Σχόλιο από το «Ξ»
Χτες κυκλοφόρησε διαδικτυακά ηλεκτρονική αφίσα με υπογραφές του ΝΑΡ και της Νεολαίας Κομμουνιστική Απελευθέρωση (νΚΑ- η νεολαία του ΝΑΡ), η οποία καλεί σε ψήφο στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, και η οποία στρέφεται με έναν απαράδεκτο και χυδαίο τρόπο ενάντια στο ΚΚΕ και τη ΛΑΕ.
Η αφίσα αναφέρεται στο ΚΚΕ και τη ΛΑΕ ως «Αριστερά του νόμου και της τάξης» και παρουσιάζει τον Παναγιώτη Λαφαζάνη με φόντο εθνικιστικά σύμβολα από τη μια και από την άλλη το Δημήτρη Κουτσούμπα σε μια φωτογραφία με παπάδες.
Φαίνεται ότι το μέτρο έχει χαθεί για τους συντρόφους και τις συντρόφισσες του ΝΑΡ και της νΚΑ. Ο κύριος εχθρός τους φαίνεται πως δεν είναι τα κόμματα του κατεστημένου, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ούτε ο μεταλλαγμένος ΣΥΡΙΖΑ, ούτε καν η Χρυσή Αυγή, αλλά η υπόλοιπη Αριστερά.
***
Ειδικά σε αυτή την περίοδο της διαρκούς υποχώρησης του κινήματος και της Αριστεράς. Ειδικά σε μια περίοδο απογοήτευσης και αποστράτευσης σημαντικών τμημάτων του κινήματος. Ειδικά ενόψει μιας εκλογικής αναμέτρησης όπου η Αριστερά δεν φαίνεται να έχει κάποια σημαντική δυναμική, την ίδια στιγμή που κατεβαίνει για μια ακόμα φορά πολυδιασπασμένη. Σε μια τέτοια περίοδο, αναρωτιέται κανείς σε τι αποσκοπεί αυτή η αφίσα και ποιον προσπαθεί να πείσει.
Είναι λοιπόν για τη νΚΑ και το ΝΑΡ η καταψήφιση της ΛΑΕ και του ΚΚΕ το πιο σημαντικό καθήκον αυτή τη στιγμή; Είναι για παράδειγμα πιο σημαντική από την καταψήφιση της Χρυσής Αυγής, για την οποία το ΝΑΡ και η νΚΑ δεν έβγαλαν αφίσα μια βδομάδα πριν τις εκλογές;
Το «Ξεκίνημα» δεν είναι ενάντια στην ανοικτή και δημόσια αντιπαράθεση πάνω στις απόψεις και τις θέσεις οποιουδήποτε κόμματος ή οργάνωσης της Αριστεράς. Αντίθετα, θεωρούμε ότι η δημόσια συζήτηση και αντιπαράθεση, η ανοικτή και ειλικρινής κριτική είναι απαραίτητες για να διακρίνονται οι διαφορές να διορθώνονται τα λάθη, και να μπορεί να καταλήγει με αυτό τον τρόπο, η Αριστερά και κατ’ επέκταση το κίνημα, στις πιο χρήσιμες θέσεις που βοηθούν να πάμε παραπέρα.
Έχουμε αρθρογραφήσει συχνά και έχουμε αντιπαρατεθεί δημόσια τόσο με τη ΛΑΕ ή δυνάμεις της ΛΑΕ όσο και με το ΚΚΕ. Έχουμε συχνά ασκήσει σκληρή κριτική και στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ αλλά και σε επιμέρους δυνάμεις της. Σε καμία όμως περίπτωση δεν υπαινιχθήκαμε ότι αυτές οι δυνάμεις ανήκουν στο απέναντι στρατόπεδο επειδή διαφωνούμε μαζί τους.
***
Η αφίσα του ΝΑΡ και της νΚΑ κάνει ακριβώς αυτό.
Με πολύ μεγάλη ευκολία κατατάσσει κόσμο που έχει αγωνιστεί και έχει αντιμετωπίσει ξύλο, δακρυγόνα και συλλήψεις, στην απέναντι πλευρά. Οπτικοποιεί την κριτική της με χυδαίο τρόπο ταυτίζοντας το ΚΚΕ με τους παπάδες και τη ΛΑΕ με τους «Σπαρτιάτες» σαν να μην υπάρχει τίποτα άλλο σε αυτά τα κόμματα και σαν να αρκεί μια φωτογραφία για να ξεμπερδεύεις μαζί τους. Και αναγάγει την ΑΝΤΑΡΣΥΑ ως τη μόνη «καθαρή» δύναμη της Αριστεράς, την ώρα μάλιστα που η ίδια η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει πολύ σοβαρά εσωτερικά προβλήματα και κατεβαίνει με διαφορετικά ψηφοδέλτια σε πολλούς δήμους (πχ Αθήνας, Θεσσαλονίκης, κα).
Θα μπορούσε να πει κάποιος, «εντάξει, μια αφίσα ήταν». Και φυσικά όλες οι δυνάμεις της Αριστεράς κάνουν λάθη. Το πρόβλημα όμως είναι στη λογική που βρίσκεται πίσω από αυτή την αφίσα, και που την έχουμε δει κατ’ επανάληψη σε δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και στον τρόπο που προσεγγίζουν τις συνεργασίες. Η λογική δηλαδή ότι «οι άλλες δυνάμεις της Αριστεράς είναι ο μεγαλύτερος εχθρός μας», και γι’ αυτό αρνούμαστε να συνεργαστούμε. Και αυτή η λογική δεν είναι κάτι νέο. Οι ρίζες της μπορούν να αναζητηθούν στην θεωρία του «σοσιαλφασισμού» που εισήγαγαν τα Κομμουνιστικά Κόμματα τη δεκαετία του ’30, λέγοντας ότι οι Σοσιαλδημοκράτες είναι «δίδυμα αδέλφια» με τους φασίστες. Τις ιστορικές συνέπειες αυτής της στάσης μπορούμε σήμερα να τις δούμε καθαρά. Αν όλη η Αριστερά ένωνε τις δυνάμεις της στο μεσοπόλεμο θα μπορούσε να σταματήσει τους Ναζί. Δεν το έκανε όμως και οδηγηθήκαμε στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο…
***
Η λογική αυτή χαρακτηρίζει δυστυχώς όχι μόνο την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αλλά πολύ χειρότερα και το ΚΚΕ. Αυτή η προσέγγιση, σήμερα, κινδυνεύει να θέσει σε κίνδυνο τις περιορισμένες αλλά σημαντικές ενωτικές προσπάθειες που βρίσκονται σε εξέλιξη το χώρο της επαναστατικής Αριστεράς.
Για να μπορέσουν να προχωρήσουν ενωτικά εγχειρήματα στις γραμμές της Αριστεράς και των κινημάτων χρειάζεται η λογική του «εμφυλίου» μέσα στην Αριστερά να ηττηθεί. Οι διαφορές είναι υπαρκτές και φυσικά είναι καλό να συζητιούνται ανοιχτά. Όμως χρειάζεται ισορροπία: να ξέρουμε ποιος είναι ο ταξικός εχθρός και να επικεντρώνουμε, σαν Αριστερά, τον αγώνα μας εναντίον του. Και στη συνέχεια, με ισορροπία, να συζητάμε τις μεταξύ μας διαφορές.
***
Θεωρούμε ότι το ΝΑΡ και η νΚΑ πρέπει να αποσύρουν την αφίσα, διορθώνοντας έστω και με καθυστέρηση αυτό το σοβαρό λάθος τους.
