Άρθρο της Χριστίνας Ζιάκα
«Kαλούμε τους απεργούς πείνας να σταματήσουν την απεργία πείνας δεδομένου ότι δεν μπορεί να γίνει καμία απολύτως διακριτική και προνομιακή εξαίρεση ειδικά γι’ αυτούς…
Nα καλέσουμε όσους ενθαρρύνουν και στηρίζουν τους απεργούς πείνας, οδηγώντας τους ουσιαστικά σε ένα κίνδυνο για την ίδια τους τη ζωή, σε ένα κίνδυνο πραγματικό, να αντιληφθούν ότι είναι αδύνατο για την Ελλάδα να προβεί σε μαζικές νομιμοποιήσεις και επίσης να αντιληφθούν ότι εάν κάτι τέτοιο συνέβαινε, η χώρα θα ήταν πραγματικά εν όψει πολύ σημαντικών κινδύνων, αφού αρκεί καράβια από τη Βόρεια Αφρική να προσεγγίσουν λιμάνια της Κρήτης γεμάτα με χιλιάδες μετανάστες, οι οποίοι να αρχίσουν απεργία πείνας. Μπορεί η Eλλάδα να το αντέξει αυτό;»
(Γ.Ραγκούσης, 24/2/2011).
Σε ποιόν κόσμο αλήθεια ζουν οι κυβερνώντες μας, αυτούς που εκφράζει με τον πιο επίσημο τρόπο ο Γ. Ραγκούσης;
Καλούν τους 300 μετανάστες εργάτες που ξεπέρασαν τον 1 μήνα απεργία πείνας (σήμερα στην 32η μέρα) να σταματήσουν εγκαλώντας τους ότι ζητούν «προνομιακή εξαίρεση» – κατά το λαϊκότερο «ρουσφέτι»!
Η κυβέρνηση προσπαθεί στα …σοβαρά να μας πείσει ότι οι 300 διακινδυνεύουν την ζωή τους γιατί επιδιώκουν αναξιοκρατική εύνοια εις βάρος όλων των υπολοίπων μεταναστών ή και της ελληνικής κοινωνίας!
Ναι, ναι, καταλαβαίνουμε γιατί άστραψε και βρόντηξε ο Γ.Ραγκούσης… Οι «προνομιακές εξαιρέσεις» υπάρχουν μόνο για τη Ζίμενς, τους Βατοπεδινούς, τους τραπεζίτες. Αλλά από την άλλη ευχαρίστως θα τον ξαναστέλναμε πίσω στο σχολείο για να μάθει τι σημαίνουν οι λέξεις «προνόμιο» και «εξαίρεση»…
Οι 300 στην πραγματικότητα παλεύουν ενάντια στην «εξαίρεση» από τα πιο βασικά δικαιώματα, των ιδίων καθώς και άλλων 470 χιλιάδων μεταναστών χωρίς χαρτιά (στοιχεία του ΕΛΙΑΜΕΠ). Αυτά, της σύμβασης εργασίας, της ασφάλισης, της πρόσβασης στην Παιδεία και στην Υγεία, της ελεύθερης μετακίνησης. Παλεύουν ώστε οι μετανάστες που έχασαν τα χαρτιά τους λόγω της κρίσης να μπορούν να τα ξαναποκτήσουν.
Μόνο ένας ανόητος υποκριτής θα τιτλοφορούσε αυτά τα ελάχιστα ως «προνόμια»…
Ένας ανόητος υποκριτής…
Και μόνο ένας ανόητος υποκριτής θα τολμούσε να δίνει μαθήματα ηθικής στους 300 και σε «όσους τους ενθαρρύνουν». Γιατί όσοι τους «ενθαρρύνουν» είναι πολύ απλά το πλατύτερο κίνημα αλληλεγγύης που είδαμε σ’ αυτή την χώρα απέναντι σε ένα τέτοιο αγώνα.
