Διαβάστε παρακάτω ανακοίνωση του «Ξ» για την παγκόσμια ημέρα περιβάλλοντος (5 Ιούνη)
Η 5η του Ιούνη είναι η παγκόσμια μέρα περιβάλλοντος. Για μια ακόμα φορά θα «γιορταστεί» από τις κυβερνήσεις του πλανήτη με ανούσιες και επικοινωνιακού τύπου δηλώσεις και δράσεις.
Σε κάποιες χώρες τους τελευταίους μήνες οι άνθρωποι ξαναείδαν για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες το χρώμα του ουρανού, ή κατάφεραν να ανασάνουν λίγο καθαρό αέρα, λόγω της καραντίνας. Αυτό δε θα κρατήσει για πολύ. Ο κόσμος των επιχειρήσεων και της οικονομίας ετοιμάζει νέες μεγάλες επιθέσεις στο περιβάλλον για να αναπληρώσει τα χαμένα κέρδη.
Νόμος Χατζηδάκη
Στην Ελλάδα, η επίθεση αυτή φέρει τη σφραγίδα του νέου νόμου Χατζηδάκη. Ο νόμος, μεταξύ άλλων:
- Νομιμοποιεί με έμμεσο τρόπο τα αυθαίρετα οικήματα και τις οικιστικές πυκνώσεις στα δάση, αφού επιτρέπει την «ταχτοποίησή» τους για 30 χρόνια! Στέλνει έτσι το μήνυμα σε εμπρηστές και καταπατητές (μεγάλους και μικρούς) ότι μπορούν να συνεχίσουν το καταστροφικό «έργο» τους.
- Επιτρέπει σε προστατευόμενες περιοχές και περιοχές Natura τη χωροθέτηση τουριστικών μονάδων, ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων και εγκαταστάσεων υγείας, μέχρι και εξόρυξη υδρογονανθράκων, εξόρυξη μεταλλευμάτων, εγκαταστάσεις επεξεργασίας απορριμμάτων και τοξικών αποβλήτων, βιομηχανικών ΑΠΕ κ.α.!
- Ιδιωτικοποιεί τον έλεγχο των Μελετών Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) που εκπονούνται για τα μεγάλα έργα (π.χ. εξορύξεις, κατασκευή νέων δρόμων, τουριστικών υποδομών, αιολικών πάρκων, εγκαταστάσεις διαχείρισης απορριμμάτων κλπ). Έτσι και η εκπόνηση των μελετών και ο έλεγχός τους βρίσκεται στα χέρια των ιδιωτών που κατά κανόνα είναι ουσιαστικά συνεργάτες αυτών που θα υλοποιήσουν τα περιβαλλοντικά καταστροφικά έργα. Επιπλέον ο νόμος επιβάλλει ασφυκτικές προθεσμίες για τις σχετικές γνωμοδοτήσεις των δημόσιων Υπηρεσιών.
Πρόκειται για ένα νόμο – οδοστρωτήρα που έρχεται να σαρώσει προστατευόμενες περιοχές και οικοσυστήματα, νομιμοποιώντας στην ουσία καταστροφικές δραστηριότητες που έχουν ήδη δρομολογηθεί και όσες ακόμα σχεδιάζονται. Ανάμεσά τους οι εξορύξεις πετρελαίου και φυσικού αερίου σε Ήπειρο, Ιόνιο και Κρήτη, μονάδες καύσης απορριμμάτων σε Βόλο, Θεσσαλονίκη, Ρόδο και αλλού, τεράστια επέκταση των αιολικών πάρκων με μόνο κριτήριο τα κέρδη των εταιρειών που θα αναλάβουν τα έργα.
Πετρέλαιο στη Θάλασσα – Ανεμογεννήτριες στα Βουνά
Μια από τις βασικές εμφάσεις του νόμου Χατζηδάκη έχει να κάνει με τη διευκόλυνση των επενδύσεων στην βιομηχανικού τύπου αιολική ενέργεια. Το τελευταίο διάστημα, η επέκταση των βιομηχανικών αιολικών πάρκων έχει πάρει τη μορφή χιονοστιβάδας. Στις κορυφογραμμές της Πίνδου – το τελευταίο μεγάλο παρθένο οικοσύστημα της Ελλάδας –, την Εύβοια, τα Γρεβενά, το Πήλιο, τη Σαμοθράκη, τις Κυκλάδες και πολλές ακόμη περιοχές, το σχέδιο είναι η μαζική τοποθέτηση γιγάντιων ανεμογεννητριών σε κάθε διαθέσιμη βουνοκορφή. Οι επενδυτές στον τομέα των βιομηχανικών ΑΠΕ (ανανεώσιμων πηγών ενέργειας) αντιμετωπίζουν τα δάση και τα βουνά σαν «τζάμπα οικόπεδα», ενώ η κυβέρνηση τους χορηγεί επιπλέον παχυλές επιδοτήσεις γιατί προστατεύουν υποτίθεται το περιβάλλον, παράγοντας ηλεκτρικό ρεύμα με «οικολογικό» τρόπο.
