Εδώ και μερικούς μήνες είναι καθαρό ότι η κυβέρνηση επανεξετάζει τα σχέδιά της σε σχέση με την πανεπιστημιακή αστυνομία. Στις 15 Απρίλη έκανε ένα σημαντικό βήμα πίσω αφού τα σχετικά αστυνομικά σώματα δεν μπήκαν στα ΑΕΙ, όπως είχε προαναγγελθεί από τον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη, με τον Υφ. Παιδείας να ανακοινώνει ότι ο νόμος για την ΟΠΠΙ (όπως είναι τα αρχικά του νέου σώματος) θα εφαρμοστεί τελικά στα τέλη Σεπτέμβρη.
Το φοιτητικό κίνημα έβαλε φρένο
Η δημιουργία αστυνομικού σώματος για τα πανεπιστήμια ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι και οδήγησε σε κινητοποιήσεις φοιτητών που έχουμε να δούμε πολλά χρόνια. Πολλές πόλεις «γέμισαν» από διαδηλώσεις ενάντια στο νόμο Κεραμέως για τα ΑΕΙ και ιδιαίτερα ενάντια στην τοποθέτηση αστυνομίας μέσα στα πανεπιστήμια, διαδηλώσεις ενάντια στον αυταρχισμό, την καταστολή, τις εκδικητικές πρακτικές της κυβέρνησης και την τεράστια αυθαιρεσία και την βία της αστυνομίας, ειδικά μετά την είσοδο των ΜΑΤ στο ΑΠΘ στη Θεσσαλονίκη και τα έκτροπα της αστυνομίας στην γειτονιά της Νέας Σμύρνης στην Αθήνα.
Οι φοιτητικές κινητοποιήσεις κράτησαν πάνω από 3 μήνες. Τα συλλαλητήρια ήταν μαζικά και σε αυτό έπαιξε καθοριστικό ρόλο ότι στις περισσότερες πόλεις η δράση όλων σχεδόν των κομματιών της φοιτητικής Αριστεράς ήταν ενωτική – παρά τα γνωστά πλακώματα στις συνελεύσεις που γίνονται βασικά με στόχο τη συσπείρωση των μελών και των υποστηρικτών και όχι για λόγους ουσίας.
Η κυβέρνηση είδε ένα φοιτητικό κίνημα να αναπτύσσεται παρά τον (λογικό) φόβο για τη διάδοση του κορονοϊού, τους περιορισμούς στη μετακίνηση και τα πρόστιμα, παρά το γεγονός ότι οι σχολές ήταν κλειστές και η επικοινωνία μεταξύ των φοιτητών περιορισμένη, παρά τις εξεταστικές κοκ.
Οι παλινωδίες της κυβέρνησης
Όταν αναπτύσσεται κίνημα σε τέτοιες συνθήκες και όταν η καταστολή αντί να φοβίζει τη νεολαία, βγάζει μετά από κάθε χτύπημα μεγαλύτερους αριθμούς στο δρόμο, τα πιο οξυδερκή κομμάτια στα επιτελεία της κυβέρνησης καταλαβαίνουν ότι πρέπει να αλλάξουν τακτική. Αυτό αντανακλάστηκε στα δημοσιεύματα των εφημερίδων του αστικού τύπου της τελευταίας περιόδου, που έγραφαν πως η κυβέρνηση θα ανέβαλε την εγκατάσταση της αστυνομίας στα ΑΕΙ επ’ αόριστον, φοβούμενη μην προκαλέσει νέες αντιδράσεις στο εσωτερικό των πανεπιστημίων και νέο κίνημα.
Τα δημοσιεύματα αυτά προκάλεσαν την αντίδραση του Μητσοτάκη που θέλησε να ανατρέψει αυτήν την εικόνα αδυναμίας και υποχώρησης της κυβέρνησης απέναντι σ’ ένα κίνημα. Στις 31/5 δημοσιεύτηκε προκήρυξη για 400 προσλήψεις ειδικών φρουρών, (με δυνατότητα επιπλέον 600 προσλήψεων) που θα στελεχώσουν την ΟΠΠΙ. Να σημειώσουμε ότι ο νόμος προβλέπει την πρόσληψη 1.500 ειδικών φρουρών για τα πανεπιστήμια, οπότε η προκήρυξη για 400 προσλήψεις στην πραγματικότητα επιβεβαιώνει τους δισταγμούς της κυβέρνησης.
Το πώς θα εξελιχθούν όμως τα πράγματα θα εξαρτηθεί τελικά από τις αντιδράσεις των φοιτητών/τριών και το κίνημα.
Κανένας εφησυχασμός! Ο αγώνας πρέπει να συνεχιστεί!