Η κυβέρνηση θα ήθελε πολύ να έχει απέναντι της μόνο τους 300 και την Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης που έχει συγκροτηθεί. Αλλά έχει απέναντι της
– τις σημαντικότερες οργανώσεις του συνδικαλιστικού κινήματος,
– το σύνολο της Αριστεράς, μαζικής και εξωκοινοβουλευτικής,
– μια μεγάλη μερίδα του καλλιτεχνικού και του πανεπιστημιακού κόσμου,
– διανοούμενους, καλλιτέχνες και συνδικάτα του εξωτερικού, 38 ευρωβουλευτές,
– Δημοτικά Συμβούλια με ομόφωνες αποφάσεις (Θεσσαλονίκη, Λάρισα, Ελληνικό, Κορυδαλλός, Μοσχάτο-Ταύρος κ.λ.π.)
– νεολαιίστικες οργανώσεις,
– και χιλιάδες απλούς ανθρώπους που πλαισιώνουν τις πορείες, τις διαμαρτυρίες, τις συναυλίες αλλά και την ίδια την Υπατία ενισχύοντας οικονομικά, προσφέροντας νερά ή πράγματα που χρειάζονται οι απεργοί κ.λ.π.
Όλοι αυτοί αταλάντευτα σέβονται τον αγώνα των απεργών πείνας και το δικαίωμα τους σε μια ζωή με δικαιώματα. Όλοι αυτοί εξοργίζονται από την γελοία απόπειρα του Ραγκούση να χτυπήσει και να ενοχοποιήσει το κίνημα αλληλεγγύης ως ανεύθυνο ή ακόμα ακόμα και "εγκληματικό". Κατανοούμε το άγχος τους να εκβιάσουν πρώτα και κύρια τους κυβερνητικούς συνδικαλιστές, δημ. συμβούλους, δημάρχους κ.λ.π. βάζοντας τους το δίλημμα «ή οι 300 ή η κυβέρνηση» και δηλώνουμε πως εμείς από την μεριά μας θα κάνουμε τα πάντα για να αποτύχουν.
Γιατί υπάρχουν… μετανάστες και απεργοί πείνας;
Δεν μπορούμε να αντισταθούμε στον πειρασμό και να μην απαντήσουμε και στο …μεγαλοφυές επιχείρημα Ραγκούση, ότι αν δοθούν χαρτιά και δικαιώματα στους 300 και ανοίξει η συζήτηση εν γένει για τα δικαιώματα των μεταναστών, πως «καράβια από τη Βόρεια Αφρική θα προσεγγίσουν λιμάνια της Κρήτης γεμάτα με χιλιάδες μετανάστες, οι οποίοι θα αρχίσουν απεργία πείνας»…
Πρώτον: οι μετανάστες και οι πρόσφυγες δεν φεύγουν από τις χώρες τους γιατί κάπου αλλού …δίνουν χαρτιά, αλλά γιατί οι χώρες τους είναι καταδικασμένες είτε από πολέμους, είτε από δικτατορίες, είτε από φτώχεια και καταλήστευση από τις μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις -άλλωστε και οι Έλληνες στο παρελθόν έγιναν μετανάστες ή πρόσφυγες ακριβώς για τους ίδιους λόγους. Ο κ. Ραγκούσης όμως έχει «κοντή» μνήμη…
Δεύτερον: οι εξεγέρσεις και τα κινήματα στην Β. Αφρική γίνονται ενάντια σε δικτάτορες που μέχρι χθες ήταν «σύντροφοι» με τον Γ. Ραγκούση, δηλ. ανήκαν στην ίδια Διεθνή (των σοσια-ληστών) που προεδρεύει ο αρχηγός του Ραγκούση, ο Γ. Παπανδρέου.
Τρίτον: οι απεργίες πείνας δεν γίνονται επειδή κάποιοι …βαρέθηκαν μέσα στο καράβι του ερχομού και σκέφτηκαν ότι είναι ένας καλός τρόπος να περάσουν την ώρα τους. Αλλά μόνο όταν δεν έχει αφεθεί κανένας άλλος δρόμος για να διεκδικηθούν στοιχειώδη δικαιώματα – είναι δηλαδή αποτέλεσμα της ανθρώπινης απελπισίας.
