Ανακοίνωση της μαθητικής οργάνωσης του Ξεκινήματος στο δήμο Νέας Προποντίδας (περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας)
Λίγο πριν κλείσουν τα σχολεία για τις διακοπές των Χριστουγέννων, μας ενημέρωσαν ότι με το νέο έτος θα πρέπει να πληρώνουμε για τις μεταφορές μας στο σχολείο. Η κυβέρνηση μείωσε τα χρήματα που έδινε για τις σχολικές μεταφορές, οι δήμοι δεν μπόρεσαν να κλείσουν συμβάσεις με λεωφορεία κι έτσι «μείναμε» εμείς να πληρώσουμε. Αυτό έρχεται να συμπληρώσει τα υπόλοιπα χτυπήματα στο χώρο της παιδείας: κλείσιμο σχολείων, καταργήσεις θεσμών που λειτουργούσαν, όπως η ενισχυτική διδασκαλία, υποχρηματοδότηση, που φτάνει σε σημείο τα σχολεία να μην έχουν λεφτά για πετρέλαιο, κ.α.
Αυτή τη στιγμή έχει δοθεί παράταση στους δήμους μέχρι τις 28 Φλεβάρη, για να κάνουν τις συμβάσεις με τα λεωφορεία. Όμως, η κυβέρνηση δε δίνει ούτε € παραπάνω. Οι περισσότεροι δήμοι είτε είναι καταχρεωμένοι είτε είναι αδιάφοροι. Όπως και να ‘χει δε φαίνονται να ευαισθητοποιούνται ιδιαίτερα για να κινητοποιηθούν και να απαιτήσουν μαζί με τους κατοίκους τα απαραίτητα κονδύλια ή να φτιάξουν δημοτική σχολική συγκοινωνία- κάνοντας έτσι και προσλήψεις προσωπικού.
Η νέα συγκυβέρνηση συνεχίζει στον ίδιο δρόμο που χάραξε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με το ΔΝΤ, δηλαδή κόψιμο μισθών στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, νέοι φόροι- χαράτσια, νέες αυξήσεις και νέα χτυπήματα σ’ ότι έχει απομείνει απ’ το κοινωνικό κράτος. Απ’ τις περικοπές δεν εξαιρούνται ούτε οι ευαίσθητοι χώροι, όπως της παιδείας και της υγείας. Κι όλα αυτά στο βωμό του κέρδους των τραπεζιτών (Ελλήνων, Γάλλων, Γερμανών, κλπ). Να κάνουμε εμείς απίστευτες θυσίες, να χάνουμε δικαιώματα που μέχρι χθες ήταν αυτονόητα (όπως η δωρεάν σχολική μεταφορά) για να «σώζει» λεφτά το κράτος και να τα χαρίζει στους καπιταλιστές: δεκάδες δις € κάθε χρόνο στους τραπεζίτες (κι έρχονται κι άλλα) και δεκάδες φοροαπαλλαγές (58!!!) στους εφοπλιστές, έτσι ώστε οι φόροι που πληρώνουν στο κράτος να είναι λιγότεροι απ’ τα παράβολα των μεταναστών (στοιχεία προϋπολογισμού 2011). Να που είναι τα “λεφτά που υπάρχουν”. Θέλουν να μας γυρίσουν πίσω στην εποχή του ’50, όπου τα παιδιά περπατούσαν ώρες ολόκληρες για να πάνε στο σχολείο… και όλα αυτά για να φουσκώσουν ακόμα περισσότερο τα κέρδη τους! Έ, όχι!
ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ;
Η δίμηνη παράταση δεν πρέπει να μας εφησυχάσει. Πρέπει να αξιοποιήσουμε αυτόν τον χρόνο για να προετοιμαστούμε και να έρθουμε σε μια πρώτη επαφή συντονισμού. Κινήσεις συνελεύσεων και ενημέρωσης έχουν ήδη γίνει απ’ τον Σύλλογο γονέων και κηδεμόνων στα περισσότερα χωριά γύρω απ’ την Καλλικράτεια. Αυτή η λογική πρέπει να συνεχιστεί και να επεκταθεί!
Οι γονείς με τον Σύλλογο, οι μαθητές με το 15μελές, τα 5μελή και τις συνελεύσεις τους, οι καθηγητές με τον δικό τους σύλλογο, να κάνουμε συνελεύσεις, να βγάλουμε επιτροπές αγώνα, να ‘ρθούμε σ’ επαφή μεταξύ μας και να μιλήσουμε με τους υπόλοιπους φορείς στην περιοχή μας και στους άλλους δήμους.
Αυτό σημαίνει ότι κάθε χώρος πρέπει να κάνει συνέλευση και να βγάλει μια ομάδα ανθρώπων (επιτροπή αγώνα) ώστε:
· Να βγάλουν ένα κείμενο, να ετοιμάσουν από ένα πανό και να το βάλουν σ’ ένα κεντρικό σημείο της πόλης ή έξω απ’ το σχολείο ή έξω απ’ το δημαρχείο ή την δημοτική κοινότητα, για να παραμείνει το θέμα ζωντανό και συνεχώς στην επικαιρότητα.
· Να έρθουν σε συνεννόηση με τις υπόλοιπες επιτροπές ή συλλόγους, για να μπορούν να κάνουν κοινές και συντονισμένες δράσεις, όταν θα χρειαστεί. Έτσι θα μπορέσει να φτιαχτεί ένα συντονισμένο μέτωπο γύρω από αυτό το θέμα!
· Να εμπλέξουν ολόκληρη την τοπική κοινωνία και να ζητήσουν απ’ όλους τους τοπικούς φορείς (εργατικά κέντρα, σωματεία, πολιτιστικούς συλλόγους, αθλητικούς συλλόγους, κλπ) να βγάλουν ψηφίσματα συμπαράστασης του αγώνα μας. Να τα στείλουν σε μας, για να ενθαρρύνουν την πάλη των μαθητών, και στους δήμους, για να καταλάβουν την πίεση της κοινωνίας.
· Να έρθουν σε επαφή και συνεννόηση με τους συλλόγους γονέων, τα 15μελή και τους καθηγητές των άλλων δήμων της Χαλκιδικής και όλης της Ελλάδας.
Ο αγώνας μας πρέπει να περιλαμβάνει διάφορες μορφές δράσης, όπως τοπικές πορείες, κοινές καταλήψεις μαθητών-γονέων-καθηγητών, κινήσεις «δεν πληρώνω» αν ζητηθεί εισιτήριο για τη σχολική μεταφορά, μαζικές διαμαρτυρίες στο δημαρχείο.
Σ’ αυτήν τη φάση, όμως, χρειάζεται να αφιερώσουμε τις δυνάμεις μας για να κάνουμε τις πρώτες κινήσεις συντονισμού και να πάρουμε τα πρώτα ψηφίσματα συμπαράστασης από φορείς της κοινωνίας. Μ’ ένα τέτοιο πανεκπαιδευτικό μέτωπο, που να το αγκαλιάσει ολόκληρη η κοινωνία, μπορούμε να κερδίσουμε, να διατηρήσουμε δωρεάν τις μεταφορές και να απαιτήσουμε μια δημόσια σχολική συγκοινωνία, ώστε να δοθεί οριστικό τέλος στην ταλαιπωρία μας με τα σχολικά λεωφορεία.