Τα σχέδια για την υλοποίηση άλλων διατάξεων του νόμου Κεραμέως προχωρούν κανονικά. Όπως για παράδειγμα η τοποθέτηση καμερών και συστημάτων παρακολούθησης φοιτητών/τριων, διδακτικού, διοικητικού και λοιπού προσωπικού, η ελάχιστη βάση εισαγωγής, το «δικαίωμα» Διοικήσεων ΑΕΙ να μην δέχονται νέους φοιτητές κάποιες χρονιές στις σχολές τους, οι διαγραφές φοιτητών κτλ. Η προκήρυξη για 400 ειδικούς φρουρούς που θα σταλούν στα πανεπιστήμια είναι ταυτόχρονα μια δοκιμή για να φανούν οι αντιδράσεις.
Σε αυτά τα πλαίσια είναι σημαντικό το φοιτητικό κίνημα να μην υποτιμήσει την ενημέρωση της κοινωνίας σε σχέση με το τι πραγματικά σημαίνει ο νόμος και κυρίως η πανεπιστημιακή αστυνομία.
Να εξηγήσει με απλό και κατανοητό τρόπο ότι η αστυνομία δεν μπαίνει στα πανεπιστήμια για να χτυπήσει το έγκλημα. Ότι η εικόνα των πανεπιστημίων δεν έχει καμία σχέση με αυτή που προβάλλουν τα ΜΜΕ, που εσκεμμένα τα παρουσιάζουν σαν κέντρα ανομίας. Και ότι φαινόμενα όπως π.χ. διακίνηση ναρκωτικών που συμβαίνουν στους χώρους 2-3 ιδρυμάτων συμβαίνουν σε ασύγκριτα μεγαλύτερο βαθμό στους δρόμους όλων των πόλεων, ακόμα και έξω από αστυνομικά τμήματα όπως π.χ. το αστυνομικό τμήμα Ομόνοιας. Η αστυνομία δεν μπαίνει στα πανεπιστήμια να χτυπήσει το έγκλημα. Μπαίνει για να χτυπήσει το φοιτητικό κίνημα. Τις συνελεύσεις, τις καταλήψεις, τις διαμαρτυρίες κοκ. Είδαμε ήδη τα ΜΑΤ να χτυπάνε φοιτητές που μπήκαν να κάνουν συνέλευση στην ΑΣΟΕΕ, να σπάνε την κατάληψη στο ΑΠΘ, να απαγορεύουν συνελεύσεις φοιτητών αλλά και καθηγητών στο ΑΠΘ. Αυτή τη δουλειά θα συνεχίσει να κάνει η αστυνομία μέσα στα πανεπιστήμια αν την αφήσουμε. Δεν θα την αφήσουμε όμως!
Θα είμαστε στον δρόμο ως την ανατροπή του νόμου!
Το θέμα δεν αφορά μόνο τα πανεπιστήμια και την παιδεία. Η εξάπλωση της αστυνομοκρατίας και του αυταρχισμού αφορά ολόκληρη την κοινωνία. Φοιτητές κι εργαζόμενοι πρέπει να παλέψουμε μαζί για να ανατρέψουμε αυτό το κλίμα, που σαπίζει την κοινωνία!
Η έναρξη της νέας ακαδημαϊκής χρονιάς θα είναι κρίσιμη. Πρέπει από πολύ νωρίς να οργανώσουμε συνελεύσεις ανά σχολή και συντονισμό μεταξύ των σχολών για την επανεκκίνηση των διαδηλώσεων σε τακτική βάση αλλά και τον συνολικό σχεδιασμό που χρειάζεται να έχει το κίνημα. Πρέπει ακόμα να οργανώσουμε από νωρίς καταλήψεις και δράσεις μέσα στις σχολές (μαθήματα, «αντιμαθήματα», προβολές, ανοιχτές συζητήσεις, καλλιτεχνικές εκδηλώσεις κ.α. πάντα με τη λήψη όλων των μέτρων προστασίας για τον κορονοϊό). Να γίνουν οι σχολές ζωντανά κέντρα αγώνα ενάντια στον νόμο Κεραμέως, την αστυνομοκρατία και την καταστολή. Και βέβαια να υπάρχει κάλεσμα των φοιτητών/τριών στον υπόλοιπο κόσμο της παιδείας και προσπάθεια δημιουργίας ενός πανεκπαιδευτικού κινήματος που θα μπορέσει να δώσει μια ακόμα πιο δυνατή απάντηση στην κυβέρνηση.
Η υποχώρηση που έκανε η κυβέρνηση στις 15 Απρίλη, οι δισταγμοί και οι προσαρμογές στην εφαρμογή της ΟΠΠΙ δείχνουν τι μπορεί να καταφέρει ένα φοιτητικό κίνημα, με ενότητα στη δράση και διάρκεια. Από αυτή τη βάση πρέπει να ξεκινήσουμε και να χτίσουμε ένα ακόμα πιο μαζικό, ανατρεπτικό κίνημα.
