Πριν από περίπου ένα χρόνο, κυκλοφόρησαν παράλληλα στις ΗΠΑ τα τεύχη δύο περιοδικών, του «Boy’s life» («Η ζωή του αγοριού») και του «Girl’s Life» («Η ζωή του κοριτσιού») προκαλώντας έντονες διαμαρτυρίες. Ο λόγος ήταν η σύγκριση των δύο εξωφύλλων που παρουσίαζαν τα περιεχόμενά τους.
Στο «κοριτσίστικο» περιοδικό, η έφηβη αναγνώστρια θα μπορούσε να διαβάσει: ποια είναι η φθινοπωρινή μόδα, συμβουλές για να αποκτήσει τα μαλλιά των ονείρων της, πώς να ξυπνάει(!) όμορφη και πώς να «κλέψει» τα μυστικά του στυλ της νεαρής τραγουδίστριας – ηθοποιού Ολίβια Χολτ, φωτογραφία της οποίας κοσμούσε και το εξώφυλλο του τεύχους.
Το «αγορίστικο» περιοδικό, είχε κεντρικό τίτλο «Εξερεύνησε το μέλλον σου», με υπότιτλο: «Αστροναύτης; Καλλιτέχνης; Πυροσβέστης; Σεφ; Δες εδώ πώς θα γίνεις αυτό που θες»! Αντί για εικόνα διασημότητας, το εξώφυλλο αυτό έχει μία σειρά από φωτογραφίες, όπως έναν ανθρώπινο εγκέφαλο, ένα μικροσκόπιο, ένα σφυρί, ένα μαχητικό αεροπλάνο, έναν υπολογιστή και άλλα πολλά!
Πριν λίγο καιρό, τα πολυκαταστήματα «Target» στην Αυστραλία, κατάφεραν επίσης να εξοργίσουν πολλούς γονείς με τα νέα παιχνίδια που λανσάρανε. Πρόκειται για δύο «βαλιτσάκια» χρώματος ροζ και γαλάζιου. Το ροζ βαλιτσάκι περιέχει αντικείμενα για στούντιο ομορφιάς, όπως πιστολάκι για τα μαλλιά, χτένα, κραγιόν κλπ, ενώ το γαλάζιο περιέχει ιατρικά εργαλεία, όπως γυαλιά, ψαλίδι και σύριγγα.
Και ενώ τα βαλιτσάκια δε δηλώνουν ξεκάθαρα «για αγόρια» και «για κορίτσια», οι συνειρμοί του γαλάζιου και του ροζ χρώματος είναι ξεκάθαροι (και αποτελούν από μόνοι τους άλλη μία μεγάλη «μάστιγα»…).
Μεγαλώνοντας σε ένα σεξιστικό κόσμο…
Ο κόσμος που αντέδρασε και στις δύο περιπτώσεις, σχολίαζε γλαφυρά ότι τέτοια περιστατικά αποτελούν ζωντανή απόδειξη ότι χρειαζόμαστε το φεμινισμό και ότι ο αγώνας για ισότητα εξακολουθεί να είναι επίκαιρος και απαραίτητος. Και είχαν δίκιο. Γιατί τα δύο αυτά εξώφυλλα και τα δύο αυτά βαλιτσάκια, είναι σαφέστατα παραδείγματα για το πώς μας γαλουχεί και μας μεγαλώνει το σύστημα στο οποίο ζούμε, ανάλογα με το φύλο μας.
Ένα νεαρό αγόρι διδάσκεται πως μπορεί να γίνει ό,τι θελήσει και του δίνονται όλα τα απαραίτητα εφόδια και συμβουλές, ενώ το νεαρό κορίτσι πρέπει να μάθει από νωρίς πώς θα είναι όμορφο (ακόμα και όταν ξυπνάει) να ακολουθεί την μόδα και να φροντίζει τα μαλλιά του. Και για να συνεχιστεί η παραδοξότητα και οι αντιφάσεις, μεγαλώνοντας, το ίδιο νεαρό κορίτσι θα κατηγορηθεί ότι όπως όλες οι γυναίκες, το μόνο που την ενδιαφέρει είναι η εξωτερική της εμφάνιση και τα ψώνια!
