Άρθρο της Σύνταξης από το νέο τεύχος του «Ξ», 503, που θα κυκλοφορήσει αύριο 15 Νοέμβρη
Στις 11 Νοέμβρη, δυνάμεις των ΜΑΤ εισέβαλαν στο χώρο του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών (πρώην ΑΣΟΕΕ) εγκλωβίζοντας εκατοντάδες φοιτητές, χτυπώντας τους και πνίγοντας στα χημικά το προαύλιο και τους διαδρόμους του πανεπιστημίου. Δύο μέρες αργότερα, ο φοιτητής Γ. Παχάκης, μέλος του ΝΑΡ, που συμμετείχε στη συγκέντρωση στην ΑΣΟΕΕ, συνελήφθη από αστυνομικούς έξω από το σπίτι του στο Χαλάνδρι. Αρκετές ώρες αργότερα και ενώ δεν του είχαν επιτρέψει να επικοινωνήσει με δικηγόρο, επέστρεψαν στο σπίτι του για να το ερευνήσουν, χωρίς την παρουσία του ίδιου, χρησιμοποιώντας όμως τα κλειδιά του! Λίγες μέρες νωρίτερα, στις 7 Νοέμβρη, ο Λ. Γούλας δέχτηκε επίθεση από αστυνομικούς των ΜΑΤ και της ΟΠΚΕ στα Εξάρχεια. Η επίθεση περιλάμβανε άγρια χτυπήματα, ύβρεις και απειλές, ενώ κάποια στιγμή, όπως καταγγέλλει ο Λ. Γούλας οι αστυνομικοί αφαίρεσαν τα ρούχα του, αφού είχαν φροντίσει να τον μεταφέρουν σε σημείο χωρίς κάμερες. Κατά τη διάρκεια της επίθεσης τον «ενημέρωσαν» ότι «έχουμε χούντα» και ότι στα Εξάρχεια «εμείς κάνουμε κουμάντο».
Στις 9 Νοέμβρη, στην Κέρκυρα, αστυνομικοί επιτέθηκαν και συνέλαβαν νοσηλευτή του ψυχιατρικού τμήματος του νοσοκομείου, γιατί τους εξήγησε ότι δε μπορούσαν να μπουν στο τμήμα οξέων περιστατικών, αλλά έπρεπε να περιμένουν τον εφημερεύοντα γιατρό που θα εξέταζε τον πολίτη που συνόδευαν. Το ίδιο βράδυ, ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις εισέβαλαν σε κλαμπ στο Γκάζι, με το πρόσχημα ότι έκαναν έρευνα για ναρκωτικά. Για σχεδόν μία ώρα, οι περίπου 300 θαμώνες του μαγαζιού αναγκάστηκαν να παραμείνουν γονατισμένοι με τα χέρια στο κεφάλι. Όταν μια κοπέλα τους είπε πως «έχουμε δημοκρατία» αυτοί απάντησαν «κάνεις πολύ μεγάλο λάθος». Η αστυνομία τελικά εντόπισε μερικά γραμμάρια κάνναβης και κοκαΐνης.
***
Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τη θεαματική εισβολή αστυνομικών σε κινηματογράφους στους οποίους παιζόταν η ταινία «Τζόκερ», προκειμένου να απομακρυνθεί το ανήλικο κοινό από τις αίθουσες. Ταυτόχρονα, πληθαίνουν οι ειδήσεις για προσαγωγές ή και εξοντωτικά πρόστιμα σε μέλη οργανώσεων της Αριστεράς για ανάρτηση πανό, ή αφισοκόλληση, με την κατηγορία της «αφισορύπανσης».
