Άρθρο της σύνταξης του Ξεκινήματος στο τεύχος του Σεπτεμβρίου
48ωρη γενική απεργία και σχέδιο κλιμάκωσης- η μόνη απάντηση
Η νέα φορολογική επιδρομή της κυβέρνησης αποδεικνύει δύο πράγματα:
1. Το χάλι της ελληνικής οικονομίας και κατ’ επέκταση τη χρεοκοπία της κυβερνητικής πολιτικής η οποία την οδήγησε σε αυτή τη κατάσταση. (Είναι ενδεικτικό ότι ο υπεραισιόδοξος προϋπολογισμός του Αλογοσκούφη έχει εκτροχιαστεί εντελώς και η Ελλάδα είναι ουσιαστικά σε άτυπη επιτήρηση από την ΕΕ).
2. την προκλητική ταξικότητα της πολιτικής της κυβέρνησης καθώς τα νέα μέτρα χτυπούν ουσιαστικά το σύνολο της κοινωνίας αλλά αφήνουν στο απυρόβλητο το μεγάλο κεφάλαιο.
Και όλα αυτά την ίδια ώρα που είναι κοινή ομολογία ότι αυτό ήταν το πρώτο μόνο κύμα της φορολογικής επίθεσης της κυβέρνησης, ενώ αναμένεται άλλο ένα τουλάχιστο για τους επόμενους μήνες που είναι εξίσου σκληρό και ταξικό.
Ελαφρύνσεις στο μεγάλο κεφάλαιο!
Η ταξικότητα των κυβερνητικών μέτρων είναι ολοφάνερη!
Η κυβέρνηση όχι μόνο δεν αγγίζει τα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων που ουσιαστικά ελέγχουν την οικονομία (τράπεζες, αλυσίδες σούπερ μάρκετ, ολιγοπώλια και καρτέλ στα τρόφιμα κλπ) αλλά τους δίνει και μπόνους. Και αυτό γιατί έχοντας μειώσει από 35% σε 25% τη φορολογία επί των κερδών του μεγάλου κεφαλαίου στην προηγούμενη θητεία της, τώρα, σε νέα μείωση από 25% σε 20% στην τρέχουσα τετραετία.
Αναποτελεσματικότητα των μέτρων
Πέρα από αυτά όμως το ίδιο το περιεχόμενο των μέτρων σύντομα θα αποδειχθεί αναποτελεσματικό. Αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση περιμένει ότι θα εισπράξει πάνω από 4 δις ευρώ από το φορολογικό πακέτο που αντιστοιχούν στο 1,6% του ΑΕΠ περιορίζοντας σημαντικά το μέγεθος του ελλείμματος. Ας αφήσουμε στην άκρη τις φοβερές προβλέψεις του Αλογοσκούφη ότι σύμφωνα με τον προϋπολογισμό τόσο θα έπρεπε να είναι το συνολικό έλλειμμα του 2008! Αυτά τα έσοδα θα έχουν προσωρινό χαρακτήρα ακόμα και αν εισπραχθούν όπως προβλέπει η κυβέρνηση. Και αυτό επειδή η περαίωση και η ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων οφειλών, που αποτελεί το βασικό κομμάτι των εσόδων, θα γίνουν μόνο φέτος. Δεν είναι δηλαδή ένα μόνιμο εισπρακτικό μέτρο. Που σημαίνει ότι από του χρόνου η κυβέρνηση θα βρεθεί αντιμέτωπη με το ίδιο πρόβλημα. Και η απάντηση της θα είναι ξανά μία νέα επίθεση εις βάρος των εργαζόμενων και της κοινωνίας.
48ωρη γενική απεργία και σχέδιο κλιμάκωσης- η μόνη απάντηση!
η φορολογική αυτή επιδρομή έρχεται μετά από μία σειρά σκληρών επιθέσεων της κυβέρνησης της ΝΔ. η οποία κατάφερε να περάσει το ασφαλιστικό, να ΞΕπουλήσει τον ΟΤΕ, να διαλύσει τη Ολυμπιακή, να χτυπήσει τη δημόσια τριτοβάθμια εκπαίδευση κοκ. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν πρόκειται να σταματήσει τις επιθέσεις της αν δεν βρει μπροστά της ισχυρές αντιστάσεις από την πλευρά του εργατικού κινήματος.
Αυτό που χρειάζεται σήμερα είναι ένα οργανωμένο σχέδιο από τη πλευρά του εργατικού κινήματος που θα μπορέσει να βάλει φρένο στη ΝΔ. Ένα τέτοιο σχέδιο πρέπει να περιλαμβάνει μαζικές και δυναμικές κινητοποιήσεις, αρχίζοντας από τη ΔΕΘ, να προχωρήσει σε καλά οργανωμένη προειδοποιητική 48ωρη γενική απεργία και σε κλιμάκωση των αγώνων με στόχο την ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής και τελικά και της ίδιας της κυβέρνησης.
Η ΓΣΕΕ συζητά το ενδεχόμενο να προχωρήσει σε 24ωρη γενική απεργία στα μέσα Οκτώβρη. Αλλά αυτό από μόνο του δεν είναι αρκετό και στην πράξη συνιστά παράδοση στα χέρια της κυβέρνησης. Ούτως ή άλλως η ανεπάρκεια της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ ήταν ξεκάθαρη όλο το προηγούμενο διάστημα όταν δεν μπόρεσε να δώσει ούτε μία μάχη αποτελεσματικά απέναντι στις επιθέσεις της κυβέρνησης. Το ίδιο ισχύει και για το ΠΑΜΕ, που μέσα από διασπαστικές πορείες και τακτικές, μακριά από τους εργαζόμενους δεν κατάφερε ουσιαστικά τίποτα.
Μπροστά σε αυτά τα καθήκοντα ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να επιδιώξει να καλύψει το κενό με προτάσεις που να κλιμακώνουν τον αγώνα και να βάζουν στόχο την ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής. Ο ΣΥΡΙΖΑ που αποτελεί πλέον τη μόνη ελπίδα για μαζικά κομμάτια των εργαζομένων και της νεολαίας έχει επιπλέον την ευθύνη να δώσει πολιτική προοπτική στο κίνημα, με στόχο μία κυβέρνηση της αριστεράς με ένα ταξικό σοσιαλιστικό πρόγραμμα, ως τη μόνη απάντηση στη χρεοκοπία της κυβέρνησης και του συστήματος που εκπροσωπεί.
