Του Άλεξ Σάφνερ, Ρωγμή στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο (φοιτητικό σχήμα που συνδέεται με το Παιδεία Μάχης)
Καταλήψεις και στην Κέρκυρα
Η πανελλαδική καταιγίδα των κινητοποιήσεων για το νέο νόμο-πλαίσιο δεν άφησε ανεπηρέαστο ούτε το Ιόνιο Πανεπιστήμιο. Στα μέσα του Σεπτέμβρη έως και 4 από τα 6 τμήματά του έφτασαν να τελούν υπό κατάληψη, πράγμα πρωτοφανές στα χρονικά της Κέρκυρας, ενώ η προσέλευση στις γενικές συνελεύσεις των συλλόγων μόνο ως εντυπωσιακή μπορεί να χαρακτηριστεί. Φοιτητές από διαφορετικούς πολιτικούς και κοινωνικούς χώρους συσπειρώθηκαν και έβαλαν στην άκρη τις όποιες ιδεολογικές τους διαφωνίες μπροστά σε έναν κοινό σκοπό, τον αγώνα για μια καλύτερη Παιδεία. Όπως είναι όμως φυσικό, οι αντιδράσεις ενάντια στις καταλήψεις δεν άργησαν να έρθουν και ήταν ισχυρές, δεδομένου ότι θίγονταν πολλά συμφέροντα, ξεκινώντας από το πιο απλό, δηλαδή την ανάγκη πολλών φοιτητών να εξεταστούν σε κάποια μαθήματα, και φθάνοντας σε εκείνα της νέας πρυτανικής αρχής, η οποία υποστηρίζεται θερμά από την παράταξη της ΠΑΣΠ.
Μετά τις πρώτες συνελεύσεις επικράτησε το πλαίσιο της ΠΑΣΠ στο Μεταφραστικό και στο τμήμα Αρχειονομίας-Βιβλιοθηκονομίας, με οριακή όμως διαφορά (ενδεικτικά, στο Μεταφραστικό οι ψήφοι ήταν 87 έναντι 83), με αποτέλεσμα τα τμήματα αυτά να ανοίξουν. Δε συνέβη το ίδιο και στο Μουσικό, όπου η κατάληψη συνεχίστηκε για δεύτερη εβδομάδα, όμως τελικά οι προσπάθειες της ΠΑΣΠ απέδωσαν και η κατάληψη έληξε στην επόμενη γενική συνέλευση. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα το τμήμα Τεχνών Ήχου και Εικόνας να μείνει απομονωμένο στον αγώνα του από τις 23/9, συνεχίζοντας ωστόσο την κατάληψη μέχρι και τη στιγμή αυτή (02/10/2011), με τη νέα γενική συνέλευση να έχει οριστεί τη Δευτέρα (03/10/2011), ενώ την ίδια μέρα θα γίνει νέα συνέλευση και στο Μεταφραστικό.
Δημοκρατικές διαδικασίες – μαζικό κίνημα
Οι καταλήψεις που έγιναν διακρίνονταν από απόλυτα δημοκρατικές διαδικασίες στο εσωτερικό τους, καθώς σε όλες οι αποφάσεις λαμβάνονταν μέσω άτυπων συνελεύσεων και συζητήσεων. Ο μεγάλος αριθμός αλλά και η ποικιλία των δράσεων που πραγματοποιήθηκαν αντέκρουσαν κάθε είδους επιχειρηματολογία που αποκαλούσε την κατάληψη «αυτοσκοπό» ή κατηγορούσε τους συμμετέχοντες σε αυτή πως τη χρειάζονται ως «άλλοθι» για να μη δώσουν μαθήματα. Οι πρωτοβουλίες δεν περιορίστηκαν μόνο σε προβολές ταινιών και μουσικές εκδηλώσεις, αλλά έγιναν πολλές ανοικτές συζητήσεις με καθηγητές αλλά και μεταξύ φοιτητών για θέματα όπως η φιλοσοφία του νέου νόμου, η διοίκηση και η αντιπροσώπευση. Το τοπικό Συντονιστικό Φοιτητών οργάνωσε δυο φορές παρεμβάσεις στα σχολεία της περιοχής καλώντας τους μαθητές σε κοινό αγώνα ενώ έγιναν προσπάθειες συντονισμού και με την τοπική ΕΛΜΕ. Επίσης, οι πανεκπαιδευτικές πορείες δεν καπελώθηκαν από κάποια παράταξη και είχαν μαζική συμμετοχή.