Μία μεγαλόψυχη προσφορά: καθεστώς ανοχής για 6 μήνες
Ο Γ. Ραγκούσης ανάμεσα σε όλα τα άλλα είπε πως για την κυβέρνηση αποτελεί μονόδρομο για τους 300 η εφαρμογή του νόμου 1907/2010 του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, ο οποίος προβλέπει ότι ύστερα από εισήγηση των αστυνομικών αρχών, μετανάστες μπορούν να παραμείνουν στη χώρα σε καθεστώς ανοχής για έξι μήνες λόγω ειδικών συνθηκών. Ας σταθούμε λίγο και σ’ αυτό…
Τι σημαίνει το «καθεστώς ανοχής»; Σημαίνει την παροχή από την συγκεκριμένη υπηρεσία του Υπ. Προστασίας του Πολίτη (Υπ.Προ.Πο) μια 6μηνης άδειας που παρέχεται μόνο με υπουργική απόφαση, εφόσον κριθεί πως ένας μετανάστης ή πρόσφυγας δεν μπορεί στην πραγματικότητα να απελαθεί, είναι δηλ. «μη απελάσιμος» («μη απελάσιμος» κρίνεται κάποιος του οποίου για παράδειγμα η αντίστοιχη πρεσβεία στην Ελλάδα δεν συνεργάζεται για την απέλαση).
Επί της ουσίας το «καθεστώς ανοχής» υποτάσσει τον συγκεκριμένο μετανάστη στις ορέξεις είτε της πρεσβείας του, είτε του κάθε φορά υπουργού. Από την Σκύλλα στην Χάρυβδη δηλαδή. Αν η πρεσβεία συνεργαστεί, τότε γίνεσαι αυτόματα απελάσιμος ανεξάρτητα από τους δεσμούς που έχεις αποκτήσει στην Ελλάδα. Ή αν ο υπουργός δεν βάλει την υπογραφή του στην ανανέωση του «καθεστώτος ανοχής», πάλι γίνεσαι απελάσιμος.
Οι 300 δεν ξεκίνησαν απεργία πείνας για να πάψουν να είναι όμηροι των εργοδοτών τους και να γίνουν όμηροι του κάθε πρέσβη ή του Παπουτσή σήμερα και όποιου άλλου αύριο. Οι 300 θέλουν ο κόπος τους και η δουλειά τους να οδηγεί στα ίδια δικαιώματα και στις ίδιες υποχρεώσεις που έχουμε όλοι οι Έλληνες εργαζόμενοι.
Και θα καλοδέχονταν να υπαχθούν σ΄ αυτό το καθεστώς μόνο υπό την προϋπόθεση ότι κάτι τέτοιο θα ήταν εγγυημένα προσωρινό, έτσι ώστε μετά να μπορούσαν να ορίζουν ανεξάρτητα την ζωή τους.
Ο καλός κύριος εισαγγελέας, Σπ. Μουζακίτης
Αρωγός της κυβέρνησης στην επίθεση της ενάντια στους 300 και η δικαιοσύνη για άλλη μια φορά. Ο εισαγγελέας εφετών Σπ. Μουζακίτης ζητά στο πόρισμα του την δίωξη του πρύτανη του Π. Αθηνών Θ. Πελεγρίνη, των 300 μεταναστών που είχαν προχωρήσει στην κατάληψη της Νομικής και 8 μελών της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης, για διατάραξη οικιακής ειρήνης και πρόκληση διακεκριμένων φθορών.