Τα βιομηχανικά αιολικά πάρκα που εγκαθίστανται στα βουνά, τα δάση και άλλα ευαίσθητα οικοσυστήματα κάνουν μεγαλύτερη περιβαλλοντική καταστροφή από ότι ωφελούν παράγοντας ηλεκτρική ενέργεια από τον άνεμο. Μεταξύ άλλων, για την εγκατάσταση, τη λειτουργία και τη συντήρησή τους καταστρέφονται τμήματα των δασών και διασπάται η ενότητα των οικοσυστημάτων – στοιχείο απαραίτητο για να παραμείνουν τα οικοσυστήματα υγιή. Επιπλέον τα βιομηχανικά αιολικά πάρκα αποτελούν θανάσιμο κίνδυνο για πολλά είδη πουλιών και άλλα ζώα.
Κι ενώ τα αιολικά πάρκα «φυτεύονται» παντού με πρόσχημα την προστασίας του περιβάλλοντος, η κυβέρνηση προωθεί ταυτόχρονα τις υποθαλάσσιες και χερσαίες εξορύξεις φυσικού αερίου και πετρελαίου, οι οποίες είναι καταστροφικές για το περιβάλλον τόσο τοπικά όσο και διεθνώς – λόγω της συμβολής αυτών των ορυκτών καυσίμων στην κλιματική αλλαγή. Γίνεται λοιπόν ξεκάθαρο ότι το μοναδικό κριτήριο της κυβέρνησης, των «παραδοσιακών» αλλά και των «πράσινων» καπιταλιστών είναι το κέρδος και όχι η προστασία του περιβάλλοντος.
Κλιματική Αλλαγή και άλλες μεγάλες περιβαλλοντικές απειλές
Μέχρι πριν λίγους μήνες, από τη Σουηδία μέχρι τις ΗΠΑ και από το Βέλγιο μέχρι την Αυστραλία, παιδιά σχολικής ηλικίας και νέοι πλημμύριζαν κάθε βδομάδα τους δρόμους, απαιτώντας να ληφθούν άμεσα μέτρα για τον τερματισμό της χρήσης ορυκτών καυσίμων. Η κλιματική αλλαγή απειλεί τη ζωή στον πλανήτη –με την μορφή που την ξέρουμε σήμερα– και οι κυβερνήσεις σε παγκόσμιο επίπεδο δεν λαμβάνουν κανένα ουσιαστικό μέτρο για να την αναχαιτίσουν.
Το «στοίχημα» να μην ανέβει η μέση θερμοκρασία της γης πάνω από 1,5℃ σε σχέση με την προβιομηχανική εποχή έχει στην ουσία χαθεί. Στη Μεσόγειο –όπου η θερμοκρασία ανεβαίνει ταχύτερα από άλλες περιοχές του πλανήτη– η μέση θερμοκρασία είναι ήδη 1,5℃ ψηλότερη σε σχέση με την προβιομηχανική εποχή. Η μάχη που πρέπει να δώσουμε είναι ο παγκόσμιος μέσος όρος να μην ξεπεράσει τους 2℃ και τα περιθώρια είναι πολύ στενά…
Παράλληλα ελλοχεύουν άλλες μεγάλες απειλές όπως η πλαστική ρύπανση, οι διαστάσεις της οποίας είναι πλέον τρομαχτικές, ενώ και γι’ αυτό το πρόβλημα οι κυβερνήσεις σε παγκόσμιο επίπεδο παίρνουν, στην καλύτερη περίπτωση, ημίμετρα.
Αντίσταση στον οδοστρωτήρα!
Απέναντι σε όλα τα καταστροφικά σχέδια, είναι απαραίτητο να οργανωθούν μαζικά κινήματα υπεράσπισης του περιβάλλοντος. Σε κάθε περιοχή που απειλείται πρέπει να οργανωθεί η αντίσταση της τοπικής κοινωνίας. Εξίσου απαραίτητος είναι ο συντονισμός και οι κοινές δράσεις των διάφορων τοπικών κινημάτων μεταξύ τους, αλλά και με άλλους κοινωνικούς αγώνες και το εργατικό κίνημα στο σύνολό του. Μόνο με καλά οργανωμένες, μαζικές και συντονισμένες δράσεις, θα μπορέσουμε να απαντήσουμε στη λαίλαπα που έρχεται να σαρώσει το περιβάλλον, τη δημόσια υγεία και την ποιότητα της ζωής μας.
Την ίδια στιγμή οι περιβαλλοντικές απειλές παγκοσμίων διαστάσεων, όπως η κλιματική αλλαγή, η πλαστική ρύπανση κ.α. δείχνουν από την μια την ανάγκη διεθνούς συντονισμού του κινημάτων για την αντιμετώπισή τους κι από την άλλη την αναγκαιότητα σύνδεσης του περιβαλλοντικού κινήματος με τον αγώνα για την ανατροπή του καπιταλισμού. Τόσο η κλιματική αλλαγή, όσο και μια σειρά άλλα τεράστια περιβαλλοντικά προβλήματα είναι γνωστά από τα μέσα του προηγούμενου αιώνα. Οι κυβερνήσεις σε παγκόσμιο επίπεδο όμως αρνούνταν να κάνουν οτιδήποτε για να τ’ αντιμετωπίσουν και συνεχίζουν αυτή την άρνηση και σήμερα. Γιατί στον καπιταλισμό τα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων θα μπαίνουν πάντα πάνω από την προστασία του πλανήτη και των ζωών μας.