ΠΑΣΠ με την κυβέρνηση, ενάντια στο κίνημα
Από τη στιγμή της λήξης των περισσότερων καταλήψεων ένα κλίμα απογοήτευσης επικράτησε σε μια μεγάλη μερίδα φοιτητών. Αυτό δεν είχε σαν αιτία αποκλειστικά τα αποτελέσματα των γενικών συνελεύσεων και τον τρόπο με τον οποίο αυτά ήρθαν, αλλά και την υποχώρηση των κινητοποιήσεων σε πανελλαδικό επίπεδο. Από την άλλη, τα πλαίσια της ΠΑΣΠ που ψηφίστηκαν προέβλεπαν δράσεις με ανοικτές τις σχολές, βασιζόμενες στο δόγμα «ανοιχτές σχολές-ανοιχτά μυαλά», όμως όλα αυτά έμειναν στα λόγια και όποια ουσιαστική πρωτοβουλία πάρθηκε στο διάστημα αυτό έγινε και πάλι κατά κύριο λόγο από όσα άτομα είχαν στηρίξει τις καταλήψεις. Η ΠΑΣΠ, για άλλη μια φορά, απείχε επιδεικτικά από τις δράσεις αυτές και σαν να μην έφτανε αυτό προσπάθησε με κάθε τρόπο να καθυστερήσει τη διενέργεια νέων γενικών συνελεύσεων μέχρι το τέλος της εξεταστικής, ακόμα και στις περιπτώσεις που κάποιοι σύλλογοι είχαν συγκεντρώσει τον απαιτούμενο αριθμό υπογραφών για συνέλευση.
Μαθητικές καταλήψεις
Παράλληλα, ένα νέο κύμα καταλήψεων κατέκλυσε τη χώρα. Πρόκειται φυσικά για τα σχολεία, οι μαθητές των οποίων αντιδρούν με σθένος στην νέα αντιεκπαιδευτική μεταρρύθμιση, με αποτέλεσμα αυτή τη στιγμή περίπου 650 σχολεία να είναι κλειστά. Στο χορό έχουν μπει και οι καθηγητές ΔΕΠ των ΑΕΙ, έχοντας πραγματοποιήσει μέσω των συλλόγων τους ήδη δύο πανελλαδικές συναντήσεις, στις οποίες γνωστοποίησαν την κάθετη άρνησή τους στην εφαρμογή του νέου νόμου «μέχρι την κατάργησή του». Την ίδια στάση έχουν κρατήσει οι περισσότερες πρυτανικές αρχές της χώρας, καθώς μόνο 4 (σε αυτά συμπεριλαμβάνεται και το Ι.Π.) από τα 19 ΑΕΙ προχώρησαν στην υπογραφή των διαπιστωτικών πράξεων που απαιτούνται για την ανάδειξη των εσωτερικών μελών του νέου «Συμβουλίου», οδηγώντας την υπουργό Παιδείας στο να τις επικυρώσει μόνη της.
Αυτή η αμετακίνητη στάση της κυβέρνησης, που θεωρεί πως έχει το δικαίωμα να προχωρήσει σε αυτές τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις χωρίς τη συναίνεση της κοινωνίας, είναι βέβαιο πως θα στραφεί τελικά εναντίον της. Αν υπολογίσουμε τις απεργίες που έχουν προγραμματίσει οι καθηγητές και οι διοικητικοί υπάλληλοι των ΑΕΙ, καθώς και τα συνδικάτα των εργαζομένων τις επόμενες εβδομάδες, τότε γίνεται φανερό πως η έναρξη του χειμερινού εξαμήνου είναι μια ιστορική ευκαιρία για να δημιουργηθεί ένα πανεκπαιδευτικό και πανεργατικό μέτωπο ικανό να αντικρούσει οριστικά την βάρβαρη επίθεση ΠΑΣΟΚ και της τρόικα. Το φοιτητικό κίνημα οφείλει σε αυτήν την περίσταση να ανασυγκροτηθεί και να αποτελέσει για άλλη μια φορά αιχμή του κοινωνικού αγώνα.
