Κατά την βράβευσή της με χρυσή σφαίρα, η Όπρα Γουίνφρεϊ έβγαλε έναν πολύ δυναμικό λόγο σε σχέση με την καταπίεση που υφίστανται οι γυναίκες και με αναφορά στον ομαδικό βιασμό μίας Αφροαμερικανής εργάτριας από έξι λευκούς άντρες το 1944. Τόσο το παρευρισκόμενο κοινό, όσο και ο κόσμος που παρακολουθούσε την τελετή από το σπίτι, ενθουσιάστηκαν με την δυναμικότητα και την αυτοπεποίθηση του λόγου της.
Το κλίμα βέβαια ήταν έτσι κι αλλιώς μπαρουτιασμένο, αφού η τελετή των Χρυσών Σφαιρών έγινε στον απόηχο του σκανδάλου Γουάινσταϊν, με τις γυναίκες ηθοποιούς, σκηνοθέτριες, κλπ να έχουν συμφωνήσει να ντυθούν στα μαύρα καταγγέλλοντας με αυτόν το συμβολισμό την καταπίεση και την σεξουαλική παρενόχληση που έχουν υποστεί όλα τα προηγούμενα «λαμπρά» χρόνια του Χόλιγουντ.
Το «καλό χαρτί» των Δημοκρατικών
Ο πύρινος λόγος της Όπρα λοιπόν, υπήρξε η αφορμή για να αναζωπυρωθεί και να φουντώσει η συζήτηση για το ενδεχόμενο η Όπρα να είναι η υποψήφια των Δημοκρατικών στις εκλογές του 2020. Ήδη στις πρώτες δημοσκοπήσεις φαίνεται να προηγείται του Τραμπ, που πέρα από όλα τα υπόλοιπα στραβά του, είναι ανοιχτά σεξιστής και μισογύνης και έχει προκαλέσει οργή σε γυναίκες όλων των κοινωνικών ομάδων και φυλών.
Έτσι, η Όπρα Γουίνφρει, έχοντας ένα πολύ δύσκολο και θλιβερό παρελθόν που δυστυχώς συνοδεύει κάθε μαύρη φτωχή γυναίκα στην Αμερική, φαίνεται να αποτελεί ένα καλό χαρτί για τους Δημοκρατικούς, που ψάχνονται για τη ρεβάνς μετά την κατραπακιά που έφαγε η Χίλαρι Κλίντον στις τελευταίες εκλογές.
Η Όπρα μπορεί σήμερα να είναι η πιο πλούσια Αφροαμερικανή γυναίκα του 20ου αιώνα, αλλά το παρελθόν της προκαλεί συμπάθεια, και αυτό θέλουν να εκμεταλλευτούν οι Δημοκρατικοί.
Η επαναφορά του αμερικάνικου ονείρου
Το παρελθόν και το παρόν της Όπρα χρησιμοποιούνται για να ξαναζωντανέψουν το αμερικάνικο όνειρο, της χώρας των ευκαιριών, όπου όλοι/ες μας μπορούμε να πετύχουμε στην ζωή μας αρκεί να έχουμε μεγάλη θέληση, να βάζουμε στόχους και να αναπτύσσουμε τα ταλέντα μας. Αυτό αποτελεί βέβαια ξεκάθαρη προπαγάνδα, μια και οι ΗΠΑ είναι από τις χώρες με την μεγαλύτερη ανισότητα στον δυτικό κόσμο, καθώς και με την 2η χειρότερη επίδοση στην κοινωνική κινητικότητα (αυτοί που μπορούν να γίνουν από φτωχοί πλούσιοι) στις πιο ανεπτυγμένες χώρες.
Τα ελάχιστα παραδείγματα των παιδιών της εργατικής τάξης που πλούτισαν, χρησιμοποιούνται σαν άλλοθι για το σύστημα, ότι αν παραμένεις φτωχός δεν φταίει ότι το παιχνίδι είναι στημένο εναντίον σου, αλλά ότι δεν δούλεψες αρκετά και μεθοδικά προς τους στόχους σου. Παράλληλα, δίνουν και μία στρεβλή προοπτική για την εργατική τάξη: ο τρόπος για να ξεφύγεις από την φτωχική ζωή σου, δεν είναι οι αγώνες, ο συνδικαλισμός, η συλλογικότητα, αλλά το να γίνεις η επόμενη «Όπρα» ή ο επόμενος «Στιβ Τζομπς» και να σώσεις τον εαυτό σου και μόνο.
