Του Παναγιώτη Βογιατζή
Διάβασα τη συνέντευξη του κ. Διαλεγμένου(*) στο «7» της Κ. Ε. της 7ης Νοεμβρίου και μου σηκώθηκε η τρίχα κάγκελο. Φυσικά δεν είναι η πρώτη φορά που το παθαίνω αλλά ο κ. Διαλεγμένος ξεπέρασε κάθε όριο αντοχής μου, οπότε αποφάσισα να γράψω τα παρακάτω και να τα στείλω ως απάντηση στο έντυπο που φιλοξένησε τη συνέντευξη. Ωστόσο, το εν λόγω έντυπο αρνήθηκε (σιωπηλά) να τη δημοσιεύσει και – το κυριότερο – δεν είδα πουθενά κάποιου είδους απάντηση στο παραλήρημά του από τη διανόηση της χώρας μας (**). Πιστεύω ακράδαντα ότι τέτοιες απόψεις δεν πρέπει να περνάνε απαρατήρητες ούτε αναπάντητες, πολύ περισσότερο όταν προέρχονται από έναν άνθρωπο «των τεχνών», τρομάρα του. (Ολόκληρη η συνέντευξη εδώ: http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=220331 )
Ο κ. Διαλεγμένος, που «δεν ψηφίζει εδώ κι 25 χρόνια», (πρώτο κατόρθωμα), τα έχει υποτίθεται με το πολιτικό σύστημα κι αυτούς που κυβερνούν. Μεγάλη δουλειά θα μου πείτε. Το 80% του κόσμου τα ίδια λέει. Ναι, αλλά ο κ. Διαλεγμένος κουβαλάει μαζί του μαχαίρι (δεύτερο κατόρθωμα), κι άμα δει λέει μπροστά του πολιτικό που έχει κυβερνήσει, δεν ξέρει κι αυτός τι θα του κάνει. Βέβαια, φαντάζομαι ότι θα έχει συναντήσει πολλές φορές τέτοιους πολιτικούς, αλλά φαίνεται ότι πηγαίνουν στα θέατρα όπου παίζει ή παίζονται έργα του μεταμφιεσμένοι.
Τέλος πάντων, μάλλον μπερδεύτηκα. Το μαχαίρι δεν το ‘χει μαζί του για τους πολιτικούς, αλλά για τους ξένους που έχουν γεμίσει τη χώρα και ευθύνονται για όλα μας τα δεινά. Και οι οποίοι πρέπει λέει να φύγουν όλοι. Όλοι; Όλοι! Νόμιμοι, παράνομοι, όλοι ίδιοι είναι (λέει). Γιατί παίρνουν τις δουλειές των Ελλήνων. Βέβαια, αυτά δεν τα λέει γιατί είναι ρατσιστής. Όοχι. Τα λέει επειδή αγαπάει τη χώρα του. Μάλιστα. Τώρα τι σόι «αγάπη» για τη χώρα του έχει, τη στιγμή που παραδέχεται ότι «έχει πάρει σε δουλειές του Αλβανούς», τι να σας πω; Φαίνεται πως άλλο η πατρίδα κι άλλο (σπουδαιότερο) η τσέπη. Για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης, μπορώ να σας βεβαιώσω ότι αυτοί που έχουν τις ακριβώς αντίθετες απόψεις δεν θα έπαιρναν ποτέ στη δουλειά τους κάποιον με (ας πούμε) τατουάζ τον αγκυλωτό σταυρό, ακόμα κι αν προσφερόταν να δουλέψει τζάμπα.
Αλλά θα τον έχουν δασκαλέψει φαντάζομαι οι φίλοι του (που θα τους δούμε παρακάτω).
Οι οποίοι φίλοι του ανήκουν στην αδάμαστη γενιά των αδάμαστων Ελλήνων. Διότι, κατά τον κ. Διαλεγμένο, που, να μην τα ξαναλέμε, δεν είναι ρατσιστής, οι Έλληνες είναι αδάμαστη φυλή. Τώρα, πώς είναι δυνατόν αυτή η αδάμαστη φυλή να διαλέγει για ηγέτες της αυτά τα σιχαμερά όντα που την κυβερνούν τόσες δεκαετίες, δεν ξέρω. Υποψιάζομαι πως είναι δάκτυλος των Νεφελίμ, αλλά δεν μπορώ να πάρω και όρκο.
Βέβαια αυτά είναι θεωρίες, ενώ ο κ. Διαλεγμένος, πρακτικός άνθρωπος, αν και καλλιτέχνης, μας δίνει συγκεκριμένα παραδείγματα περί του αδάμαστου των Ελλήνων: Είδε λέει στο τρένο ένα κορίτσι να έχει τρία κινητά! (Θα είχε κι άλλα, αλλά ας όψονται οι ξένοι που μας παίρνουν τις δουλειές). Και έχει ένα φίλο «που κάλυψε την πισίνα του με τάβλες και γκαζόν για να μην φαίνεται από το ελικόπτερο». Εμ βέβαια λέει! Αφού το κράτος μας πίνει το αίμα σε φόρους και εισφορές, θα το κλέψουμε κι εμείς με τις τάβλες. Αναρωτήθηκε ποτέ ο οξυδερκής και έχων για όλα άποψη κ. Διαλεγμένος, γιατί να καταφύγει σ’ αυτά τα κόλπα το φιλαράκι του άμα πλήρωνε τους φόρους και τις εισφορές του; Το κακό το μάτι φοβήθηκε;
Κι έκατσε ποτέ να σκεφτεί την πιθανότητα η ρίζα του κακού να βρίσκεται ακριβώς σ’ αυτά τα παραδείγματα που μας ανέφερε; Ότι δηλαδή οι κυβερνώντες δεν είναι τίποτε άλλο παρά τα πειθήνια όργανα των πολυεθνικών που φούσκωσαν με τρία κινητά την κοπελίτσα και των παράσιτων που πλουτίζουν σε βάρος της κοινωνίας; Δύσκολα πράγματα θα μου πείτε. Γιατί τι να σου κάνει ένα μαχαίρι σ’ αυτή την περίπτωση. Ενώ για τους ξένους…
___________________