Τέτοια ταχύτητα σε μια πασιφανή προσπάθεια ποινικοποίησης ενός αγώνα, πραγματικά είναι να την θαυμάζει κανείς! Αλλά ας μην μας παρεξηγήσει κάποιος, είναι που συνηθίσαμε στις πολύχρονες έρευνες για τη Ζίμενς, το Βατοπέδι, και όλα τα σκάνδαλα, που ω, τι σύμπτωση πάντα καταλήγουν να τα βρίσκουν όλα «νόμιμα» και «ηθικά»!
Συνεχίζουμε
Για όλους τους πιο πάνω λόγους συνεχίζουμε και διεκδικούμε:
- Χαρτιά στους 300 απεργούς πείνας.
- Καμιά δίωξη, καμιά ποινικοποίηση του αγώνα των 300.
- Επανανομιμοποίηση όσων έχασαν τα χαρτιά τους από την κρίση και την ανεργία. Συνολική αποσύνδεση των αδειών παραμονής από τις συμβάσεις εργασίας, τα ένσημα και τα εισοδηματικά κριτήρια.
- Ολοκληρωτική αναθεώρηση του τρόπου παροχής ασύλου με βάση τις πραγματικές συνθήκες που επικρατούν στις χώρες απ’ όπου προέρχονται. Το 0,25% στους οποίους παρέχεται άσυλο αποτελεί προσβολή της νοημοσύνης (σ.σ. ο ευρωπαϊκός μ.ο. είναι στο 20-25%).
- Μονομερής άρνηση εφαρμογής της συνθήκης Δουβλίνο ΙΙ (ήδη σχεδόν 10 χώρες της ΕΕ δεν την εφαρμόζουν και δεν στέλνουν πρόσφυγες πίσω στην Ελλάδα – να μην την εφαρμόσουμε κι εμείς). Παροχή ταξιδιωτικών εγγράφων σε όσους θέλουν να φύγουν από την Ελλάδα.
- Όχι λεφτά για φράχτες, πλοία-φυλακές και καταστολή, αλλά για ανθρώπινους χώρους υποδοχής.
- Νέος γύρος νομιμοποίησης για τους χωρίς χαρτιά. Η συντριπτική τους πλειοψηφία καλύπτει πολλαπλά κριτήρια βιοτικών δεσμών με την χώρα (γλώσσα, χρόνια παραμονής, οικογένεια, εργασία κλπ.)
- Παραδειγματική τιμωρία όσων εργοδοτών εκμεταλλεύονται την ανάγκη ανθρώπων για εργασία. Μέτρα ενάντια στην φτώχεια και την ανεργία. Με 1 εκ. Έλληνες στην φτώχεια και την ανεργία και με μισό εκ. ανθρώπους χωρίς χαρτιά, χωρίς τέτοια μέτρα, θα μετατραπούμε σε ζούγκλα.
- Όχι λεφτά για τους τραπεζίτες-τοκογλύφους, αλλά λεφτά για τους ανέργους, την Παιδεία, την Υγεία, το περιβάλλον, το κράτος πρόνοιας, τις ανάγκες της κοινωνίας.
- Λεφτά από την ΕΕ και τις υπόλοιπες πλούσιες βιομηχανικά ανεπτυγμένες χώρες για πραγματική κι όχι υποκριτική βοήθεια στον 3ο κόσμο, για την ουσιαστική οικονομική ανάπτυξη αυτών των χωρών και το ξεπέρασμα της φτώχειας και της πείνας που κυριαρχούν, και που γεννούν μαζί με τους πολέμους και την έλλειψη δημοκρατικών δικαιωμάτων την προσφυγιά και τη μετανάστευση.
Αυτός είναι ο μόνος τρόπος να δοθεί λύση στο πρόβλημα της μαζικής μετανάστευσης και προσφυγιάς – κάθε άλλη πολιτική είναι υποκριτική και καταδικασμένη σε παταγώδη αποτυχία.
- Σύνδεση και κοινή πάλη με τα αριστερά, προοδευτικά, αντιρατσιστικά και εργατικά κινήματα σε όλη την Ευρώπη για να γίνουν τα πιο πάνω πραγματικότητα.
