Του Θανάση Μαρίνη (*)
Ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών ( ή αλλιώς το σκάνδαλο του αιώνα)
Για άλλη μια φορά , παρακάμπτοντας τη Βουλή και συγκεκριμένα με Πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου, που δόθηκε τη Δευτέρα (12/11) στη δημοσιότητα, προωθείται η ανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών, με όρους που μόνο ως "σκάνδαλο του αιώνα" μπορούν να χαρακτηριστούν! Κι αυτό διότι με απολύτως χαριστικούς όρους για τους τραπεζίτες "δωρίζονται" 50 δις (από τη δόση των 31,3 δις. τα 23,8 προβλέπονται για κεφαλαιακή ενίσχυση των τραπεζών) στις τράπεζες από τις τσέπες των φορολογουμένων, με τους ιδιώτες τραπεζίτες προνομιακά ανέπαφους στην ιδιοκτησία αυτών των τραπεζών, την ώρα που οι ίδιοι οι εργαζόμενοι λεηλατούνται με το μνημονιακό πακέτο.
Η ρύθμιση αυτή έρχεται να προστεθεί στον μακρύ κατάλογο των μέτρων υπέρ των τραπεζιτών. Από το πρώτο πακέτο των 28δις (σημ. οι τραπεζικές υποχρεώσεις ύψους €550εκ. ακόμα δεν έχουν καταβληθεί στο Δημόσιο) μετράμε συνεχείς αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου των τραπεζών με δανεικά από τους φορολογούμενους χωρίς αυτό να οδηγεί σε παραχώρηση της διοίκησης και αλλαγή ιδιοκτησίας.
-
Ο ρόλος του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ)
Όπως προείπα, οι τράπεζες πρόκειται να ανακεφαλαιοποιηθούν, δηλαδή να χρηματοδοτηθούν με το ποσό των 50 δισ., μέσω του ΤΧΣ. Αυτό θα μεταβάλλει τη μετοχική σύνθεση των τραπεζών υπέρ του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, που θα είναι ο ιδιοκτήτης των κοινών μετοχών μετά ψήφου, που θα εκδοθούν. Συνιστά όμως αυτό κρατικοποίηση, όπως ισχυρίζονται «έντρομοι» πολλοί αστοί αναλυτές και παράγοντες του τραπεζικού κατεστημένου;
Λίγα λόγια για το ΤΧΣ: Η απάντηση είναι ότι το Ελληνικό Δημόσιο απλά αναλαμβάνει το βάρος χρηματοδότησης των πιστωτικών ιδρυμάτων, χωρίς να αποκτά κανένα προνόμιο ή τις ανάλογες μετοχές τους και χωρίς να έχει κανένα έλεγχο στη διοίκηση των τραπεζών, που θα ανακεφαλαιοποιηθούν με επιβάρυνση των Ελλήνων φορολογουμένων. Όλα θα ανήκουν στο ΤΧΣ, το οποίο θα λειτουργεί σε πλήρη αδιαφάνεια με μοναδικό γνώμονα την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των μεγαλομετόχων. Και έτσι, καμία σχέση δεν θα έχει με τις ανάγκες της κοινωνίας. Και αυτό γιατί το ΤΧΣ, σύμφωνα με τον ιδρυτικό του νόμο(ν.3864)
« δεν ανήκει στο δημόσιο τομέα, διαθέτει διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια, λειτουργεί αμιγώς κατά τους κανόνες της ιδιωτικής οικονομίας…»
-
Οι Συγχωνεύσεις και η συγκέντρωση του τραπεζικού κεφαλαίου συνιστούν κίνδυνο για το εργασιακό μας μέλλον.
Το ξεπούλημα της ΑΤΕ και του ΤΤ.