Το κλίμα τρομοκρατίας και αυθαιρεσίας σιγοντάρουν και τα μέσα ενημέρωσης. Το προκλητικό σκίτσο του Δ. Χαντζόπουλου που αντιστρέφει τους ρόλους του κινήματος και των δυνάμεων καταστολής παρουσιάζοντας τα ΜΑΤ να υπερασπίζονται το Πολυτεχνείο απέναντι στο τανκ των «αντιεξουσιαστών» δίνει τον τόνο. Το άρθρο του Γ. Πρετεντέρη στα «Νέα» στις 12 Νοέμβρη, συμπληρώνει την εικόνα, μιλώντας για επιβολή της έννομης τάξης «με όποιο κόστος». Με όλα αυτά να συμβαίνουν λίγες μέρες πριν την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, το μήνυμα που προσπαθεί να στείλει η κυβέρνηση είναι καθαρό: όποιος αντιστέκεται ή ακόμα και όποιος απλά δεν ανήκει σε αυτό που η κυβέρνηση θεωρεί «κανονικό», θα βρίσκει απέναντί του άγρια καταστολή. Ή ευθέως, με τα πιο «γλυκά» λόγια του Βορίδη, «Το ξύλο είναι στοιχείο αναγκαστικότητας».
***
Στο στόχαστρο της κυβέρνησης βρίσκεται κάθε φωνή αμφισβήτησης και αντίστασης, πάνω απ όλα όμως η νεολαία, οι κατακτήσεις και οι αγώνες της.
Η πραγματικότητα είναι ότι φοβούνται. Οι εξεγέρσεις που είχαν στην πρώτη γραμμή την νεολαία από το Χονγκ Κονγκ και τη Χιλή μέχρι το Εκουαδόρ, το Λίβανο, την Καταλονία και το Ιράκ προκαλούν ανησυχία σε κάθε άρχουσα τάξη στον πλανήτη. Η κυβέρνηση ξέρει ότι οι πολιτικές της προκαλούν δυσφορία και ασφυξία σε μαζικά στρώματα, και ειδικά τη νεολαία. Έτσι, προσπαθεί να τρομοκρατήσει την κοινωνία για να προλάβει τις εκρηκτικές επιπτώσεις που θα μπορούσε να έχει ένα αντίστοιχο νεολαιίστικο ξέσπασμα στην Ελλάδα. Εκμεταλλευόμενη τη φάση υποχώρησης στην οποία βρίσκεται σήμερα το κίνημα, βιάζεται να χτυπήσει μια σειρά κατακτήσεις, όπως το άσυλο, το δικαίωμα στις συγκεντρώσεις και τις διαδηλώσεις, κα, ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να περάσει το μήνυμα στη νέα γενιά πως οποιαδήποτε διεκδίκηση και αγώνας θα συνθλίβονται.
Η κυβέρνηση «δουλεύει για το μέλλον» και προσπαθεί να ελαχιστοποιήσει τις αντιστάσεις. Ξέρει ότι έρχεται η νέα οικονομική κρίση. Και ότι αυτό θα σημαίνει πιο σκληρές επιθέσεις ενάντια στο βιοτικό επίπεδο της κοινωνίας, στη δημόσια υγεία και παιδεία, στις κοινωνικές παροχές, κ.α.
***
Πρόκειται βέβαια για μια τακτική που αποτελεί «δίκοπο μαχαίρι». Σε πολλές περιπτώσεις, η απόπειρα τρομοκράτησης της κοινωνίας, ιδιαίτερα της νεολαίας, φέρνει τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα, προκαλώντας κύματα οργής και μαζικά κινήματα.
Απέναντι σε αυτό το κλίμα καταστολής, τρομοκρατίας, επίθεσης στα δημοκρατικά δικαιώματα, η νεολαία έχει ήδη αρχίσει να δείχνει διάθεση αντίστασης. Η διάθεση αυτή όμως δε μπορεί να φέρει αποτελέσματα αν εκφραστεί με τη γνωστή, αδιέξοδη πρακτική των «μπάχαλων» και των «συμβολικών» συγκρούσεων με την αστυνομία.
Η οργή της νεολαίας, πρέπει να βρει έκφραση μέσα από οργανωμένα κινήματα, που να μπορούν να πετύχουν νίκες! Ταυτόχρονα, η νεολαία πρέπει να αναζητήσει συμμαχίες στα κινήματα άλλων χωρών. Από τις εξεγέρσεις της νεολαίας διεθνώς μέχρι το παγκόσμιο κίνημα για την κλιματική αλλαγή.
Μόνο δυναμικά και οργανωμένα κινήματα της νεολαίας, συνδεδεμένα με τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, μπορούν να απαντήσουν πειστικά στην προκλητική στάση της κυβέρνησης και των δυνάμεων καταστολής.
