Του Δημήτρη Χατζηκώστα
Στη βελγική πόλη Γάνδη πραγματοποιήθηκε η ετήσια συνάντηση της CWI που διήρκεσε από τις 26 ως τις 31 Ιουλίου και είχε σαν στόχο την ανταλλαγή απόψεων και εμπειριών ανάμεσα στα διαφορετικά τμήματα της διεθνούς μας. Είναι σε τέτοιες συναντήσεις που αντιλαμβάνεσαι την σημασία μιας διεθνούς σοσιαλιστικής οργάνωσης, αφού βλέπεις μπροστά στα μάτια σου ανθρώπους από διαφορετικές χώρες , με διαφορετικές παραδόσεις να μοιράζονται τις ίδιες ιδέες μ’ εσένα, να αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα και δυσκολίες στις χώρες τους , βλέπεις δηλαδή, με λίγα λόγια το διεθνισμό στην πράξη.
Το πρώτο πράγμα που έκανε εντύπωση στη φετινή συνάντηση ήταν η μαζική συμμετοχή: 350 άτομα ταξίδεψαν σχεδόν από κάθε άκρη της γης, αριθμός ιδιαίτερα σημαντικός αν σκεφτεί κανείς ότι ήταν η μαζικότερη συνάντηση της τελευταίας δεκαετίας. Η ατζέντα των συζητήσεων πλούσια: Τέσσερις κεντρικές συζητήσεις, εργαστήρια, αλλά και συζητήσεις « εκτός προγράμματος» σου έδιναν μια πλήρη εικόνα του σημερινού κόσμου αλλά και της δουλειάς που αναπτύσσουν τα τμήματα της διεθνούς μέσα στις διαφορετικές συνθήκες της κάθε χώρας.
Η συζήτηση για τις διεθνείς εξελίξεις αφορούσε την κατάσταση της παγκόσμιας οικονομίας, την αποτυχία της Αμερικανικής πολιτικής στο Ιράκ, την επίθεση του κεφαλαίου στην Ευρώπη αλλά και την επανεμφάνιση μαζικών εργατικών κινημάτων σε μια σειρά από χώρες. Ιδιαίτερη αναφορά έγινε για τις Αμερικανικές εκλογές και την υποψηφιότητα του ριζοσπάστη Ρ. Νέιντερ, για την οργή που υπάρχει στη Γερμανία από την κυβέρνηση Σρέντερ, τις μαζικές εργατικές διαδηλώσεις και την προοπτική για ένα νέο κόμμα, αλλά και για τα προβλήματα, τα λάθη και τη δεξιά στροφή που έχουν ακολουθήσει αρκετά αριστερά κόμματα, όπως η Κομμουνιστική Επανίδρυση στην Ιταλία και το SSP στη Σκωτία.
Κατά κοινή ομολογία όμως, η πιο ζωντανή συζήτηση ήταν αυτή που αφορούσε τη Λατινική Αμερική και τις επαναστατικές εξελίξεις που υπάρχουν σε μια σειρά από χώρες αυτής της ηπείρου. Σ’ αυτό βέβαια βοήθησαν ιδιαίτερα και οι σύντροφοι από τη Βραζιλία και τη Βενεζουέλα που έδωσαν μια πιο καθαρή και ζωντανή εικόνα για την κατάσταση στις χώρες τους. Υπήρξε πολύ πλούσια ανταλλαγή απόψεων πάνω στη φύση του καθεστώτος του Τσάβεζ, στο ρόλο που μπορεί να παίξει η εργατική τάξη της Βενεζουέλας αλλά και για τον κίνδυνο της αντίδρασης, όσο η κυβέρνηση δεν αποφασίζει να ξεκόψει μια για πάντα με το καπιταλιστικό σύστημα. Η θέση της διεθνούς μας θα μπορούσε να συμπυκνωθεί στα λόγια ενός συντρόφου: «είμαστε αλληλέγγυοι στο λαό της Βενεζουέλας, θέλουμε να βοηθήσουμε τον αγώνα του αλλά όχι υποκριτικά». Εξίσου ζωντανή ήταν και η συζήτηση για τη Βραζιλία, όπου κι εκεί ακούστηκαν αρκετα πράγματα για την δεξιά, νεοφιλελεύθερη πολιτική που ασκεί η κυβέρνηση του Λούλα αλλά και για την αισιοδοξία που υπάρχει από την ίδρυση του Κόμματος για Σοσιαλισμό κι Ελευθερία (στο οποίο σημαντικό ρόλο παίζει και το βραζιλιάνικο τμήμα της CWI), καθώς είναι το πιο αριστερό μαζικό κόμμα που έχει ιδρυθεί τα τελευταία χρόνια.
Υπήρξε ειδική συζήτηση για την ιστορία της CWI, καθώς φέτος συμπληρώνονταν τα 30 χρόνια από την ίδρυσή της, ενώ ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε η συζήτηση για το χτίσιμο της CWI.
Εδώ πραγματικά έβλεπες πως οι παραπάνω αναλύσεις, ιδέες και απόψεις μπαίνουν σε εφαρμογή από το κάθε τμήμα, ποια τακτική ακολουθεί, τι εκστρατείες οργανώνει, τι αποτελέσματα έχουν.
Τα στοιχεία κι εδώ άφησαν σε όλους και όλες μια αίσθηση αισιοδοξίας, μια αίσθηση ότι πρόκειται για μα ζωντανή, μάχιμη διεθνή οργάνωση για το χτίσιμο της οποίας αξίζει να παλέψουμε όλοι μας. Δίνουμε ραντεβού για το επόμενο καλοκαίρι ελπίζοντας σε ακόμη μεγαλύτερες επιτυχίες αλλά και σε μια ακόμα πιο πετυχημένη και μαζική συνάντηση.