Το ξεπούλημα του υγιούς κομματιού της ΑΤΕ στην καταρρέουσα Πειραιώς άνοιξε τον χορό των ιδιωτικοποιήσεων στον κλάδο μας. Με μοναδικό επιχείρημα την ενίσχυση του ιδιωτικού τραπεζικού κεφαλαίου και με μια fast track διαδικασία χαρακτήρισαν την ΑΤΕ (σημ. αποτελεί τεράστια περιουσία του ελληνικού λαού) ως μη βιώσιμη και την Πειραιώς ως υγιή, χαρίζοντας έτσι 15 δις. καταθέσεις, 500 καταστήματα σε όλη την Ελλάδα αλλά κυρίως το 40% της γης που είναι υποθηκευμένη στην Αγροτική στα χέρια του Σάλλα. Αυτό, εκτός όλων των άλλων, θέτει σε άμεσο κίνδυνο την αγροτική παραγωγή, βασικό πυλώνα της ελληνικής οικονομίας. Και στο πεδίο των εργασιακών, φάνηκαν οι διαθέσεις τους από την αρχή. Η απόλυση και επαναπρόσληψη με δυσμενέστερους όρους των συναδέλφων της ΑΤΕ, δείχνει τη λογική τους. Και σαν μην έφτανε αυτό, στο στόχαστρο έχουν βάλλει και το ΤΤ, το πλέον υγιές τραπεζικό ίδρυμα και ένα από τα πιο υγιή στην Ευρώπη, χαρακτηρίζοντας ως «κακό κομμάτι» τους εργαζόμενούς του.
-
ETE – Eurobank
Η έλλειψη ρευστότητας , η αδυναμία καταβολής 1δις. για κάλυψη κεφαλαιακών αναγκών και η εκτίναξη των μη εξυπηρετούμενων δανείων, καθώς και οι προνομιακές σχέσεις της οικογένειας Λάτση με το πολιτικό κατεστημένο, οδήγησαν την Eurobank στην αγκαλιά της ΕΤΕ. Και για μην ξεχνιόμαστε η Eurobank ήταν μία από τις τράπεζες που χαρακτηρίστηκαν, αυθαίρετα, ως υγιείς. Αυτή η συγχώνευση δημιουργεί ένα τραπεζικό μεγαθήριο με 920 καταστήματα στην Ελλάδα και περίπου 20.000 εργαζόμενους. Εδώ πρέπει να έχουμε υπόψη ότι οι διοικήσεις και τον δύο τραπεζών πρωτοστατούν στην προώθηση των μνημονιακών μέτρων και τώρα, από ενισχυμένη θέση, θα προσπαθήσουν να παίξουν καταλυτικό πολιτικό ρόλο. Στο στόχαστρό τους θα βρεθούν οι εργασιακές μας σχέσεις. Οι περικοπές στην ΕΤΕ τον Αύγουστο, η προσπάθεια αφαίμαξης των ταμείων του ΤΑΥΤΕΚΩ προκειμένου να καλυφθούν οι μαύρες τρύπες του αντιλαϊκού προϋπολογισμού, είναι η αρχή της ολομέτωπης επίθεσης που ετοιμάζουν εναντίον μας. Τέλος, πρέπει να λάβουμε υπ’ όψη το ενδεχόμενο εσκεμμένης δημιουργίας εργαζομένων 2 ταχυτήτων στη νέα τράπεζα: των ενταγμένων στον Κανονισμό Εργασίας της ΕΤΕ, και των προερχόμενων από τη Eurobank, με εντελώς διαφορετικό εργασιακό πλαίσιο. Κάτι που θα προκαλέσει όρους εσωτερικού ντάμπιγκ και συνολική πίεση στα δικαιώματα όλων. Για αυτό, ο έγκαιρος συντονισμός με τους συναδέλφους της Eurobank είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχή έκβαση των επερχόμενων αγώνων μας.
2. Μέτωπο της Αριστεράς, πρωτοβουλίες «από τα κάτω» και Εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος η μόνη λύση.
Από τους αγώνες του προηγούμενου διαστήματος, τόσο στον κλάδο μας, όσο και συνολικά του εργατικού κινήματος πρέπει να εξάγουμε μερικά συμπεράσματα προκειμένου να είμαστε καλύτερα προετοιμασμένοι για τον επόμενο γύρο κινητοποιήσεων.
