Η κυβέρνηση μειοψηφίας του δεξιού Fine Gael στη (νότια) Ιρλανδία, που βασίζει την παραμονή του στην εξουσία στη στήριξη του επίσης συντηρητικού, ρεπουμπλικανικού Fianna Fail, λίγο έλειψε να καταρρεύσει, από την πρόταση μομφής του Fianna Fail ενάντια στην αναπληρώτρια πρωθυπουργό Φράνσις Φιτζέραλντ. Η Φιτζέραλντ, της οποίας οι χειρισμοί γύρω από το σκάνδαλο σχετικά με κατηγορίες για διαφθορά στην αστυνομία προκάλεσαν τεράστια κυβερνητική κρίση, τελικά παραιτήθηκε, σώζοντας προς το παρόν την κυβέρνηση και απομακρύνοντας το σενάριο των πρόωρων εκλογών.
Μια αστυνομία χωμένη στη διαφθορά και τα σκάνδαλα
Το γεγονός όμως ότι η κυβέρνηση σώθηκε, δε μειώνει τη σημασία των κλυδωνισμών που περνάει το ιρλανδικό πολιτικό σκηνικό, που χαρακτηρίζεται από ψέματα, συγκάλυψη και διαφθορά.
Ιδιαίτερα η ιρλανδική αστυνομία και το Υπουργείο Δικαιοσύνης, έχουν χάσει κάθε ίχνος αξιοπιστίας, ειδικά εξαιτίας μιας απίστευτης εκστρατείας λάσπης ενάντια σε αστυνομικό ο οποίος κατήγγειλε περιστατικά διαφθοράς, μια εκστρατεία την οποία η πρώην αναπληρώτρια πρωθυπουργός φαίνεται ότι ενίσχυσε ενεργά.
Στην υπόθεση απ’ ότι φαίνεται, δεν εμπλέκεται μόνο η Φιτζέραλντ, αλλά και υψηλόβαθμα στελέχη του Υπουργείου Δικαιοσύνης και βέβαια της ίδιας της αστυνομίας!
Πέρα όμως από τις κατηγορίες για διαφθορά, η αστυνομία έχει ήδη απαξιωθεί στα μάτια της κοινωνίας μετά τις δίκες των αγωνιστών του Τζόμπσταουν. Όπως φάνηκε στην περίπτωση αυτή, στην οποία δικαζόταν στην ουσία ολόκληρο το κίνημα ενάντια στην επιβολή τέλους ύδρευσης, το κατεστημένο έπαιξε όλα του τα χαρτιά προκειμένου να καταδικαστούν οι κατηγορούμενοι, οι οποίοι όμως τελικά αθωώθηκαν πανηγυρικά!
Ανάμεσα σε άλλα, έγινε καθαρό ότι όλοι οι αστυνομικοί που κατέθεσαν εναντίον των κατηγορουμένων, δεν έλεγαν απλά ψέματα, αλλά ακριβώς τα ίδια ψέματα, σαν αποτέλεσμα μιας στημένης διαδικασίας και συνομωσίας! Μόνο που το κίνημα μπόρεσε να βρει όλα τα αποδεικτικά στοιχεία (βίντεο και ηχογραφημένο υλικό) που τους διαψεύσανε κατηγορηματικά!
Έτσι, στα μάτια της πλειοψηφίας της κοινωνίας, το πολιτικό σύστημα και οι θεσμοί του απαξιώνονται όλο και περισσότερο, κάθε μέρα που περνάει.
Στεγαστική κρίση
Πέρα όμως από τη δυσαρέσκεια γύρω από τα σκάνδαλα και τη συγκάλυψή τους, πέρα από τα ψέματα και τις συκοφαντίες εναντίον του μαζικότερου και μαχητικότερου κινήματος όλων των τελευταίων ετών, η ιρλανδική κοινωνία «βράζει» και για άλλους λόγους. Η στεγαστική κρίση βρίσκεται στο χειρότερο επίπεδο όλων των τελευταίων χρόνων, με την κυβέρνηση να μην έχει κάνει απολύτως τίποτα για να την αντιμετωπίσει, την ώρα που φτωχές οικογένειες πληρώνουν αστρονομικά ενοίκια και οι άστεγοι πληθαίνουν μέρα με τη μέρα.
Σε αυτά τα πλαίσια, το Σοσιαλιστικό Κόμμα – CWI και η καμπάνια «Solidarity» («Αλληλεγγύη») παλεύουν για τη μετατροπή μιας σειράς δημόσιων εκτάσεων στο Δουβλίνο, σε φτηνές, αξιοπρεπείς δημόσιες κατοικίες, όχι μόνο για τους άστεγους, αλλά και για οικογένειες οι οποίες στερούνται βασικές τους ανάγκες εξαιτίας του ολοένα αυξανόμενου κόστους στέγασης.
Τα αιτήματα της εκστρατείας περιλαμβάνουν την κατασκευή 1.135 σπιτιών, που θα αξιοποιηθούν για να στεγάσουν τα πιο φτωχά στρώματα της πόλης, αντί να πουληθούν σε «επενδυτές» και να μετατραπούν σε άλλη μια κερδοφόρα επιχείρηση για λίγους.
Το δημοψήφισμα για τις αμβλώσεις σε κίνδυνο
Παράλληλα, το Σοσιαλιστικό Κόμμα – CWI παλεύει για μια σειρά ζητήματα που αφορούν τις ζωές των λαϊκών στρωμάτων, ανάμεσά τους για το δικαίωμα των γυναικών να αποφασίζουν οι ίδιες για τη ζωή και το σώμα τους, με την κατάργηση του άρθρου 8 του Συντάγματος που απαγορεύει τις αμβλώσεις.
Ιδιαίτερα για το συγκεκριμένο θέμα, το ΣΚ-CWI παλεύει ώστε να μην υπάρξει καμία υπαναχώρηση στη διεξαγωγή δημοψηφίσματος, που έχει ήδη αποφασιστεί για τα τέλη της Άνοιξης με αρχές του Καλοκαιριού του 2018, ανεξάρτητα από το πόσο θα «αντέξει» η σημερινή ασταθής κυβέρνηση. Διαφορετικά, είναι υπαρκτός ο κίνδυνος το δημοψήφισμα να αναβληθεί ή ακόμη και να ματαιωθεί.
Μέσα σε συνθήκες έντασης των ανισοτήτων, της φτώχειας, της διαφθοράς και της συγκάλυψης, η πάλη του ΣΚ-CWI δεν περιορίζεται στη διεκδίκηση άμεσων μέτρων ανακούφισης των πιο ευάλωτων κοινωνικών ομάδων, αλλά προβάλλει παράλληλα τη συνολική ανατροπή του πολιτικού σκηνικού και του καπιταλιστικού συστήματος, που σαπίζει και απαξιώνεται όλο και περισσότερο.
