Άρθρο της Σύνταξης από το νέο τεύχος του «Ξ», 476, 28 Ιούνη – 12 Ιούλη, που κυκλοφορεί
Η απόφαση του Γιούργκρουπ της 21ης Ιούνη χαιρετίστηκε με πανηγυρισμούς από όλους όσους έλαβαν μέρος στην τελική συμφωνία. Ο Τσίπρας, μιλώντας στους χρηματιστές του Citi του Λονδίνου μερικές μέρες αργότερα είπε:
«Η απόφαση του Eurogroup συνιστά αποκατάσταση της αξιοπιστίας της χώρας και θέτει τις βάσεις για τη σταθερή και βιώσιμη έξοδο στις αγορές».
Ενώ ο επικεφαλής του Eurogroup ο Μάριο Σεντένο, δήλωσε:
«Η Ελλάδα, μαζί με την Ιρλανδία, την Ισπανία, την Κύπρο και την χώρα μου, την Πορτογαλία, εντάσσεται στην ομάδα των χωρών της Ευρωζώνης που άλλαξαν την πορεία των οικονομιών τους και στέκονται και πάλι στα πόδια τους»
Στον αντίποδα, η γνωστή βρετανική οικονομική εφημερίδα Φαϊνάνσιαλ Τάιμς, έγραψε:
«Η ηχηρή διακήρυξη της ευρωζώνης ότι η τελευταία συμφωνία αποτελεί το τέλος της κρίσης [της Ελλάδας] μπορεί συνεπώς να αγνοηθεί».
Είναι φανερό πως οι απόψεις διίστανται. Τμήματα του διεθνούς κεφαλαίου δεν είναι καθόλου πεισμένα ότι μπορούμε να μιλάμε για το τέλος της ελληνικής κρίσης χρέους.
Η απόφαση
Τα ουσιαστικά σημεία της απόφασης του Eurogroup είναι ότι η Ελλάδα «βγαίνει μεν από το Μνημόνιο», αλλά:
- Θα έχει «ενισχυμένη μεταμνημονιακή εποπτεία», δηλαδή θα έρχονται κάθε τρίμηνο(!) κλιμάκια των θεσμών που θα ελέγχουν την πορεία της οικονομίας και των μέτρων που εφαρμόζονται. Η Ελλάδα θα συνεχίσει να βρίσκεται υπό καθεστώς επιτροπείας λοιπόν.
- Θα συνεχίσουν να εφαρμόζονται σκληρά μέτρα λιτότητας, κατ’ αρχήν τα «ματωμένα» πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ μέχρι το 2022 και στη συνέχεια, 2,2% κατά μέσο όρο μέχρι το… 2060(!) για την αποπληρωμή του χρέους.
- Η ελληνική κυβέρνηση θα συνεχίζει να εφαρμόζει όλα τα μέτρα λιτότητας που συμφωνήθηκαν στα προγράμματα που «λήγουν», όπως είναι η περικοπή των συντάξεων από τις αρχές του 2019, η μείωση του αφορολόγητου στα 5.500 ευρώ από τις αρχές του 2020, το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου με στόχο 14 δισ. ευρώ μέχρι το 2060 κοκ. Με άλλα λόγια λιτότητα διαρκείας.
Σε αντάλλαγμα, οι δανειστές συμφώνησαν σε μια «ελάφρυνση χρέους»: θα γίνει επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής ενός μεγάλου μέρους των δανείων για 10 χρόνια και θα δοθεί μια παράταση της περιόδου χάριτος για άλλα 10. Ακόμα, θα «βοηθήσουν» με ένα ακόμη δάνειο ώστε να δημιουργηθεί ένα «μαξιλάρι ασφαλείας» συνολικού ύψους 24,1 δισ. ευρώ, που θα χρησιμοποιηθεί για την εξυπηρέτηση του χρέους «σε περίπτωση ανάγκης».