-
Οι εργαζόμενοι έχουν αγωνιστική διάθεση. Οι ηγεσίες δεν «τραβάνε».
Οι 19 Γενικές Απεργίες( 4 από αυτές 48ωρες) ο αγώνας ενάντια στην λεηλασία των ταμείων μας προς χάριν των τραπεζιτών και οι δεκάδες μάχες που δώσαμε στους χώρους μας τα χρόνια του μνημονίου, δείχνουν ξεκάθαρα την τεράστια απόσταση που χωρίζει τη βάση των εργαζομένων με την ηγεσία τους. Οι εργαζόμενοι παρά την όλο και δυσμενέστερη οικονομική τους κατάσταση έχουν δώσει μαζικό παρόν σε πολλές απεργιακές (και όχι μόνο) μάχες. Αυτό που λείπει και δημιουργεί τεράστια απογοήτευση και πολλές φορές αποσυσπείρωση είναι η επεξεργασία ενός αγωνιστικού σχεδίου με διάρκεια, κλιμάκωση και αποφασιστικότητα , το οποίο να δίνει προοπτική νίκης. Η ηγεσία των ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ δεν πρόκειται να παρουσιάσουν στο κίνημα ένα τέτοιο σχέδιο, γιατί είναι πλήρως ενσωματωμένοι στη λογική του συστήματος. Αυτές οι «ηγεσίες» δεν βάζουν ούτε καν το αίτημα για ανατροπή της κυβέρνησης. Έτσι το βάρος πέφτει στους «ώμους» της Αριστεράς. Είναι αναγκαίο και μεγάλη ευκαιρία για τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ στους χώρους δουλειάς να βγουν μπροστά, να καλέσουν τις λοιπές αριστερές δυνάμεις σε δημιουργία κοινού μετώπου και να πυροδοτήσουν διαδικασίες βάσης, όπως Συνελεύσεις, απεργιακές επιτροπές, καταλήψεις, κοινά συντονιστικά σε επίπεδο κλάδου, κτλ., προκειμένου από τη μια να αξιοποιήσουμε όλο το αγωνιστικό δυναμικό που υπάρχει και από την άλλη να ανατρέψουμε από τα κάτω την παραλυτική αδράνεια των ηγετικών δυνάμεων ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ.
-
Εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος.
Τον αγώνα μας για υπεράσπιση των εργασιακών μας δικαιωμάτων πρέπει να τον «δέσουμε» με το αίτημα για Εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος, με αποζημίωση μόνο των μικρομετόχων, κάτω από τον δημοκρατικό έλεγχο των εργαζομένων και της κοινωνίας. Το αίτημα αυτό δεν είναι ένα φιλοσοφικό ή θεωρητικό ζήτημα, αλλά το απολύτως αναγκαίο πρώτο μέτρο που πρέπει να πάρει η κυβέρνηση της Αριστεράς. Από τη μια, για να σώσει τις λαϊκές καταθέσεις από την κερδοσκοπική δράση των τραπεζιτών. Από την άλλη ,για να αξιοποιήσει τα κεφάλαια που θα συγκεντρώσει, μέσω του ελέγχου της πίστωσης, επενδύοντας σε παραγωγικές δραστηριότητες που μπορούν να δώσουν ώθηση στην οικονομία( π.χ. υποδομές, ενέργεια, παιδεία, υγεία, αγροτική παραγωγή, κ.α.). Μόνο έτσι θα γίνει εφικτό να απαλλαγούμε από το παρασιτικό στρώμα των τραπεζιτών, να σώσουμε μια και καλή τις δουλειές μας και να θέσουμε τις τράπεζες στην υπηρεσία της κοινωνίας. Αυτό το αίτημα θα μπορέσει να λειτουργήσει και ως συνδετικός κρίκος μεταξύ των τραπεζοϋπαλλήλων και των υπόλοιπων εργαζομένων, στην προσπάθειά μας να κτίσουμε γέφυρες επικοινωνίας με το υπόλοιπο εργατικό κίνημα.
