Σχόλιο από το Ξεκίνημα
Δόθηκε την Πέμπτη 28 Απρίλη στη δημοσιότητα (περιοδικό «Επίκαιρα») έρευνα της VPRC για τις τάσεις του εκλογικού σώματος. Τα αποτελέσματα είναι, για μια ακόμη φορά, πολύ ενδιαφέροντα και αντανακλούν από τη μια τη μαζική αγανάκτηση της κοινωνίας ενάντια στις πολιτικές που εφαρμόζονται και τον δικομματισμό, αλλά, από την άλλη, την έλλειψη εμπιστοσύνης προς την Αριστερά.
Το πιο ενδεικτικό στοιχείο της δημοσκόπησης είναι τα τεράστια ποσοστά απαξίωσης του πολιτικού σκηνικού! Η αποχή το λευκό και το άκυρο, συνολικά φτάνουν στο 45,2%, ιστορικά πρωτοφανή δηλαδή ποσοστά και με ανοδική μάλιστα τάση: σε δημοσκόπηση της ίδιας εταιρείας τον Φεβρουάριο του 2011 η αποχή το λευκό και το άκυρο συνολικά ήταν στο 44,8%.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι τα ψηλά ποσοστά αποχής-λευκού-άκυρου δεν πήραν και μεγάλη δημοσιότητα στον τύπο. Η έμφαση δόθηκε στα ποσοστά των διάφορων κομμάτων, χωρίς όμως να τονίζεται ότι τα ποσοστά αυτά αποτελούν αναγωγή (προέκταση δηλαδή) του 54,8% που δηλώνουν διατεθειμένοι να ψηφίσουν κάποιον από τους κομματικούς μηχανισμούς. (Με βάση τις αναγωγές αυτές, οι απόλυτες ψήφοι ενός κόμματος μπορούν να μειώνονται αλλά τα ποσοστά του να εμφανίζουν άνοδο, όπως εξάλλου είχε γίνει και στις τοπικές εκλογές του περασμένου χρόνου).
Ο δικομματισμός, δηλαδή τα συνολικά ποσοστά ΠΑ.ΣΟ.Κ. και Ν.Δ. μαζί, εμφανίζουν μείωση σε σχέση με το Φλεβάρη του 2011 κατά 3 ποσοστιαίες μονάδες. Τον Φεβρουάριο τα ποσοστά των δύο κομμάτων αθροιστικά ήταν στο 65%, σήμερα είναι στο 62%. Πιο ειδικά το ΠΑ.ΣΟ.Κ. έπεσε από 33% σε 31,5% και η Ν.Δ. από 32% σε 30,5%.
Σε αυτές τις συνθήκες ο κερδισμένος δεν είναι η Αριστερά, είναι η ακροδεξιά! Το ΛΑΟΣ αυξάνει τις δυνάμεις του από 5% σε 7,5% (μέσα σε δύο μόνο μήνες) και η Χρυσή Αυγή εμφανίζεται, για πρώτη φορά, με εθνικό (πανελλαδικό) ποσοστό 1,5%!
Η Αριστερά είναι στην καλύτερη περίπτωση στάσιμη. Το Κ.Κ.Ε. από 12,5% το Φεβρουάριο βρίσκεται στο 12% σήμερα. Και ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει στο ίδιο ακριβώς ποσοστό – 5% τον Φεβρουάριο, 5% σήμερα.
Η Αριστερά δεν μπορεί να είναι καθόλου ικανοποιημένη με αυτά τα αποτελέσματα! Ιδιαίτερα καθώς το 12% και το 5%, αντίστοιχα, αποτελούν αναγωγές του 55% που δηλώνουν έτοιμοι να ψηφίσουν κάποιο κόμμα. Στο σύνολο δηλαδή των ψηφοφόρων τα ποσοστά είναι στην πραγματικότητα πολύ πιο χαμηλά!
Κανένα από τα δύο μεγάλα κόμματα της αριστεράς δεν επιχειρεί να ζητήσει σε βάθος τις αιτίες αυτού του προβλήματος. Συνεχίζει και το Κ.Κ.Ε. και ο ΣΥΡΙΖΑ/ΣΥΝ την ίδια πολιτική θεωρώντας ότι αυτή είναι η σωστή και κάποια στιγμή με κάποιο μαγικό τρόπο θα… «δικαιωθεί». Κάτι παρόμοιο ισχύει με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Μετά τη μεγάλη επιτυχία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις τοπικές εκλογές του περασμένου χρόνου, την οποία σαν «Ξ» χαιρετίσαμε, σήμερα η υποστήριξη προς αυτήν κυμαίνεται στο 1%, έχοντας μειωθεί από 1,5% από τον προηγούμενο Φεβρουάριο. Υπενθυμίζοντας πως και αυτό το 1% είναι αποτέλεσμα αναγωγής του 54,8% που δηλώνουν διατεθειμένοι να ψηφίσουν, καταλαβαίνει κανείς ότι και η εξωκοινοβουλευτική Αριστερά έχει σοβαρό πρόβλημα να πείσει.
Η πάλη, έτσι, για μια "νέα" αριστερά,
μαχητική και ταξική,
με ένα πολιτικό πρόγραμμα μετάβασης, που να συνδέει δηλαδή τις σημερινές μάχες του εργατικού κινήματος με την πάλη για μια εναλλακτική σοσιαλιστική κοινωνία, και ταυτόχρονα,
με ενωτική προσέγγιση στην υπόλοιπη αριστερά για συνεργασίες και κοινούς αγώνες,
με, παράλληλα, σεβασμό στη δημοκρατία του κινήματος και χωρίς προσπάθειες καπελωμάτων,
η πάλη γι’ αυτή την αριστερά συνεχίζεται.
Ο δρόμος είναι, προφανώς, μακρύς και καθόλου εύκολος, αλλά αποτελεί τη μοναδική επιλογή που έχουμε μπροστά μας.
Αυτός είναι και ο μόνος τρόπος η αριστερά να ξεπεράσει τα θλιβερά ποσοστά που σήμερα της δίνει το εκλογικό σώμα.
