, ασκώντας βία κατά αυτών και απειλώντας τους για να το πετύχουν, αφαιρώντας τα ρούχα κάποιων εξ αυτών, χτυπώντας τους κατά τη διάρκεια της παράνομης κατακράτησής τους και, κυρίως, κρατώντας αυτούς κλειδωμένους για χρονικό διάστημα ωρών, χρόνο πολύ περισσότερο από τον απαιτούμενο για την κλήση και προσέλευση των αστυνομικών αρχών…».
Αυτό που έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια, είναι ότι έχει ενισχυθεί το θράσος των δικαστικών στυλοβατών του συστήματος όταν προσπαθούν να συγκαλύψουν τα εγκλήματα του, ή να ρίξουν στα μαλακά τα δικά τους παιδιά. Έτσι εξηγείται η πρόταση της Εισαγγελέως του Αρείου Πάγου, προς την Μ. Καρυστιάνου και τους γονείς των πενήντα επτά νεκρών των Τεμπών, να πάνε για βοήθεια στην εκκλησία… Έτσι εξηγείται η πρόταση της Εισαγγελέως στην υπόθεση της 12χρονης του Κολωνού, για απαλλαγή του Η. Μίχου από τα αδικήματα του βιασμού και της μαστροπείας, αναγνωρίζοντας ως ελαφρυντικό ότι δήθεν τα έκανε όλα από έρωτα…
Και κάπως έτσι η Αντιεισαγγελέας Αλεξανδρούπολης προτείνει την αποφυλάκιση των τριών με το εξής σκεπτικό:
- «δεν διαγιγνώσκεται κίνδυνος υποτροπής αυτών και ότι, σε καμία περίπτωση, δεν μπορεί να κριθεί ότι οι κατηγορούμενοι, εάν αφεθούν ελεύθεροι, είναι πιθανό να διαπράξουν άλλα αδικήματα»
- «Η ύπαρξη οργανωμένου σχεδίου για τη δράση των κατηγορούμενων είναι παντελώς έωλη και αυθαίρετη, χωρίς κανένα έρεισμα στα περιστατικά της υπόθεσης, αφού τέτοιου είδους οργάνωση δεν έχει αποδειχθεί και ούτε μπορεί να θεωρηθεί τέτοια, η εθελοντική συμμετοχή πολιτών σε ομάδες περιφρούρησης λόγω των πυρκαγιών που είχαν εκδηλωθεί και μαίνονταν στην περιοχή».
Πριν καν δηλαδή γίνει η δίκη, η Αντιεισαγγελέας αδιαφορεί συνειδητά για τα στοιχεία για τις ένοπλες πολιτοφυλακές που είχαν δημιουργήσει οι φασίστες καιρό πριν, με πυρήνα την ομάδα «Αινήσιο Δέλτα» που λάνσαρε τον εαυτό της ως προστάτη των συνόρων από «λαθρομετανάστες». Αγνοεί τις μαρτυρίες για τα γκρουπ στο viber των κεφαλοκυνηγών μεταναστών με σκοπό τον συντονισμό τους. Κλείνει τα μάτια και τα αυτιά στις καταγγελίες για τη στενή σχέση των τριών με τον πρόεδρο του «Αινήσιου Δέλτα», δικηγόρο και βουλευτή της Ελληνικής Λύσης, Π. Παπαδάκη, που τις επίμαχες μέρες καλούσε τα μέλη της ομάδας «να βρίσκονται σε εγρήγορση, για να κάνουν αυτό που ξέρουν καλά, καθώς έχουμε πόλεμο». Σβήνει από το κάδρο όλες τις σχέσεις των τριών με τον στρατό, τις τοπικές αρχές και την εκκλησία.
Και κάπως έτσι οι τρεις βαφτίζονται «εθελοντές περιφρούρησης και δασοπροστασίας» και φυσικά ο γάιδαρος πετάει…
Η πρόταση για την αποφυλάκισή τους είναι από μόνη της προκλητική, αλλά την ίδια ώρα δημιουργεί και ανησυχίες για τη στάση της εισαγγελέα και συνολικά των δικαστικών αρχών στην έκβαση της δίκης.
Για το αντιρατσιστικό κίνημα, για την Αριστερά, αλλά και για κάθε δημοκρατικό αγωνιστή και αγωνίστρια, η διατήρηση της προφυλάκισης των τριών και κυρίως η καταδίκη τους, προϋποθέτει συνεχή, μαζική και κινηματική εγρήγορση. Απέναντι σε ένα σύστημα που συγκαλύπτει και προστατεύει τα παιδιά του, μόνο οι ισχυρές και μαζικές πιέσεις των κινημάτων μπορούν να πετύχουν νίκες και δικαίωση για τα θύματα.