Το μήνυμα στις εκπομπές της Όπρα είναι βασικά αυτό: πως «δεν πρέπει να παραπονιόμαστε για τις κοινωνικές συνθήκες, αλλά να εστιάζουμε στις ατομικές δυνατότητες του καθένα να ανέβει στην κορυφή».
Μήπως δεν είχαν τρόπο να νικήσουν τον Τράμπ;
Το Δημοκρατικό Κόμμα αναζητάει διακαώς μία υποψηφιότητα που θα μπορεί να του εξασφαλίσει την νίκη στις επόμενες εκλογές. Ταυτόχρονα όμως, επειδή είναι κόμμα του κατεστημένου, δεν θέλει να ξεφύγει από την πεπατημένη. Γιατί μπορεί σήμερα τα ΜΜΕ να πανηγυρίζουν ότι στο πρόσωπο της Όπρα έχουν βρει πιθανά μία ισχυρή αντίπαλο κατά του Τραμπ, πριν τις εκλογές του 2016 όμως, είχε υπάρξει και άλλος άξιος αντίπαλος του Τραμπ, που οι δημοσκοπήσεις έδειχναν ότι σε περίπτωση που κατέβαινε με τους Δημοκρατικούς απέναντί του, θα κέρδιζε.
Αυτός δεν είναι άλλος από τον Μπέρνι Σάντερς, που μπορεί να αποτελούσε εγγύηση για τη νίκη των Δημοκρατικών, το κατεστημένο των Δημοκρατικών όμως δεν ένιωθε ότι υπάρχει εγγύηση πως θα ακολουθούσε τις πολιτικές των προκατόχων του. Αντιθέτως, με θέσεις όπως την ανάγκη μιας πολιτικής επανάστασης ενάντια στους δισεκατομμυριούχους, προσδιορίζοντας τον εαυτό του ως σοσιαλιστή και αρνούμενος χρηματοδότηση από τις μεγάλες επιχειρήσεις, ο Σάντερς φάνταζε περισσότερο απειλητικός, παρά υποστηρικτικός των Δημοκρατών και του συστήματος! Αυτό είχε εξάλλου σαν αποτέλεσμα τη «στημένη» εκλογική νίκη της Χίλαρι απέναντι στον Σάντερς για το χρήσμα των Δημοκρατικών! Η «προοδευτική» Όπρα βέβαια, σε αυτή την αντιπαράθεση, στήριξε την Χίλαρι, που αποτελούσε την κεντρική επιλογή του κατεστημένου…
Σε αντίθεση με τον Σάντερς, η Όπρα είναι άξιο και ελεγχόμενο παιδί του συστήματος, αφού πλέον έχει περάσει στην άλλη όχθη, με τεράστια περιουσία, δικιά της εταιρία παραγωγής και καμία επαφή με την εργατική τάξη και ας προήλθε από αυτήν. Γιατί αλήθεια, πόσο κοντά στους/ις εργαζόμενους/ες μπορεί να νιώθει κάποια με περιουσία κοντά στα 3 δις και με άριστες σχέσεις με την αμερικάνικη ελίτ;
Υποκρισία
Την ίδια ώρα, ακόμα πιο αποκαλυπτικό για το τί πρεσβεύει, είναι οι φωτογραφίες που (επανα)κυκλοφορούν τις τελευταίες μέρες, με την Όπρα να αγκαλιάζεται τόσο με τον Τραμπ, όσο και με τον Γουάινσταϊν. Πίσω από τις φωτογραφίες βλέπουμε ξεκάθαρα την υποκρισία των εκπροσώπων της αστικής τάξης, που κάνουν μεταξύ τους «μπίζνες» και διατηρούν λυκοφιλίες. Η ξαφνική «πρεμούρα» της Όπρα ενάντια στον Τραμπ και στον Γουάινσταϊν, έχει περισσότερο να κάνει με τον αναβρασμό και τα κινήματα που βρίσκονται σε ανάπτυξη την τελευταία περίοδο στις ΗΠΑ.
