Μεγάλη συζήτηση υπάρχει για την «κοινωνική αλληλεγγύη» που υποτίθεται ότι επιδεικνύει η Χρυσή Αυγή. Οι διανομές τροφίμων και η τράπεζα αίματός της παρουσιάζονται από τη νεοναζιστική οργάνωση ως έμπρακτη συμπαράσταση στον πληττόμενο ελληνικό λαό. Η υπερπροβολή αυτών των ενεργειών, ενισχυμένη με μπόλικη προπαγάνδα, δημιουργούν το μύθο της «δίπλα στον πολίτη» Χρυσής Αυγής.
Αλληλεγγύη από το σύστημα: κοροϊδία χωρίς όρια
Κατ’ αρχάς πρέπει να πούμε ότι όποιος μοιράζει τρόφιμα ή όποιος στήνει ένα κοινωνικό παντοπωλείο δεν είναι αναγκαστικά και δίπλα στο λαό. Το Υπουργείο Εργασίας, μέσω της χρηματοδότησης από προγράμματα της ΕΕ, έχει δημιουργήσει το Εθνικό Δίκτυο Άμεσης Κοινωνικής Παρέμβασης, με σκοπό τη δημιουργία νέων ή τη συνέχιση της λειτουργίας Κοινωνικών Δομών Άμεσης Αντιμετώπισης της Φτώχειας. Υπάρχει επίσης η συνεργασία Εκκλησίας με σούπερ μάρκετ για τρόφιμα καθώς και οι «δράσεις» του ΣΚΑΙ του Αλαφούζου. Πόσο φιλολαϊκά είναι όλα αυτά; Πόσο δίπλα στο λαό είναι το κράτος που κόβει από παντού και γκρεμίζει ό,τι έχει απομείνει από το κοινωνικό κράτος; Πόσο δίπλα στο λαό είναι η Εκκλησία με την τεράστια αφορολόγητη περιουσία της και τις σκανδαλώδεις κομπίνες της με την εκάστοτε κυβέρνηση; Πόσο δίπλα στο λαό είναι οι αλυσίδες σούπερ μάρκετ όταν η Ελλάδα παραμένει από τις πιο ακριβές χώρες της Ευρώπης ; Πόσο δίπλα στο λαό είναι για παράδειγμα ο Δήμος Αθήνας που είναι πρώτος στην εφαρμογή των μνημονιακών μέτρων, που απολύει, που ελαστικοποιεί τις εργασιακές σχέσεις και που σε κάθε αγώνα των εργαζομένων είναι αντίθετος και στέλνει τα ΜΑΤ; Αυτή η «κοινωνική πολιτική» γίνεται για να μας ρίξει «στάχτη στα μάτια». Η κυβέρνηση διαλύει ό,τι κατακτήθηκε με σκληρούς εργατικούς αγώνες, καταστρέφει τις κοινωνικές παροχές για τους πολλούς και στη συνέχεια έρχεται με «ψίχουλα» για τους λίγους (όσους πληρούν τα κριτήρια δηλαδή) για να δείξει ότι ενδιαφέρεται. Υποκρισία, μόνο αυτή η λέξη ταιριάζει για να περιγράψει το «ενδιαφέρον» τους.
