Της Μαριάννας Τσακίρη και του Θανάση Μαρίνη
«Φασίστες στην βουλή, αθώοι φυλακή». Το παραπάνω σύνθημα που ακούστηκε έξω από το Αστυνομικό Μέγαρο Θεσσαλονίκης, συνοψίζει την οργή και την αποφασιστικότητα των κατοίκων της βορειοανατολικής Χαλκιδικής, που συνεχίζουν να παλεύουν για την ζωή τους.
Ο Γιώργος και ο Βασίλης, οι δύο κάτοικοι της Ιερισσού, προφυλακίστηκαν με σύμφωνη γνώμη ανακριτή και εισαγγελέα, καθώς εις βάρος τους έχουν απαγγελθεί κατηγορίες σε βαθμό κακουργήματος για την εμπρηστική επίθεση στα μεταλλεία χρυσού στις Σκουριές Χαλκιδικής.
Οι δικηγόροι που ασχολούνται με την υπόθεση μιλούν για αχαρακτήριστο γεγονός καθώς πρώτη φορά μετά τη χούντα γίνεται απολογία στην αστυνομική διεύθυνση και όχι στο Δικαστικό Μέγαρο, με την δικαστική εξουσία να υποχωρεί μπροστά στην εκτελεστική.
Με μια δίκη στημένη, η κυβέρνηση Σαμαρά δείχνει ότι θα κάνει ότι είναι δυνατό για να σπάσει κάθε μορφή αντίστασης απ’ όπου και αν προέρχεται.
Την Πέμπτη και την Παρασκευή 11 και 12 Απρίλη, το Συντονιστικό Επιτροπών Αγώνα Θεσσαλονίκης και Χαλκιδικής έκανε ενημερώσεις στο κέντρο της πόλης, καλώντας τους Θεσσαλονικείς να συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις. Το βράδυ της Παρασκευής έγινε καθιστική διαμαρτυρία με αναμμένα κεριά έξω από το Αστυνομικό Μέγαρο, ενώ το Σάββατο το πρωί έγινε πορεία στο κέντρο της πόλης στην οποία συμμετείχαν πάνω από 1.000 άτομα.
Η Κυριακή 14 Απρίλη ήταν η ημέρα αποκορύφωμα των κινητοποιήσεων, με πάνω από 2500 άτομα να είναι συγκεντρωμένα για πολλές ώρες έξω από την ΓΑΔΘ (αστυνομική διεύθυνση Θεσ/νίκης) να φωνάζουν συνθήματα και να απαιτούν απελευθέρωση των συλληφθέντων. Τα συνθήματα στρέφονταν ενάντια στην κυβέρνηση Σαμαρά, στην αστυνομία και στην εταιρεία «el dorado», ενώ ακούστηκαν και τραγούδια από το «Μεγάλο μας Τσίρκο».
Οι γυναίκες του χωριού, συγκινητικές για ακόμη μια φορά, μετά την απόφαση έκαναν διπλές αλυσίδες μπροστά από τα ΜΑΤ και με ψηλά το κεφάλι έδιναν κουράγιο και δύναμη στους συγχωριανούς τους για να συνεχίσουν τον αγώνα. Το απόγευμα στις 19.00 πραγματοποιήθηκε πορεία συμπαράστασης στους προφυλακισθέντες στο κέντρο της πόλης, με ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις να τη συνοδεύουν σε όλη της τη διάρκεια.
Από δω και πέρα τι;
Οι κάτοικοι της περιοχής δεν έχουν πλέον «τίποτα να χάσουν», παλεύουν για τις ζωές και τον τόπο τους και δεν θα φοβηθούν όση βία και τρομοκρατία και αν ασκήσει η κυβέρνηση. Οι μαθητές δεν πολυπηγαίνουν πια στα σχολεία, οι φοιτητές έχουν γυρίσει να παλέψουν για τον τόπο τους και οι γυναίκες, το πιο μαχητικό κομμάτι της τοπικής κοινωνίας δείχνουν τον δρόμο.
Οι κάτοικοι έχουν κάνει μπλόκα και οδοφράγματα στο χωριό ώστε να μπορούν να ελέγχουν ποιος μπαίνει και ποιος βγαίνει ενώ τα γύρω χωριά μπαίνουν στον αγώνα και θα αποφασίσουν άμεσα σε κοινό συντονιστικό ποιες θα είναι οι επόμενες κινήσεις τους.
Η κυβέρνηση φοβάται και επιστρατεύει την πιο άγρια καταστολή και εκφοβισμό που έχουμε συναντήσει τις τελευταίες δεκαετίες, προκειμένου αυτό το μεγαλειώδες κίνημα να ηττηθεί. Η ελληνική κοινωνία ολόκληρη από τη μεριά της, πρέπει να σταθεί αλληλέγγυα στον αγώνα των κατοίκων της Χαλκιδικής, δεδομένου ότι η ενδεχόμενη νίκη αυτού του κινήματος, η πρώτη στα χρόνια του μνημονίου μπορεί να αποτελέσει την σπίθα για νέους αγώνες.
Ο αγώνας συνεχίζεται. Κεντρικό σύνθημα ήταν και παραμένει:
