Επιμέλεια άρθρου του Tohil Delgado από το site της CWI, www.socialistworld.net
https://www.facebook.com/teleSUR/videos/10155093304616179/
Στις 15 Δεκεμβρίου μία τεράστια κινητοποίηση της αργεντίνικης κοινωνίας έβαλε την κυβερνητική συμμαχία του Μαουρίσιο Μάκρι στη γωνία. Την μέρα που το Κογκρέσο έπρεπε να εγκρίνει την συνταξιοδοτική αντιμεταρρύθμιση –ένα νέο χτύπημα ενάντια στις συντάξεις στα πλαίσια της γενικής αντεργατικής επίθεσης της κυβέρνησης– ο πρόεδρος του αναγκάστηκε να διαλύσει τη συνεδρίαση και να αναβάλει την σχεδιασμένη ψηφοφορία λόγω της τεράστιας διαδήλωσης έξω από τις πόρτες του κοινοβουλίου!
Η δεξιά κυβέρνηση Μάκρι προσπάθησε να σταματήσει τις μαζικές διαμαρτυρίες με σκληρή καταστολή. 3.000 αστυνομικοί με πλαστικές σφαίρες, δακρυγόνα και αντλίες νερού («αύρες») προσπάθησαν να διαλύσουν τη συγκέντρωση.
Παρόλα αυτά οι μάζες δεν λύγισαν και χιλιάδες εργάτες και νέοι άνθρωποι που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα των οργανώσεων της Αριστεράς και των συνδικάτων συνέχισαν τη διαμαρτυρία!
Μέσα στο προστατευμένο από το στρατό Κογκρέσο οι αδιάκριτοι πυροβολισμοί των αστυνομικών με πλαστικές σφαίρες ακουγόντουσαν ξεκάθαρα. Υπήρχαν εντολές να καταστέλλεται οτιδήποτε κινείται.
Αρκετοί βουλευτές του Αριστερού Εργατικού Μετώπου, οι οποίοι ήταν στους δρόμους και συμμετείχαν στο πλευρό των διαδηλωτών, έπρεπε να μεταφερθούν στο νοσοκομείο του Κογκρέσου λόγω αναπνευστικών προβλημάτων από τα δακρυγόνα και το ξύλο που έφαγαν. Την ίδια στιγμή, πράκτορες της ασφάλειας έβγαζαν φωτογραφίες τους ακτιβιστές που διαμαρτύρονταν οργισμένα μπροστά στο κοινοβούλιο και απαιτούσαν την ακύρωση της ψηφοφορίας.
Το επίπεδο της αγριότητας της καταστολής φαίνεται και από το γεγονός ότι ξύλο έφαγαν και συγγενείς των ναυτικών του υποβρυχίου «ARA San Juan» (που εξαφανίστηκε στις 15 Νοεμβρίου) και που είχαν καλεστεί εκείνη τη μέρα στο Κογκρέσο!
Πολλοί δημοσιογράφοι επίσης δέχτηκαν την καταστολή της αστυνομίας την ώρα που προσπαθούσαν να κάνουν τη δουλειά τους και κάποιοι έχουνε φωτογραφικό υλικό που δείχνει ότι μετά το τέλος της διαμαρτυρίας μία μεγάλη ομάδα μοτοσικλετιστών της αστυνομίας εφόρμησε επάνω σε δεκάδες ανθρώπους για να τους συλλάβει την ώρα που ειρηνικά αποχωρούσαν από το χώρο.
Ο αγώνας θα συνεχίσει
Όταν ο Μαουρίσιο Μάκρι, στις τοπικές και περιφερειακές εκλογές του περασμένου Οκτώβρη, κέρδισε τις 13 από τις 24 περιφέρειες της χώρας, σχολιαστές έπαιρναν σαν δεδομένο ότι η Αργεντινή μπαίνει σε μία νέα και σταθερή εποχή κυριαρχίας των δεξιών πολιτικών. Οι νέες αντεργατικές μεταρρυθμίσεις, οι οποίες υποτίθεται θα περνούσαν χωρίς ιδιαίτερη αντίσταση, ανακοινώθηκαν μαζί με τους πανηγυρισμούς για τη Σύνοδο του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου στο Μπουένος Άιρες. Μία Σύνοδο την οποία η κυβέρνηση Μάκρι έλπιζε να χρησιμοποιήσει για να εξασφαλίσει σημαντικές επιχειρηματικές συμφωνίες για την άρχουσα τάξη της Αργεντινής και την ίδια στιγμή να παρουσιάσει τον εαυτό της σαν την ηπειρωτική ηγετική δύναμη του «νόμου και της τάξης».
Όμως, δεν κατάφερε να κρύψει τις μαζικές κοινωνικές διαμαρτυρίες που έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια της Συνόδου, τσαλακώνοντας έτσι την εικόνα της. Την ίδια στιγμή, οι «σημαντικές επιχειρηματικές συμφωνίες» στις οποίες έλπιζαν οι καπιταλιστές δεν προχώρησαν.
Τα ΜΜΕ προσπάθησαν να αποφύγουν τους παραλληλισμούς με τις ιστορικές διαμαρτυρίες του Δεκέμβρη πριν από 15 χρόνια που προκάλεσαν την πτώση πέντε προέδρων σε μία περίοδο μερικών βδομάδων.
Το φάντασμα του «Αργεντινάζο» μπορεί εύκολα να στοιχειώσει μία κυβέρνηση η οποία παρότι είχε πρόσφατα σημαντική υποστήριξη στα γκάλοπ βρέθηκε αντιμέτωπη με το τεράστιο κίνημα των τελευταίων ημερών κι έτσι μπορεί να δει αυτήν την υποστήριξη να εξανεμίζεται γρήγορα.
Όπως και στην περίπτωση του Ραχόι στην Ισπανία, η δύναμη της κυβέρνησης Μάκρι συνδέεται άμεσα με την άρνηση της γραφειοκρατίας των συνδικάτων και των κομμάτων της αντιπολίτευσης να οργανώσουν ένα μεγάλο κίνημα σε συνδυασμό με γενική απεργία ενάντια στα κυβερνητικά σχέδια.
Πριν μερικούς μήνες στην Αργεντινή είδαμε ιστορικές λαϊκές κινητοποιήσεις ενάντια στη δολοφονία του 27χρονου Μαπούτσε ακτιβιστή Σαντιάγκο Μαλδονάδο, ο οποίος δολοφονήθηκε από την αστυνομία στο τέλος μιας διαδήλωσης. Μεγάλες διαδηλώσεις είχαμε και από το γυναικείο κίνημα («Καμιά λιγότερη»). Όλα αυτά δείχνουν την διάθεση του κόσμου να αγωνιστεί.
Οι διαμαρτυρίες ενάντια στη συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση δείχνουν το δρόμο για την ταξική πάλη στην Αργεντινή και σε όλη τη Λατινική Αμερική. Αν ο Μάκρι, ή ο Πινιέρα στη Χιλή, νομίζουν ότι μπορούν να κάνουν ότι θέλουν, σύντομα θα ξυπνήσουν από το όνειρο στο οποίο βρίσκονται. Οι παραδόσεις και η μαχητικότητά της εργατικής τάξης και της νεολαίας της Αργεντινής θα δυναμώσουν μέσα σε αυτό το σκληρό σχολείο των επιθέσεων και της καταστολής.