Η «αλληλεγγύη» της Χρυσής Αυγής είναι μια απάτη
Την κατάρρευση του κοινωνικού κράτους έρχονται να την εκμεταλλευτούν ορισμένοι, όπως η Χρυσή Αυγή, με σκοπό τη δική τους προβολή. Γιατί το να μοιράζεις τρόφιμα ή να δίνεις αίμα «μόνο για Έλληνες» (φορώντας μάλιστα τα μπλουζάκια με το λογότυπό σου και με τις κάμερες αγκαλιά, μη σου πάρει άλλος τη «δόξα»…) αραιά και που, δεν λύνει το πρόβλημα. Στην ουσία η Χρυσή Αυγή με τον τρόπο αυτό δικαιώνει το σύστημα που γεννά την εξαθλίωση: δέχεται τη φτώχεια και δεν κάνει τίποτα για να την καταπολεμήσει. Το κράτος μπορεί να συνεχίσει να καταστρέφει τις κατακτήσεις των εργαζομένων, μπορεί να συνεχίσει να φτωχοποιεί τα λαϊκά στρώματα, το κεφάλαιο μπορεί να συνεχίσει να μειώνει τους μισθούς. Για όλα αυτά η Χρυσή Αυγή κουβέντα δεν έχει να πει κουβέντα! Το να μοιράσεις μια φορά τρόφιμα σε έναν φτωχό δεν του λύνει το πρόβλημα. Τον εφησυχάζει, γιατί θα ξέρει ότι «εσύ» θα του δίνεις μια στο τόσο και δεν θα τον στρέψει ενάντια στις ρίζες του προβλήματος και στον αγώνα ενάντια στους εκμεταλλευτές του. Έτσι το σύστημα θα συνεχίσει να λειτουργεί, έχοντας τις κρατικές και παρακρατικές «φιλανθρωπικές» πινελιές του.
Κοινωνική αλληλεγγύη και Αριστερά
Αντίστοιχες πρωτοβουλίες κοινωνικής αλληλεγγύης (κοινωνικά παντοπωλεία, ιατρεία, ωδεία, φαρμακεία κλπ) έχουν παρθεί και από κομμάτια της Αριστεράς και του αναρχικού χώρου. Ακόμα και προοδευτικοί δήμοι έχουν δημιουργήσει τέτοια δίκτυα (πχ Δήμος Νέας Ιωνίας και Ελληνικού-Αργυρούπολης). Δεκάδες πρωτοβουλίες πανελλαδικά δρουν στα πλαίσια του κινήματος χωρίς μεσάζοντες που αφορά την απευθείας διανομή φτηνότερων αγροτικών προιόντων. Αυτές οι πρωτοβουλίες δεν είναι γνωστές σε πολύ κόσμο γιατί για την Αριστερά η στήριξη στα φτωχά λαϊκά στρώματα δεν είναι ζήτημα marketing (όπως στην περίπτωση της Χρυσής Αυγής) αλλά ουσίας. Και είναι πρωτοβουλίες μόνιμες και διαρκείς και όχι επιφανειακές με στόχο το όφελος σε επικοινωνιακό επίπεδο. Γι’ αυτό και πρέπει να στηρίζονται και να ενισχύονται, όχι όμως σε μια φιλανθρωπική κατεύθυνση ούτε με τη λογική της εγκατάλειψης της πάλης ώστε το κράτος να παρέχει αυτά τα κοινωνικά αγαθά που καλούνται να καλύψουν εν μέρει αυτά τα δίκτυα. Αυτές οι δομές κοινωνικής αλληλεγγύης δεν μπορούν να αντικαταστήσουν τον αγώνα για μια κοινωνία και ένα κράτος που θα καλύπτει και θα υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες. Φυσικά μπροστά στην αυξανόμενη φτώχεια των εργατικών στρωμάτων χρειάζονται άμεσες απαντήσεις και δεν μπορούμε απλά να μεταθέτουμε τη λύση στο μέλλον. Αλλά είναι επικίνδυνο να δημιουργείται η αυταπάτη ότι αυτές είναι η λύση. Το ΕΑΜ, για παράδειγμα, διοργάνωνε συσσίτια για να καταπολεμήσει την πείνα, αλλά παράλληλα οργάνωνε απεργίες και τον ένοπλο αγώνα του. Τα δίκτυα κοινωνικής αλληλεγγύης είναι απαραίτητο να συνδεθούν οργανικά με το εργατικό κίνημα και τους λαϊκούς αγώνες στην κατεύθυνση ριζοσπαστικών πολιτικών ανατροπών. Γιατί αυτές οι ανατροπές είναι που θα δώσουν μόνιμη και σταθερή λύση στα προβλήματα των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.