Ανάμεσα στους πολλούς ρόλους που ανατίθενται στα κορίτσια, όσο μεγαλώνουν, είναι αυτός της «όμορφης» (βάσει συγκεκριμένων, άπιαστων προτύπων) και περιποιημένης γυναίκας. Τα παιδικά καλλυντικά(!) οι κούκλες Barbie με τις εξωπραγματικές σωματικές διαστάσεις, η «κοριτσίστικη» Μονόπολη, όπου τα πάντα είναι χρώματος ροζ και οι ιδιοκτησίες έχουν αντικατασταθεί με μπουτίκ ομορφιάς και πολυκαταστήματα, δεν είναι απλά και αθώα παιχνίδια, αλλά ένας επικερδής τρόπος διαμόρφωσης συνειδήσεων και διάπλασης προσωπικοτήτων, με σκοπό τα κορίτσια να νιώθουν πως τα ψώνια, τα καλλυντικά και τα ρούχα είναι και στόχος αλλά και απόλαυση.
Επιχειρήσεις: οι μόνοι κερδισμένοι!
Έτσι, από πολύ νωρίς, οι επιχειρήσεις καλλυντικών και ρούχων δημιουργούν τις μελλοντικές τους πελάτισσες. Κορίτσια που τα διδάσκουν ότι αυτή είναι η «φύση τους», ότι οφείλουν να παλεύουν καθημερινά για την εξωτερική τους εικόνα αλλά και πως ό,τι και να κάνουν ποτέ δεν θα είναι αρκετό για να πετύχουν την «τέλεια» εμφάνιση. Δεν είναι ούτε τυχαία ούτε άσχετη η διαφήμιση προϊόντος που μας υπόσχεται ότι θα θεραπεύσει την κυτταρίτιδα (λες και αποτελεί ασθένεια)!
Η παγκόσμια βιομηχανία καλλυντικών κάνει τζίρο 430 δισεκατομμυρίων δολαρίων ετησίως, πατώντας πάνω στις ανασφάλειές των ανθρώπων και παριστάνει ότι καλύπτει ανάγκες τις οποίες όμως έχει πρώτα η ίδια καταφέρει να δημιουργήσει στους καταναλωτές!
Την ίδια ώρα, πέρα από τα τεράστια κέρδη που επιφέρει αυτή η νοοτροπία, το πιο σημαντικό ζήτημα είναι ότι ο τρόπος με τον οποίο μεγαλώνουν τα κορίτσια, τα οδηγεί συχνά στο να μην εμπιστεύονται το μυαλό και τις δυνατότητές τους. Σε ένα σύστημα που ένα από τα μεγαλύτερά του ψέματα είναι οι «ίσες ευκαιρίες», οι εργαζόμενες και φτωχές γυναίκες έχουν ακόμα λιγότερες ευκαιρίες, αφού μεγαλώνουν με την αντίληψη ότι αξίζουν λιγότερο, έχουν λιγότερες ικανότητες και δυνατότητες, ότι βασικό τους χαρακτηριστικό είναι αυτό του «ωραίου φύλου» και αυτό πρέπει να επιζητούν πάση θυσία.
Γίνεται λοιπόν σαφές, ότι οι διακρίσεις και ο σεξισμός είναι βαθιά ριζωμένα σε κάθε πτυχή του καπιταλιστικού συστήματος, το οποίο δεν αξιοποιεί μόνο την διάσπαση της εργατικής τάξης για να παραμένει ισχυρό, αλλά καταφέρνει να βγάζει και μεγάλα κέρδη από αυτή!
Ο αγώνας για μια σοσιαλιστική κοινωνία αντικειμενικά εμπεριέχει και τον αγώνα ενάντια στο σεξισμό. Είναι ο αγώνας για μια κοινωνία όπου θα υπάρχουν πραγματικά ίσες ευκαιρίες για όλους και όλες, όπου οι άνθρωποι θα «διδάσκονται» να πιστεύουν και να αξιοποιούν στο μέγιστο της ικανότητές και τα ταλέντα τους. Τότε, τα επιτεύγματα τους θα είναι εντυπωσιακά και προς όφελος όλης της κοινωνίας.