Τι σημαίνει για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα
Η συμφωνία της μερικής μείωσης του χρέους μέσω της επιμήκυνσης του χρόνου αποπληρωμής, είχε συμφωνηθεί βέβαια από την Τρόικα, από το 2012, επί κυβέρνησης Σαμαρά. Βέβαια στην πράξη τέθηκε σε εφαρμογή από την τωρινή κυβέρνηση η οποία μπορεί έτσι να πανηγυρίζει για την «επιτυχία»…
Από την άλλη, αυτό που μετράει περισσότερο για τα λαϊκά στρώματα είναι ότι τα τελευταία δύο χρόνια η οικονομία έχει μπει σε φάση ανάκαμψης – περιορισμένης βέβαια αλλά υπαρκτής. Αυτό από τη μια σημαίνει κάποια μικρή μείωση της ανεργίας κι από την άλλη βοηθά την κυβέρνηση, μέσα από το φορολογικό ξεζούμισμα της κοινωνίας (που όχι μόνο θα συνεχιστεί αλλά θα ενταθεί με τη μείωση του αφορολόγητου από το 2020!) να αποκτά τα τεράστια πρωτογενή πλεονάσματα των τελευταίων δυο χρόνων. Από αυτά τα «υπερπλεονάσματα» λιτότητας περισσεύουν κάποια ποσά που η κυβέρνηση μετατρέπει σε «κοινωνική πολιτική» με στόχο να κερδίσει κάποια εκλογική υποστήριξη. Αυτό είναι το συνολικό σχέδιο της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ για να επιβιώσει και να ελπίζει πως θα τα πάει καλά στις επερχόμενες γενικές εκλογές.
Η γενική εικόνα βέβαια δεν αλλάζει. Η τεράστια πτώση του βιοτικού επιπέδου την τελευταία 10ετία, δεν θα αποκατασταθεί από κάποια «επιδόματα» από τα υπερ-πλεονάσματα. Το μόνο σίγουρο πίσω από όλο αυτό το σκηνικό είναι ότι υπάρχει προγραμματισμένη από τώρα λιτότητα μέχρι το 2060!
Πριν στεγνώσει το μελάνι…
Το πραγματικό σκάνδαλο είναι ότι παρόλη αυτή την λιτότητα η ίδια η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν είναι σίγουρη ότι το 2060 θα έχει λυθεί το πρόβλημα του χρέους!!
Αυτό φανερώνει η έκθεση βιωσιμότητας του χρέους που ετοίμασε η ΕΕ και παρουσίασε τέσσερις μέρες μετά τη συμφωνία του Eurogroup, στις 25 Ιούνη! Σύμφωνα μ’ αυτήν, προτού παρθούν τα (αναφερόμενα πιο πάνω) μέτρα ελάφρυνσης του χρέους, το 2060 το χρέος θα ήταν στο 124.9% του ΑΕΠ, ενώ μετά τα μέτρα θα πέσει στο 96,8% του ΑΕΠ.
Έτσι, μετά από συνολικά δάνεια 288,7 δισ. ευρώ, και μετά από 50 χρόνια λιτότητας το χρέος θα παραμένει κοντά στο 100% του ΑΕΠ – λίγο πιο κάτω δηλαδή από ότι ήταν πριν ξεσπάσει η κρίση του 2008!!
Αυτό, όμως, είναι το αισιόδοξο σενάριο!
Σύμφωνα με το δυσμενές σενάριο της Κομισιόν, είναι πιθανό ο μέσος όρος αύξησης του ΑΕΠ από το 2022 και μετά και μέχρι το 2060, να μην ξεπεράσει το 1% σε ετήσια βάση! 1% ανάπτυξη του ΑΕΠ σε ετήσια βάση, για να ξέρουμε για τι μιλάμε, σημαίνει στασιμότητα της οικονομίας για όλη αυτή την περίοδο των 40 χρόνων! Ένας δηλαδή ατέλειωτος εφιάλτης για τα λαϊκά στρώματα! Σ’ αυτή την περίπτωση το χρέος θα ξεφύγει και πάλι εκτός ελέγχου! Και πάνω σ’ αυτή τη βάση η Κομισιόν δεσμεύτηκε να επανεξετάσει το θέμα του χρέους ξανά το 2032!
Αυτός είναι ο καπιταλισμός και αυτό το μέλλον που ετοιμάζει για δυο γενιές Ελλήνων εργαζομένων και νεολαίων!
