Ανταπόκριση της Ελένης Βέτσικα από το Δουβλίνο
Το ιρλανδικό χαράτσι/φόρος ιδιοκτησίας είναι ένας οριζόντιος φόρος 100€ (προς το παρόν) για κάθε σπίτι. Επειδή οι Ιρλανδοί δεν έχουν δηλωμένα τα σπίτια τους (κάτι σαν το ελληνικό κτηματολόγιο) το κράτος δεν μπορεί να εκδώσει «λογαριασμό» με συγκεκριμένο όνομα και ποσό. Έτσι απαιτούν από τους ιδιοκτήτες κατοικιών να τις δηλώσουν πρώτα και στη συνέχεια να πληρώσουν τα 100 € για τον οικιακό φόρο – ο οποίος μας υποσχέθηκαν ότι θα γίνει πιο «δίκαιος», δηλαδή θα αυξηθεί δραστικά(!) αφού από το 2013 θα υπολογίζεται (σύμφωνα με τα λεγόμενά τους) με βάση τα τετραγωνικά μέτρα, την περιοχή, κλπ, οπότε θα φτάσει στα 800-1000 € τον χρόνο τουλάχιστον.
Από τον Σεπτέμβρη του 2011, το Σοσιαλιστικό Κόμμα (τμήμα της CWI) μαζί με άλλα αριστερά κόμματα και ακτιβιστές προχωρήσαμε στη δημιουργία της Καμπάνιας ενάντια στον οικιακό φόρο και το φόρο στην παροχή νερού (Campaign Against the Household and Water Taxes – CAHWT) σε μια προσπάθεια αντίστασης ενάντια στο χαράτσι αυτό.
Η εκστρατεία χτίστηκε σταδιακά, με υπομονή και προσοχή στον σχεδιασμό ώστε να επιτύχουμε μαζικό μποϊκοτάζ του φόρου. Ξεκινήσαμε το περασμένο φθινόπωρο με τοπικές συνελεύσεις σε κάθε πόλη και έτσι όταν η νέα φορολογία πέρασε από το ιρλανδικό κοινοβούλιο είχαμε ήδη αρχίσει να προετοιμάζουμε το έδαφος.
Από τον Δεκέμβρη και μετά οι 5 βουλευτές του ULA (συμμαχία αριστερών οργανώσεων στην οποία συμμετέχει το ΣΚ με δύο βουλευτές μέλη του) χρησιμοποίησαν τις θέσεις τους ώστε να τραβήξουν την προσοχή των ΜΜΕ και να δώσουν μεγάλη δημοσιότητα στην εκστρατεία ενώ παράλληλα οργανώσαμε και δεύτερο γύρο τοπικών συνελεύσεων. Οι συνελεύσεις αυτές έγιναν σε κάθε πόλη και χωριό και είναι χαρακτηριστικό ότι υπήρχαν περιοχές στις οποίες μπορεί αρχικά να μην είχε εκδηλώσει κανείς ενδιαφέρον, αλλά βάζοντας αφίσες και καλώντας τον κόσμο είχαμε την εμφάνιση 200 ή και 300 ατόμων για να ενημερωθούν και να πάρουν υλικό.
Έτσι σιγά-σιγά προέκυψαν τοπικές επιτροπές σε όλη τη χώρα και αρχίσαμε να πηγαίνουμε πόρτα-πόρτα ενημερώνοντας την κάθε γειτονιά και καλώντας σε άρνηση πληρωμής. Οργανώσαμε ημέρες δράσης σε όλη τη χώρα με συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας έξω από κάθε κτήριο τοπικής αυτοδιοίκησης, γενική συνέλευση μια εβδομάδα πριν την λήξη της προθεσμίας πληρωμής του φόρου με 3.000 άτομα και η κορύφωση της δράσης μας έγινε στις 31 Μαρτίου – τελευταία μέρα πληρωμής – που οργανώσαμε πορεία με 10.000 άτομα στο Δουβλίνο.
Τα νούμερα που η κυβέρνηση έδωσε στον τύπο από την αρχή ήταν ψεύτικα. Ακόμα όμως και με τα δικά τους τα στοιχεία (σύμφωνα με τον καθημερινό τύπο της άρχουσας τάξης και τους κυβερνητικούς εκπροσώπους που συστηματικά επιδόθηκαν σε μια εκστρατεία εκφοβισμού του ιρλανδικού λαού) 1,6 εκατομμύρια κατοικίες όφειλαν να πληρώσουν τον φόρο και τελικά μόνο περίπου 700.000 τον πλήρωσαν – δηλαδή λιγότεροι από τους μισούς!
Να σημειώσουμε βέβαια πως την ίδια στιγμή που η ιρλανδική κυβέρνηση από τη μία έλεγε πόσο απαραίτητα είναι τα 100 € κάθε σπιτιού για να βοηθήσουν υπηρεσίες, σχολεία, νοσοκομεία, κλπ, από την άλλη υποσχόταν άλλα 3€ δις στις τράπεζες, τα οποία θα τους δώσει μέσα στην Άνοιξη.
Η εκστρατεία μας όχι μόνο δεν σταματά τώρα που ο πρώτος στόχος επετεύχθη αλλά συνεχίζουμε, δυνατότεροι από πριν και αποφασισμένοι για ένα βροντερό μήνυμα στην κυβέρνηση: Η λιτότητα σταματά εδώ!