Γιατί, ο πιο πετυχημένος τρόπος για να καταστείλεις ένα κίνημα που αναπτύσσεται, είναι να καταφέρεις να το ελέγξεις! Έτσι, απέναντι στην οργισμένη με το σύστημα κοινωνία, «πετάς» την υποψηφιότητα της πρώην φτωχής Όπρα, απέναντι στο γυναικείο κίνημα «πετάς» μία μαύρη γυναίκα που έχει κακοποιηθεί σεξουαλικά. Μία γυναίκα ζάμπλουτη, που από οποιαδήποτε θέση εξουσίας θα υπερασπιστεί την τάξη της και μία γυναίκα που τελικά αυτό που περνάει τόσα χρόνια μέσα από τις εκπομπές της στην κοινωνία είναι ότι η ζωή και το μέλλον του καθένα και της καθεμίας εξαρτάται μόνο από τις επιλογές του/της, από τον εσωτερικό του/της κόσμο και από τις θετικές σκέψεις! Απομονωτισμός, εσωστρέφεια και ατομικό συμφέρον λοιπόν, αν θέλετε να δείτε καλύτερο μέλλον!
Γίνεται να μην μπουν στον πειρασμό οι Δημοκρατικοί να την σκεφτούν σαν την επόμενη υποψήφια τους; Αφού τους προσφέρει τρόπο να «απορροφήσουν» τις πιέσεις της κοινωνίας από τα αριστερά και από τα κάτω, και να τις στρέψουν προς την ενίσχυση του συστήματος τους!
Ο αστικός φεμινισμός της Όπρα
Για την εργατική τάξη όμως μια τέτοια υποψηφιότητα δεν έχει να προσφέρει τίποτα. Ο «φεμινισμός» της Όπρα ξεκινάει με χρηματικές δωρεές και φιλανθρωπίες (είναι η νέα μόδα στους αστούς τελευταία) και τελειώνει σε έναν δυνατό λόγο. Ο φεμινισμός που χρειάζονται οι εργαζόμενες, φτωχιές, μετανάστριες γυναίκες της Αμερικής πρέπει να έχει τα χαρακτηριστικά της μαζικότητας, των κοινών αγώνων και της αλληλεγγύης, της σύνδεσης με τα υπόλοιπα εργατικά και κοινωνικά κινήματα. Οι πολιτικές που στηρίζει η Όπρα (η οποία στήριξε ανοιχτά τους Δημοκρατικούς και τον Ομπάμα τα προηγούμενα χρόνια) είναι αυτές που κάνουν την αστική τάξη πλουσιότερη και την εργατική τάξη να μην έχει πρόσβαση στα στοιχειώδη, όπως σε δημόσιο σύστημα υγείας.
Και μπορεί η ενδεχόμενη υποψηφιότητα της να προκάλεσε σε ένα κομμάτι της κοινωνίας ενθουσιασμό, αλλά αυτό οφείλεται για μία ακόμα φορά στο ότι η Όπρα αποτελεί το μικρότερο κακό (πράγμα εύκολο με αντίπαλό της τον Τραμπ) αλλά και στην έλλειψη μαζικής αριστεράς στις ΗΠΑ.
Όμως, δεν αρκεί να είναι κανείς μαύρος για να παλεύει για τα δικαιώματα των μαύρων (όπως αποδείχτηκε με τον Ομπάμα επί της προεδρίας του οποίου είχαμε την κορύφωση της κρατικής καταστολής απέναντι στις μειονότητες). Ούτε αρκεί να είναι κάποια γυναίκα για να μάχεται για τα δικαιώματα των γυναικών (όπως καθημερινά αποδεικνύουν η Μέρκελ, η Λαγκάρντ κτλ).
Η εργατική τάξη στις ΗΠΑ μέσα από τους αγώνες θα βγάλει τα απαραίτητα συμπεράσματα απέναντι στα δύο κόμματα του κατεστημένου και στον ρόλο τους, και θα παλέψει να βρει τον τρόπο να ξεπεράσει τις «τρικλοποδιές» που στήνει το σύστημα για να την αποπροσανατολίσει.
